انسان در مسیر تبدیل شدن به بهترین نسخه خود است

جلسه دوم از دوره شانزدهم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی دکتر مسعود، به استادی راهنمای محترم مسافر حسین، نگهبانی مسافر محمدرضا و دبیری مسافر احمد با دستور جلسه «وادی دهم: صفت گذشته در انسان صادق نیست؛ چون جاری است.» یکشنبه ۹ آذر ۱۴۰۴ ساعت ۱۷ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان حسین هستم یک مسافر؛ خداوند را شکر می‌کنم که بار دیگر فرصت خدمت در این جایگاه نصیبم شد. دستور جلسه «وادی دهم: صفت گذشته در انسان صادق نیست، چون جاری است» می‌باشد. تمام ۱۴ وادی کنگره، زیبایی و کارایی مخصوص خود را دارند و مکمل یکدیگر برای بهبود سطح کیفی زندگی انسان هستند.
شخصی که وادی‌های کنگره را آموزش دیده باشد، امکان ندارد در سفر دوم درگیر مشکلات شود و شکست بخورد. خیلی از مسائلی که برای افراد عادی جامعه سخت و دشوار است، برای اعضای کنگره سهل و آسان است و این موضوع به‌خاطر داشتن سلاحی از جنس آگاهی و آموزش‌های کنگره است.
حال چرا صفت گذشته در انسان صادق نیست؟ با نگاهی به طبیعت و الگوبرداری از آن می‌توان دریافت که تغییر فصول، شب و روز، تغییر ظاهر حیوانات و بسیاری از دگرگونی‌ها، حاکی از عدم سکون در آن‌هاست. انسان نیز به دلیل داشتن اختیار از این قاعده مستثنا نیست. این موضوع می‌تواند هم مثبت باشد و هم منفی؛ از یک‌سو امیدواری می‌دهد که انسان با داشتن هر میزان مشکل، تنها با مشخص کردن هدف، تلاش در آن راستا و پرداخت بها می‌تواند به موفقیت برسد؛ از سوی دیگر هشدار است، زیرا شخصی که در کنگره به رهایی رسیده و خدمت می‌کند و صفت گذشته‌اش تغییر کرده است، هیچ تضمینی برای ماندن در آن شرایط ندارد و می‌تواند در جهت منفی نیز تغییر کند.
هدف از آفرینش، تبدیل انسان به آخرین و بهترین نسخه‌ی خود است. فرصتی کوتاه برای زیستن در اختیار ماست، پس باید قدردان باشیم. هنگامی‌که فرشته مرگ نفس انسان را تحویل می‌گیرد، آخرین نسخه‌ای را که به آن تبدیل شده‌ایم با خود می‌برد.
از سقراط پرسیدند: «بهشت و جهنم کجاست؟» پاسخ داد: «هر دو مکانی پر از آینه هستند» گاهی باید از خود بپرسیم اگر با شخصی با خصوصیات خودمان روبه‌رو شویم، آیا حاضر به دوستی و ارتباط با او هستیم؟ آیا اگر همسر یا شریک زندگی ما نسخه‌ی دیگری از خود ما بود، حاضر به ادامه زندگی با او می‌بودیم؟ هر خصوصیتی که خودمان موجب آزار خودمان می‌شود، دقیقاً همان‌جایی است که مشکل وجود دارد.
چندی پیش در فضای مجازی ناگهان با مطلبی مواجه شدم تحت این عنوان: هر شخصی برای استفاده از اپلیکیشن اسنپ موظف است ابتدا مبدأ و مقصد را مشخص کند و با تأیید مبلغی که بر اساس مسافت تعیین شده، سفر خود را آغاز نماید. اپلیکیشن نیز موظف است به هر طریقی شخص را به مقصدی که دقیق و میلی‌متری تعیین شده است، برساند.
دنیا نیز به همین‌گونه است. زمانی که انسان هدفی را مشخص می‌کند، هرچه که باشد، ابتدا باید مبدأ و مقصد تعیین شوند و سپس بهای آن پرداخت گردد و در این مسیر خداوند متعال نیز به دلیل خواسته‌ی قلبی انسان، به یاری او خواهد آمد. در واقع می‌توان گفت هستی با مشخص شدن مبدأ و مقصد و پرداخت هزینه از طرف ما، موظف به رساندن انسان به آن جایگاه است.
انسان باید به تغییرات تن دهد. دنیا همچنان در درمان اعتیاد عاجز و ناتوان است، اما در کنگره این اتفاق به‌راحتی رقم می‌خورد، با هر میزان تخریب و هر آنتی‌ایکسی که شخص با آن درگیر باشد. پس صفت گذشته می‌تواند تغییر کند.
نوشتن سی‌دی، حضور در جلسات، فرمان‌برداری از راهنما، احترام به پیش‌کسوتان و اهمیت دادن به خدمت در کنگره، بهای به‌دست آوردن حال خوش و تغییر صفت گذشته یک مصرف‌کننده است. آسمان فرصت پرواز بلندی است، ولی قصه این است که چه اندازه کبوتر باشیم.
ممنونم که به صحبت‌های من توجه کردید.

تایپ: مسافر حمید
عکس: مسافر سهند
تنظیم: مسافر ابوالفضل