وادی دهم و امیدواری

سلام دوستان روح‌الله هستم مسافر.
اول به‌رسم ادب تشکر از بنیان کنگره ۶۰ و همه خدمت گزارن گرامی. گاهی به گذشته‌ام نگاه می‌کنم و می‌بینم چطور از یک جوان معتقد و آرام، کم‌کم به سمت تاریکی اعتیاد کشیده شدم. سال‌ها درگیر تریاک و شیره بودم و بعد، ناخواسته گرفتار شیشه شدم؛ و ازآنجا همه‌چیز با سرعت بیشتری سقوط کرد؛ عبادت، آرامش، انگیزه و حتی تصمیم‌های ساده. انگار همهٔ زندگی‌ام از هم پاشید اما این روزها که در مسیر کنگره قدم گذاشته‌ام، یک جمله از وادی دهم در ذهنم مدام تکرار می‌شود، هرچند هنوز آن را درس نگرفته‌ام، اما همین یک جمله برایم معنا دارد: صفت گذشته در انسان صادق نیست؛ چون انسان جاری است. این جمله برای من یعنی اینکه گذشته، هرچقدر سنگین و پر خطا باشد، نمی‌تواند آینده‌ام را نابود کند؛ یعنی می‌توانم تغییر کنم، حتی اگر سال‌ها در تاریکی باشم چراکه هنوز فرصت دارم خودم را بسازم، آرام‌آرام، قدم‌به‌قدم. شاید هنوز وادی دهم را عمیق نفهمیده باشم، اما همین‌که می‌گوید انسان جاری است، برایم امید است؛ امیدی که می‌گوید: می‌توانی دوباره بلند شوی، فقط کافی است حرکت کنی. متشکرم

عکاس: مسافر حمید لژیون پانزدهم
ارسال مطلب: مسافر حسین لژیون یازدهم

مرزبان خبری: مسافر میلاد