قرآن هم می‌فرماید که کل سیستم خلقت در حال حرکت و جاری بودن است

جلسه ششم از دور یازدهم سری کارگاه های آموزشی خصوصی ویژه مسافران کنگره 60 نمایندگی قوچان در روزهای یکشنبه با دستور جلسه : (وادی دهم: صفت گذشته در انسان صادق نیست، چون جاری است)با نگهبانی مسافر رضا و دبیری مسافر محمد و استادی مسافر رحمان تاریخ 09 آذر ماه 1404در ساعت 17 شروع به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان رحمان هستم یک مسافر،

ببینید عزیزان، ما امروز راجب به وادی دهم ( صفت گذشته در انسان صادق نیست، چون جاری است) صحبت می‌کنیم، من می‌خواهم خیلی روشن بگویم که چرا این وادی اینقدرمهم هست. خداوند در قرآن کریم هم می‌فرماید که کل سیستم خلقت در حال حرکت و جاری بودن است، یعنی هیچ‌ چیز توی این جهان ساکن نیست. همۀ هستی در حال زایش و تغییراست. وقتی چیزی حرکت نکند و سکون داشته باشد، دیگر خبری از رشد نیست. این وادی هم دقیقاً به همین موضوع اشاره می‌کند. اما این نکته را بدانید که این وادی مثل تیغ دو دم است. هم امید دارد و هم بیم دارد. هم دلگرم می‌کند، هم هشدار میدهد. یه مثال ساده میزنم: همه شنیده ایم که می گویند«خیارشور دیگر خیار نمیشود» درست است از نظر منطقی هم همین‌طورهست. اما نگاه کنید، خیارشور ارزشش بیشتراست. یعنی تغییر رو به عقب نیست، رو به جلو است. این یعنی اگر ما زاویه نگاهمان را عوض کنیم، می‌فهمیم هر تغییری بد نیست. بعضی تغییرات انسان را ارزشمندتر می‌کند. این وادی دقیقاً همین امید را به ما میدهد که (تو می‌توانی تغییر کنی، حتی اگر همه بگویند نمیشود). اما این تغییر زمانی است که آموزش اتفاق بیفتد. یادگیری اتفاق بیفتد. ما در دستور جلسه قبلی راجب به یادگیری و معرکه‌گیری صحبت کردیم. یادگیری یعنی چی؟ یعنی یک تغییر واقعی در وجود انسان.
 

مثل بچه‌ای که بارها بهش میگویم سر سفره بسم‌الله بگو. باراول نمیگوید، بار دوم نمیگوید، اما وقتی بعد از ده‌بار، بیست‌بار، گفت یعنی یاد گرفته است. یعنی این رفتار در وجودش نشسته است و همین‌طور هم هست، کسی که یاد نگرفته، معرکه‌گیری می‌کند. کسی که یاد گرفته مسیرش را میرود. انسان موجود جاری است، ایستا نیست. پس وقتی آموزش بگیرد، تبدیل به کس دیگه‌ای میشود. اما این وادی فقط سمت خوب ندارد. سمت هشدارش این است که اگر حرکت نکنید، اگر آموزش نبینید، اگر توی مسیر نباشید، سقوط می‌کنید. مثال دوچرخه‌سوار را همیشه گفته ام، دوچرخه ‌سوار تا وقتی رکاب می‌زند، روی دوچرخه‌ است. همین که بایستد، می‌افتد. موج تا وقتی موج حساب میشود که حرکت داشته باشد، بایستد، معدوم می شود. ما هم همین هستیم. ما محکوم به حرکت هستیم. آسودگی ما مساوی با عدم ماست. حالا چرا اینها را میگویم؟ چون نمونه‌اش همین آقا جواد که امروز تولدش است، سال‌ها در مجموعه‌ای دیگر فعالیت می‌کرد که باور داشتند «معتاد تغییر نمی‌کند». همین دیدگاه غلط باعث شد دوباره برگردد به مصرف. اما امروز با متد کنگره60، با این نگاه، با آموزش و حرکت، تبدیل شده به انسان شایسته‌ای که همه می‌شناسیدش. همین یعنی صفت گذشته در انسان صادق نیست. چون جاری بوده، حرکت کرده، تغییر کرده است. این یک نمونه زنده از این وادی هست که خدا را شکر امروز حال خوشی دارد، خدمت می‌کند و نماد همین است. اما اجازه بدهید یه موضوع دیگه را هم بگویم. سال‌هاست به دنبال یک مکان برای ساخت شعبه‌ایم. اما حالا زمینی را در گلزیزان پارسال گرفتیم که مناسب ساخت ‌وساز است. دیدبان‌ها هم موافقت کردند، زمین میخ‌کوبی شده است و کار جدی شده است. اما عزیزان، ساخت ‌وساز پول می‌خواهد. تعهدات گل‌ریزان باید پرداخت بشود. اگر قرار باشد درخواست ساخت رو ببریم روی میز آقای مهندس، باید موجودی شعبه قابل‌ قبول باشد. ما الان به پول نیاز داریم همون تعهداتی که داده ایم. اما فقط پول نیست، بزرگ‌ترین سرمایه‌ی کنگره نیروی انسانی است. اگر شما پشتوانه نباشید، ما هیچی نداریم. این سازه، این شعبه، باید با دست‌های خودتان ساخته بشود، چه با پول، چه با انرژی، چه با تخصص و چه با نیروی انسانی. حرف آخرم این است که ما موج هستیم، ما بندباز هستیم. ما دوچرخه‌سوار هستیم، اگر بایستیم، سقوط می‌کنیم. پس همیشه باید در آمادگی نسبی باشیم. همیشه در حرکت، همیشه در مسیر، همیشه در جریان، تا بتوانیم رشد کنیم، پیشرفت کنیم و تعادل‌مان را حفظ کنیم.

 جلسه توجیهی اوتی

 لژیون ویلیام

تولد اولین سال رهایی مسافر جواد

تایپ و ویرایش : مسافر محسن لژیون سوم (با استفاده از هوش مصنوعی)

عکاس : مسافر علیرضا لژیون سوم

واحد ارسال خبر : نمایندگی قوچان