ویژگی هر فرد دریافت آموزش و عمل به آن است

دیده‌بان؛ یعنی نگاهی که فقط نمی‌بیند؛ بلکه می‌فهمد، همراهی می‌کند، می‌بخشد و باور می‌سازد. دیده‌بانان در دنیایی که خیلی‌ها فقط عبور می‌کنند، ایستاده‌اند نه برای تماشا؛ بلکه برای ساختن، برای رساندن و روشن کردن مسیرهای تاریکی که فراموش شده بودند.

در خدمت دیده‌بان محترم ورزش، مسافر احمد در نمایندگی قائم‌شهر هستیم. ایشان با آنتی ایکس مصرفی شیره و تریاک وارد کنگره شدند به مدت ۱۰ ماه با متد DST و داروی اپیوم به راهنمایی مهندس حسین دژاکام سفر کردند در حال حاضر ۲۴ سال است که آزاد و رها هستند، ورزش ایشان در کنگره تیراندازی با کمان است.

ضمن خوش آمدگویی، در ادامه گفتگویی با این ایشان ترتیب داده‌ایم که شما را به خواندن این گفتگو دلنشین دعوت می‌کنیم.

ورزش چه تأثیری می‌تواند روی فرد سفر اول داشته باشد؟

همان‌طور که مطلع هستید، وقتی فردی در جهان اعتیاد ورود پیدا می‌کند و اصطلاحاً معتاد و بیمار می‌شود، آرام‌آرام از حرکت فیزیکی و حرکت‌هایی مانند ورزش‌کردن دور می‌شود. خیلی از مصرف کننده‌ها هستند که کار یدی انجام می‌دهند و کار سنگینی هم دارند؛ اما این با ورزش‌کردن متفاوت است. آرام‌آرام این قضایا کنار می‌رود؛ اما وقتی وارد کنگره می‌شوند خوب کنگره ۶۰ اعتقاد دارد که ورزش یک رکن بسیار مهم، واجب و ضروری برای هر انسان است؛ برای سلامتی در جسم و طول عمر بسیار مؤثر است. از این بابت در کنگره هر فردی که وارد آن می‌شود، بعد از ۲ ماه رشته ورزشی انتخاب می‌کند تا کم‌کم به این چرخه اضافه شود و بتواند با این کار؛ برای سلامتی خودش قدم بردارد در این راه تا به آن نقطه که مدنظر کنگره است برسد.

یک شخص کنگره‌ای چه ویژگی‌هایی؛ باید داشته باشد؟

ببینید ما همه عضو کنگره هستیم ویژگی افراد و تفاوت آن‌ها در جهان‌بینی و در اعمال و رفتارشان است. فردی که جهان‌بینی داشته باشد دلخوری ندارد و خدمت‌گزار است، با اعضا با احترام صحبت می‌کند، رفتار مناسبی دارد، با احترام با همسفرها و دیگران برخورد می‌کند، همه از دیدن، بودن و مصاحبت با او لذت می‌برند. آدم مثبتی او را تلقی می‌کنند که انرژی خوبی دارد و قطعاً فردی که بتواند این رفتار را داشته باشد؛ باید از جهان‌بینی مناسبی برخوردار باشد؛ بنابراین ویژگی‌های هر فرد دریافت آموزش و عمل به آن‌ها است.

چه توصیه‌ای به همسفرانی که به کنگره می‌آیند، مسافر ندارند و سفر می‌کنند دارید؟

توصیه من این است که؛ باید صبور باشند تا آن جایی که به آن‌ها اجازه می‌دهد در کنگره باشند؛ چون این افراد؛ یعنی فرق بین افرادی که عضو هستند یا عضو نیستند و مهمان هستند، لژیون است. اگر یک همسفری مسافرش اصلاً کنگره نمی‌آید، می‌گویند: شما دیگر نمی‌توانید از لژیون استفاده کنید. او تصور می‌کند دیگر نمی‌تواند کنگره بیاید، درصورتی‌که می‌تواند به کنگره بیاید، در جلسات شرکت می‌کند؛ ولی در لژیون نمی‌تواند بنشیند وقتی جلسه تمام شد، چایی‌اش را می‌خورد و می‌رود؛ باید این کار را انجام دهد؛ بنابراین یک همسفر که وارد کنگره می‌شود؛ باید بداند چم‌وخم مسیر زندگی را او هم بلد نیست و؛ باید یاد بگیرد. وقتی یاد گرفت می‌تواند مسیری را طی کند. رفتاری و گفتاری داشته باشد که در طول زمان بتواند بیمارش و مسافرش را به کنگره هدایت کند.

از نظر شما چه عواملی باعث رشد کنگره و رشد شعبه قائم‌شهر می‌شود؟

خدمت‌گزارها، راهنماها و مرزبان‌ها؛ باید همدیگر را قبول داشته باشند مسئول نشریات،OT، مسئول سایت و همه این مسئول‌ها؛ باید مرزبان را قبول داشته باشند. ما؛ باید همدیگر را بپذیریم و قبول داشته باشیم تا شعبه قوی شود. ما ظاهراً بپذیریم؛ ولی برویم کار خودمان را بکنیم، کنگره فکر می‌کنید صاحب ندارد؟ در قانون کنگره می‌خوانیم جلودار کار کنگره، نیروهای مافوق هستند که او را هدایت می‌کنند؛ پس آن‌ها می‌دانند کی چه کاری انجام می‌دهد؛ بنابراین اگر ما همه همدیگر را قبول داشته باشیم به هم چشم بگوییم به عقبه یکدیگر نگاه نکنیم که بگوییم این خانم تا سه روز پیش این‌جوری بود بابا الان مرزبان است و مسئولیت دارد من به مسئولیت احترام می‌گذارم من اگر به او می‌گویم چشم، به مسئولیتش می‌گویم چشم؛ اما آرام‌آرام یاد می‌گیرم که به خودش هم بگویم چشم؛ چون همه ما در حال تغییر هستیم همان‌طور که در جلسه گفتم اصل بی‌ثباتی، همه در حال تغییر هستیم؛ پس باید در کنار هم یکدیگر را قبول داشته باشیم. من بهترم نداریم او پایین‌تر است و او از آن یکی بهتر است، همه داریم کار انجام می‌دهیم شما همیشه کنگره را مثل یک ماشین در نظر بگیرید در آن ماشین، موتور ماشین مهم است یا چرخ ماشین، پیچ چرخ ماشین اگر نباشد ماشین به درد نمی‌خورد راه نمی‌رود؛ پس همه اجزا مهم هستند؛ باید از همدیگر حرف‌شنوی داشته باشند.

چه زمانی انسان به نقطه معرکه‌گیری می‌رسد؟

آن‌جایی که انسان پذیرش اشتباهش را ندارد، می‌گردد گردن یکی بیندازد و شروع می‌کند این مسئولیت را که داشته این بار را روی دیگران بیندازد و می‌گویند چرا این اختلاس را انجام دادی؟ می‌گوید فلانی این‌قدر برد، خوب به شما چه مربوط است؟ به شما ارتباطی ندارد. استناد کار غلط که حرکت‌های دیگر نیست. چرا به این‌همه آدم درست نگاه نمی‌کند، این  معرکه‌گیری و نپذیرفتن اشتباه می‌شود.

کلام آخر:

امیدوارم همه اعضا قدر کنگره را بدانند و همه ما در زندگی‌مان قدر داشته‌هایمان را بدانیم ان شاالله، وقتی قدر بدانیم دیگر ناامید نمی‌شویم.

طراح سوال و مصاحبه کننده: همسفر اعظم رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون دوم)
عکاس: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر صبحگل (لژیون ششم)
ویرایش و ارسال: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون دوم) نگهبان سایت 
همسفران نمایندگی قائم‌شهر