خواست درونی، سرچشمه نجات

صفت گذشته در انسان صادق نیست؛ زیرا انسان موجودی جاری است. این موضوع درباره‌ انسان، به‌صورت مطلق صادق است؛ چون انسان اختیار و حق انتخاب دارد و هر صفتی را که در گذشته برای خود برگزیده است، با اراده‌ خویش انتخاب کرده است. هیچ‌کس نمی‌تواند به اجبار صفتی را از او بگیرد، مگر آن‌که خود او بخواهد.

در کنگره۶۰ کسی که با خواست درونی خود طالب رهایی باشد، حتماً موفق می‌شود؛ اما اگر این خواست به اجبار و تحت تأثیر دیگران باشد، هیچ‌گاه رها نخواهد شد. این خود انسان است که جایگاه خویش را مشخص و استوار می‌سازد. اگر بخواهیم جایگاه نیکوی خود را حفظ کنیم، باید هوشیارانه از آن دفاع کنیم، وگرنه به زیباترین شکل و در لطیف‌ترین زنجیره‌ها دوباره دربند خواهیم شد. باید بدانیم بند، بند است، فرقی نمی‌کند از آهن باشد، از طناب بافته شده باشد و یا از زنجیر طلایی، حقیقت همه‌ بندها «اسارت» است؛ نه در ظاهر بلکه در ماهیت. بندهای انسان می‌تواند کینه، نفرت، انتقام، حسادت، اعتیاد، وابستگی و در نگاهی کلی‌تر، جهل و نادانی باشد. همه‌ این بندها، در آغاز به شکل زنجیره‌هایی از طلا و در قالب‌هایی زیبا جلوه می‌کنند.

این وادی، قانون و یا راه، همچون شمشیری برنده است؛ هم هشدار می‌دهد و هم نوید بازگشت می‌بخشد، هم صعود است و هم سقوط، هم مرگ است و هم زندگی. هم زنده را از درون مرده برمی‌آورد و هم مرده را از درون زنده آشکار می‌سازد. در حقیقت رحمت، لطف و بخشندگی خداوند در مسیر زندگی انسان از همین طریق جلوه‌گر می‌شود. به‌دلیل جاری بودن وجود انسان، اگر در بالاترین نقطه‌ بهشت هم قرار داشته باشیم، هرگاه صفت نیک ما به صفتی زشت تبدیل شود، ما را از آن مقام فرو خواهد کشید و به لایه‌های زیرین جهنم خواهد برد؛ زیرا انسان جاری است و صفت گذشته‌ در او صادق نیست. انسان می‌تواند صفات زشت و مخرب خود را نیز به صفات نیک و زیبا تبدیل کند. نخستین گام در مسیر تزکیه، تفکر است و تفکر سالم، ایمان سالم را به همراه می‌آورد. ایمان، یعنی تجلی نور خداوند در وجود انسان، عشق سالم ذره‌ذره پدیدار می‌شود و هرگز به نفرت تبدیل نخواهد شد.

نویسنده: همسفر صغری رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون اول)
رابط خبری و ویرایش: همسفر الهام رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون اول)
ارسال: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر عاطفه (لژیون سوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی بیرجند