آموزش، ریشه فهم را تقویت می‌کند

جهان هستی بر مبنای حرکت، تغییر و جریان آفریده شده است. هیچ پدیده‌ای در طبیعت ایستا نیست، حتی اگر ظاهر آن را سکون بپوشاند. انسان نیز به‌عنوان موجودی پویا، همواره در مسیر تغییر، تجربه و تکامل گام برمی‌دارد. وادی دهم کنگره ۶۰ با جمله‌ای عمیق این حقیقت را روشن می‌سازد: «صفت گذشته در انسان صادق نیست، چون جاری است.» این جمله در نگاه نخست ساده به نظر می‌رسد، اما در بطن خود راز رهایی، نجات و شکوفایی انسان را نهفته دارد. وادی دهم یادآور می‌شود که هیچ برچسبی از گذشته نمی‌تواند حقیقت جاری انسان را تعریف کند؛ زیرا انسان همواره در حال شدن است.

انسان یک موجود ثابت و ازپیش‌تعریف‌شده نیست. او همچون رودخانه‌ای است که از دل کوه‌ها آغاز می‌شود، گاه آرام و زلال می‌گذرد و گاه خروشان و سخت. اما مهم‌تر از هر چیز این است که می‌گذرد. وقتی انسان جاری است، یعنی می‌تواند تغییر کند، می‌تواند خودش را بازسازی کند، می‌تواند از گذشته عبور کند و می‌تواند آینده‌ای نو بیافریند. درک این مفهوم برای یک مسافر یا همسفر، نقطه آغاز تحول است. کسی که باور کند می‌تواند تغییر کند، اولین قدمِ واقعی به سمت درمان و رهایی را برداشته است.

صفت گذشته صادق نیست، زیرا صفت، یک «برچسب ثابت» است؛ چیزی که حقیقتاً با ذات انسانی هم‌خوانی ندارد. یک انسان مصرف‌کننده مواد، فقط یک مصرف‌کننده نیست. کسی که اشتباه کرده، فقط اشتباه نیست. وقتی انسان جاری است، هر روز می‌تواند بفهمد، جبران کند، یاد بگیرد، رشد کند و تبدیل به نسخه‌ای بالاتر از خود شود. اگر قرار بود صفت گذشته بر انسان حاکم باشد، رهایی معنا نداشت. درمان معنا نداشت. امید معنایی نداشت. و کنگره ۶۰ هرگز شکل نمی‌گرفت.

تاریکی زمانی پایدار می‌ماند که انسان جریان را متوقف کند؛ یعنی نخواهد یاد بگیرد، نخواهد مسئولیت بگیرد، نخواهد حرکت کند و خودش را اسیر گذشته بداند. اما هنگامی که انسان حرکت می‌کند آهسته چرخه تغییر آغاز می‌شود. همان‌گونه که یک رودخانه با حرکت خود مسیر می‌سازد، انسان نیز با حرکت در مسیر درست، شخصیت و هستی تازه‌ای می‌سازد. کنگره ۶۰ این جریان را با روش DST، آموزش‌ها، خدمت‌ها و نظم الهی تبدیل به یک «رودخانه هدایت» کرده است؛ جریانی که هرکس وارد آن شود، دیر یا زود به ساحل آرامش و تعادل می‌رسد، اگر جاری بماند.

بسیاری از انسان‌ها سال‌ها خود را اسیر صفات گذشته نگاه داشته‌اند: خطا، مصرف، اشتباه، ضعف، شکست، بی‌ارادگی، دروغ، خشم… اما وادی دهم با قدرت می‌گوید: این‌ها صفات «ثابت» تو نبودند؛ رفتارهای گذشته تو بودند. و چون تو جاری هستی، می‌توانی حقیقت امروزت را متفاوت بسازی و آینده‌ات را از نو تعریف کنی. اگر قرار بود صفت گذشته ماندگار باشد، هیچ‌کس نمی‌توانست از دام اعتیاد خارج شود. اما واقعیت این است که هزاران انسان در کنگره ۶۰ از تاریکی مطلق به روشنایی رسیده‌اند؛ زیرا جاری ماندند، حرکت کردند و باور کردند که می‌توانند تغییر کنند.

انسان زمانی جاری می‌ماند که آموزش ببیند، تجربه کند و خدمت انجام دهد. آموزش، ریشه فهم را تقویت می‌کند. تجربه، انسان را بالغ می‌کند. خدمت، انسان را زنده نگه می‌دارد و مسیر را محکم می‌کند. وقتی فرد در جایگاه خدمت قرار می‌گیرد، مجبور است جاری بماند. نمی‌تواند نزول کند، نمی‌تواند درجا بزند. خدمت در کنگره ۶۰، موتور پیشران جریان است.

یکی از مصداق‌های روشن وادی دهم، لژیون تغذیه سالم است. در این لژیون به ما آموزش داده می‌شود که «جسم» نیز مانند روان، موجودی جاری است. جسم انسان محصول انتخاب‌های روزانه اوست. تغذیه ناسالم، کم‌تحرکی یا بی‌نظمی می‌تواند انسان را در صفات گذشته نگه دارد؛ اما زمانی که فرد تغذیه سالم، نظم غذایی، آب کافی، پرهیز از سموم و آگاهی جسمی را انتخاب می‌کند، جسم شروع به بازسازی و تغییر می‌کند. لژیون تغذیه سالم نشان می‌دهد که حتی سلول‌های بدن هم جاری هستند و با تغییر عادت‌ها، کیفیت زندگی، انرژی، خلق‌وخو و توان انسان دگرگون می‌شود. این لژیون اثبات زنده و عینی وادی دهم است: اگر تغییر کنی، نتیجه تغییر می‌کند.

وادی دهم یکی از ستون‌های اندیشه انسانی و الهی در کنگره ۶۰ است. این وادی به ما می‌آموزد که گذشته نمی‌تواند ما را تعریف کند، انسان همیشه قابلیت تغییر دارد، جاری بودن یعنی امید و هرکس حرکت کند، سالم و رها خواهد شد. انسان می‌تواند از هر نقطه‌ای دوباره آغاز کند، حتی اگر سال‌ها در تاریکی بوده باشد، حتی اگر هزار بار زمین خورده باشد؛ زیرا خداوند انسان را جاری آفریده است؛ جاری برای تغییر، رشد و رسیدن به نور.

منبع: کتاب عشق؛ ۱۴ وادی برای رسیدن به خود
رابط‌خبری: همسفر گلاره رهجوی راهنما همسفر زینب (لژیون تغذیه سالم ۲)
نویسنده، ویرایش و ارسال: همسفر آتوسا رهجوی راهنما همسفر زینب (لژیون دوم) نگهبان سایت