برداشت از سی دی "نقاش" مهندس دژاکام

برداشت مسافر حسن رهجوی راهنمای محترم آقای مجید لژیون پنجم نمایندگی شیروان پیرامون سی دی "نقاش" مهندس دژاکام
جسم انسان از خاک آفریده شده است و آنچه از آن باقی می‌ماند را ما «جان» می‌نامیم. جان ما از نار (آتش) است، گرچه برخی گفته‌اند جان در اصل اسم جمع «جن» است که این احتمال نیز ممکن است درست باشد. بنابراین، انسان از دو بخش تشکیل شده است: جسم و جان.
هنگامی که قرار است نقاشی کشیده شود، بهتر است کاغذ و رنگ مرغوب باشند و یک نقاش ماهر نیز حضور داشته باشد تا بتواند اثر هنری را خلق کند. اما در مورد انسان و کالبد او، ما نقاش ماهر نیستیم؛ چرا که خداوند آن را طراحی نموده و نقاش ماهر، خود خداوند است که انسان را در جایگاهی والا قرار داده است.
خداوند می‌فرماید: «تا اینجا من تو را خلق کردم؛ بقیه کار به عهده خودت است.» این قلم به دست تو و این هم رنگ؛ بقیه تابلو را خودت بکش و آن را کامل کن؛ هم از نظر شعور و آگاهی و هم از نظر ظاهر.
برای اینکه ما نقاشی ماهر باشیم و بتوانیم این تابلو را به زیبایی ترسیم کنیم، قوانین الهی در قالب دین برای راهنمایی ما نازل شده است. این قابلیت (خلق کردن) فقط به انسان داده شده است و انسان است که می‌تواند خلاق باشد و بیافریند. وظیفه معلم، مربی و راهنما این است که به رهجو کمک کند تابلوی وجودی خود را به خوبی نقاشی کند.
تزکیه و پالایش کار آسانی نیست، زیرا ما میان دو قطب قرار داریم: نیروی مثبت وجود دارد و نیروی منفی نیز هست، و مسئله اصلی در همین تضاد است. راه مثبت، ظاهر سختی دارد، اما راه منفی آسان و جذاب است.
انسان موجودی شریف است؛ زیرا اگر خوبی را بشناسد، دست به بدی نمی‌زند، و اگر بدی می‌کند، این ناشی از جهل و نادانی اوست. انسان به تدریج به مسائل پی می‌برد و در آن غوطه‌ور می‌شود. از این رو، باید بیشتر روی «چگونه دیدن» تفکر کنیم؛ زیرا اگر درست ببینیم، راه را پیدا خواهیم کرد. انسان باید خود بخواهد که آموزش و آگاهی کسب کند و صادق باشد، وگرنه آموزش به زور فایده‌ای ندارد. انسان باید عاقلانه فکر کند و تصمیم بگیرد، نه صرفاً حسابگرانه.
کمک به دیگران کار عاقلانه‌ای است؛ البته شما نمی‌توانی با سرمایه اندک خود که همچون بذر است، کار خیر کنی و بذر را به دیگران ببخشی؛ بلکه باید بذر را بکاری و از محصول آن (ثمره تلاش و دستاوردت) به دیگران ببخشی و کار خیر انجام دهی.
وقتی حرکات انسان عاقلانه شد، به مسائلی دست پیدا می‌کند که از ذات خودش نبوده و در واقع القایی بوده‌اند. این عمل سالم و صالح ماست که پیشگام می‌شود و مهم این است که «چه کار می‌کنیم»، نه اینکه «چه می گوییم». خداوند می‌داند به چه کسی چه جایگاهی (نورانی یا ظلمانی) عطا کند. هر کاری که استمرار داشته باشد، تحسین‌برانگیز می‌شود و نتیجه می‌دهد؛ و این اعجاب و نتیجه، انسان را به ادامه کار تشویق می‌کند.
مرزبان خبری: مسافر صادق
تایپ: مسافر حسن
ویراستاری و ارسال: مسافر محمد