جاری بودن، یعنی امکان دوباره شروع کردن

در مسیر آموزش‌های کنگره‌۶۰ هر وادی مثل چراغی است که راه را روشن‌ می‌کند و کمک می‌کند نگاه‌مان به خود و زندگی عمیق‌تر شود. وقتی به وادی دهم می‌رسیم، با جمله‌ای مواجه می‌شویم که در ظاهر ساده است اما در عمل می‌تواند زندگی یک نفر را از پایه تکان دهد: «صفت گذشته در انسان صادق نیست، چون انسان جاری است.» این جمله یادآوری می‌کند که انسان موجودی ایستا و ثابت نیست؛ بلکه همیشه در حال تغییر، تحول و حرکت است مثل رودخانه‌ای که هر لحظه جلو می‌رود، مسیر می‌سازد، گِل‌ولای را پشت سر می‌گذارد و به زلالی تازه‌ای می‌رسد.

وقتی می‌گوییم «صفت گذشته صادق نیست» یعنی نمی‌توانیم کسی را فقط با گذشته‌اش تعریف کنیم؛ چون انسان ممکن است راهی را تجربه کرده باشد که امروز دیگر در آن مسیر نباشد. ممکن است کسی سال‌ها در تاریکی یا تخریب زندگی کرده باشد اما امروز با انتخاب آگاهانه و آموزش درست، خودش را به نقطه‌ای برساند که هیچ شباهتی به دیروز ندارد؛ همین ویژگیِ جاری بودن است که به انسان امید و ظرفیت دوباره ساختن را می‌دهد حتی اگر گذشته‌مان پر از اشتباهات و شکست‌ها باشد، باز هم می‌توانیم مسیر را عوض کنیم؛ چون انسان یک موجود تحول‌پذیر است، نه یک صفحه بسته و تمام‌شده. در کنگره۶۰ بارها دیده‌ایم که افراد بعد از سال‌ها مصرف، ناامیدی و تخریب، با ورود به مسیر آموزش و عمل، آن‌قدر تغییر می‌کنند که اطرافیانشان هم گاهی باور نمی‌کنند همان آدمِ قبلی هستند؛ این‌ها نمونه‌های زندهٔ همین وادی‌ هستند، انسان‌هایی که فهمیدند جریان زندگی از امروز شروع می‌شود، نه از گذشته به همین دلیل وادی دهم فقط یک جمله زیبا نیست، بلکه یک واقعیت عملی است که هر روز می‌توانیم نتیجه‌اش را ببینیم.

این وادی ما را به دو چیز دعوت می‌کند: یکی مهربانی با خود و دیگری مهربانی با دیگران. وقتی می‌پذیریم انسان جاری است، دیگر خودمان را به‌خاطر گذشته ملامت نمی‌کنیم؛ می‌فهمیم که امروز می‌توانیم بهتر از دیروز باشیم و همین نگاه را به دیگران هم منتقل می‌کنیم. اگر کسی در گذشته اشتباه کرده است، دلیل نمی‌شود که همیشه همان‌طور بماند، همان‌طور که رودخانه را فقط با یک لحظه از مسیرش قضاوت نمی‌کنیم، انسان‌ها را هم نمی‌توان با یک فصل از زندگی‌شان تعریف کرد. این نگاه، ما را از قضاوت‌های عجولانه و برچسب‌زدن‌های همیشگی دور می‌کند اما در کنار این امید، یک نکته مهم هم وجود دارد: جاری بودن انسان به این معنی نیست که تغییر خودبه‌خود اتفاق می‌افتد همان‌طور که رودخانه برای رسیدن به زلالی باید حرکت کند، انسان هم برای تغییر واقعی نیاز به خواست، تلاش و آموزش دارد. این‌که گذشته‌مان قابل تغییر نیست درست است، اما آینده‌مان کاملاً به دست خودمان ساخته می‌شود. وادی دهم نه‌فقط امید می‌دهد بلکه مسئولیت هم ایجاد می‌کند؛ یادمان می‌آورد که امروزِ ما مهم‌ترین بخش جریان زندگی‌مان است.

در نهایت، پیام وادی دهم این است که هیچ انسانی در گذشته‌اش گرفتار نیست، مگر این‌که خودش تصمیم بگیرد همان‌جا بماند. انسان می‌تواند از هر نقطه‌ای که است برخیزد، مسیرش را اصلاح کند و زندگی‌اش را به سمت نور حرکت دهد. جاری بودن، یعنی امکان دوباره شروع کردن همیشه وجود دارد. این وادی یادآوری می‌کند که انسان، نه آن چیزی است که بوده، بلکه آن چیزی است که امروز برای بودن انتخاب می‌کند.
منابع: کتاب عشق، چهارده وادی برای رسیدن به خود، سی‌دی وادی دهم، جزوه جهان‌بینی ۱ و ۲
نویسنده: همسفر مینا رهجوی راهنما همسفر شیما(لژیون سوم)
رابط خبری: همسفر رها(مرزبان خبری)
ویرایش و ارسال: همسفر نرگس رهجوی راهنما همسفر زینب(لژیون چهارم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی دکتر مسعود