وادی دهم انسان را به مسئولیت‌پذیری دعوت می‌کند

وادی دهم یکی از بنیادی‌ترین و تأثیرگذارترین وادی‌های کنگره‌۶۰ است. وادی‌ دهم که نگاه فرد را نسبت به خود، گذشته‌ و آینده‌ فرد تغییر می‌دهد. در این وادی گفته می‌شود: «صفت گذشته در انسان صادق نیست، چون جاری است.» این جمله در ظاهر ساده است، اما در عمق خود حقیقتی بزرگ را پنهان دارد. انسان موجودی ایستا نیست؛ بلکه دائماً در حال تغییر، حرکت، تجربه و ساختنِ مسیر جدید است.

وادی دهم به ما یادآوری می‌کند که هیچ‌‌کسی نمی‌تواند با صفات و اشتباهات گذشته‌ خود، برای همیشه تعریف شود؛ اگر کسی روزی اسیر اعتیاد بوده، تصمیمات اشتباه گرفته، شکست خورده یا مسیر زندگی‌ خود را گم کرده، این‌ها دلیل نمی‌شود که امروز و فردا هم همان باشد. چرا؟ چون انسان جاری است؛ مثل رودخانه‌ای که ممکن است گاهی گل‌آلود شود؛ اما جریان دارد و می‌تواند از دل تاریکی‌ها عبور کند و دوباره زلال شود.

این وادی قدرت انتخاب انسان را یادآوری می‌کند. انسان هر لحظه می‌تواند تصمیم بگیرد که خودش را تغییر دهد، مسیر غلط را رها کند و مسیر تازه‌ای را بسازد. مهم این است که تغییر یک فرایند است، نه یک اتفاق لحظه‌ای. درست همان‌طور که کنگره‌۶۰ معتقد است درمان اعتیاد تنها با حرکت تدریجی، آموزش و عمل به اصول ممکن می‌شود.

در وادی دهم تأکید می‌شود که نگاه انسان به خودش باید از قضاوت‌گری به شناخت و مسئولیت‌پذیری تغییر کند. بسیاری از افراد به‌خاطر گذشته خود احساس گناه و ناتوانی می‌کنند؛ اما این وادی می‌گوید: تو گذشته‌ای داری، اما گذشته تو نیستی. تو می‌توانی هر صفت منفی را تغییر دهی، چون جاری هستی؛ چون قدرت حرکت و دگرگونی در وجودت نهاده شده است؛ حتی اگر سال‌ها در تاریکی بوده‌ای، یک تصمیم درست می‌تواند آغاز مسیری روشن باشد. هیچ انسانی محکوم نیست که در نقطه اشتباه باقی بماند؛ مگر اینکه خودش حرکت نکند.

نکته مهم در وادی دهم این است که انسان باید خود حقیقی را پیدا کند. تصویری که اعتیاد، شکست، دیگران یا جامعه بر انسان تحمیل کرده‌اند، تصویری واقعی نیست. هر کس باید بداند اگر امروز تلاش کند، آموزش ببیند، خدمت کند و حرکت داشته باشد، صفاتش تغییر می‌کند. همان‌طور که یک مصرف‌کننده بعد از قطع مصرف و طی‌کردن سفر اول و دوم، تبدیل به انسانی تازه می‌شود، انسانی که از تاریکی فاصله گرفته و به روشنایی نزدیک شده است.

در این وادی، مفهوم «جاری بودن» تنها مخصوص مصرف‌کنندگان یا رهایافتگان نیست؛ این اصل درباره همه انسان‌ها صدق می‌کند. انسانی که امروز خشمگین است، می‌تواند مهربان شود. انسانی که ناامید است، می‌تواند امید را در دل خود پرورش دهد. انسانی که انگ «ناتوان»، «ضعیف» یا «بی‌ارزش» خورده، می‌تواند ثابت کند که ظرفیت‌های بزرگی درونش پنهان است.

وادی دهم همچنین هشدار می‌دهد که نباید خودمان یا دیگران را با برچسب‌های گذشته محدود کنیم. همان‌طور که از رهاشدگان کنگره‌۶۰ انتظار نمی‌رود تا ابد با عنوان «مصرف‌کننده سابق» زندگی کنند، هیچ انسانی هم نباید زندانی گذشته‌اش بماند. تکامل، رشد و حرکت، حقِ طبیعی هر انسان است.

این وادی پیام مهمی برای خانواده‌ها نیز دارد: عزیزِ شما که گرفتار اعتیاد یا هر مشکل دیگری بوده، قابلیت تغییر دارد؛ اگر آموزش ببیند؛اگر در مسیر درست حرکت کند، اگر امید به او داده شود، می‌تواند از نو ساخته شود. خانواده باید یاد بگیرد که گذشته را خط‌کشِ قضاوت قرار ندهد و تغییر امروز را ببیند.

در نهایت، وادی دهم انسان را به مسئولیت‌پذیری دعوت می‌کند. درست است که گذشته تعیین‌کننده نیست؛ اما آینده نتیجه عملکرد امروز ماست. ما نمی‌توانیم گذشته را تغییر دهیم؛ اما می‌توانیم امروز و فردا را بسازیم؛ اگر در مسیر آموزش، تفکر، خدمت و عمل قدم برداریم، صفات ما دگرگون می‌شود و روح ما رشد می‌کند.

وادی دهم پیامی آرام‌بخش، امیددهنده و در عین حال جدی دارد: تو جاری هستی، پس تغییر کن… حرکت کن… و اجازه نده گذشته، آینده‌ شما را بسازد.

منبع: سخنان جناب مهندس و سی‌دی وادی دهم

نگارش، تایپ و رابط خبری : همسفر سارا رهجوی راهنما همسفر نفیسه(لژیون سوم)

ویراستار: همسفر سیده هما رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون دوم)

ارسال: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون دوم) نگهبان سایت 

همسفران نمایندگی گرگان