وادی دهم؛ پلی از گذشته به آینده

در خصوص دستور جلسه وادی دهم: «صفت گذشته در انسان صادق نیست؛ چون جاری است» برداشت من این است که مطالبی که در کنگره ۶۰ آموخته‌ام، همگی به یکدیگر پیوسته‌اند و در مسیر رشد انسان جریان دارند. تمام تلاش‌ها و آموزش‌های لژیون‌ها و بخش جهان‌بینی، در راستای افزایش دانایی انسان است. به قول آقای مهندس: درد و رنج بشر تنها از نادانی نیست؛ بلکه از دانش‌های کشف‌نشده است. وقتی در کنگره ۶۰ مجموعه‌ای از انسان‌های برگزیده تلاش کردند تا راه درمان اعتیاد را کشف کنند، این دستاورد به بسیاری از انسان‌های درمانده و گرفتار بیماری اعتیاد، حیاتی دوباره بخشید.

یک مسافر یا همسفر پس از ورود به کنگره، جهان‌بینی را می‌آموزد و از ۱۴ وادی عشق عبور می‌کند و به مرحله‌ای از خودشناسی و خداشناسی می‌رسد؛ به شرط آنکه این آموزش‌ها تنها در حد تئوری باقی نماند؛ بلکه جنبه عملی و کاربردی پیدا کند. یکی از این وادی‌ها، وادی دهم است. بسیاری از انسان‌ها به دلیل باورهای غلط و تعصبات ریشه‌دار، به سمت تغییر حرکت نمی‌کنند و تلاشی برای دگرگونی خود ندارند. می‌گویند: من انسان فقیری هستم و همیشه همین‌طور خواهم بود، من معتادم و همیشه معتاد می‌مانم و هیچ‌وقت خوب نمی‌شوم. این‌ها اندیشه‌های نادرستی است که انسان آن‌ها را به عنوان باور پذیرفته است.

در کنگره ۶۰ می‌آموزیم که صفت گذشته در انسان صادق نیست و انسان محکوم نیست که تا پایان عمر با قالب‌های گذشته خود زندگی کند؛ بلکه انسان جاری است و قوانین نیز جاری‌اند. همان‌طور که راه درمان اعتیاد کشف شد، در سایر زمینه‌های زندگی نیز می‌توان با پیمودن راه درست و حرکت در صراط مستقیم، گذشته را پشت سر گذاشت و آینده‌ای متفاوت ساخت. لازم است نوع نگاه و زاویه دید خود را تغییر دهیم و به این باور برسیم که چون انسان جاری است، در همه زمینه‌ها می‌تواند متفاوت‌تر از گذشته عمل کند. ازگذشته باید برای عبرت گرفتن، کسب تجربه و یادآوری رویدادها استفاده کرد. رویدادهای تلخ را به یاد آوریم تا تکرار نشوند و اتفاقات و تجربیات شیرین را به خاطر بسپاریم تا دوباره آن‌ها را در زندگی خود تکرار کنیم. گذشته نباید بر امروز ما سایه بیندازد و ذهن و فکر ما را به خود مشغول کند.

ذهن ما مانند آهن‌ربا عمل می‌کند و طبق قانون جذب، اندیشیدن مداوم به تلخی‌ها و ناکامی‌های گذشته، نتیجه‌ای جز آسیب رساندن به خودمان ندارد. در وادی دهم باید به این باور برسیم که حتی در روابطمان نیز نباید با نگاه متعصبانه به دیگران بنگریم. دیگران هم فرصت تغییر دارند؛ پس کینه‌ها، بدبینی‌ها و قضاوت‌هایی را که نسبت به دیگران داشته‌ایم کنار بگذاریم و این باور را در خود بسازیم که همان‌گونه که من تغییر کرده‌ام، دیگران نیز فرصت تکامل و تغییر داشته‌اند. اجازه ندهیم اندیشه‌های مربوط به گذشته در ما نقش بازدارنده داشته باشند و مانع رشد و تغییر ما شوند. اگرجاری بودن قوانین را بپذیریم، با سرعت بیشتری در مسیر تزکیه و تکامل قدم برخواهیم داشت. امیدوارم وادی به وادی که عبور می‌کنیم، بتوانیم آن‌ها را در زندگی‌مان به کار ببندیم و مسافر مسیر عشق با قامت‌هایی استوار باشیم.

نویسنده: همسفر مینا رهجوی راهنما همسفر فهیمه (لژیون اول)
رابط‌خبری: همسفر فاطمه.ش رهجوی راهنما همسفر فهیمه (لژیون اول)
ارسال: همسفر فائزه رهجوی راهنما همسفر فهیمه (لژیون اول) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی یحیی زارع میبد یزد