امکان تحول همیشه وجود دارد

با گذر از ۹ وادی و تأمل بر آموزه‌های آن‌ها دریافتم که هر مرحله چراغی تازه در مسیر من روشن کرده است؛ اکنون تغییراتی عمیق درون خود احساس می‌کنم و هنگام ورود به وادی دهم نیاز دارم با مکثی آگاهانه، در این وادی بیش‌تر توقف کنم. این مرحله من را به خود امیدوار می‌کند که امکان تحول همیشه وجود دارد و می‌خواهم تمام زوایای این وادی قدم‌ به ‌قدم طی شود و آن‌چه را برای رشد لازم است با خود بر‌دارم.

من در گذشته به سرعت قضاوت می‌کردم و با پیش‌‌داوری‌های نادرست، پس از آشکار شدن حقیقت، دچار پشیمانی، رنج و سرزنش درونی می‌شدم. تحمل زور‌گویی نداشتم و گمان می‌کردم تنها با فریاد و عصبانیت می‌توانم حق خود را مطالبه کنم. کلامم پیش از اندیشه جاری می‌شد، همین رفتار موجب پشیمانی و دل‌خوری می‌گردید. وادی دهم به من آموخت که مجبور نیستم چنین نسخه‌ای که در خود دارم تا پایان زندگی تحمل کنم؛ زیرا می‌توانم با تفکر، تمرین و تکرار، ذره‌ذره به عشق سالم برسم و متحول شوم.

مهندس حسین دژاکام در وادی دهم، می‌فرمایند: «تمام هستی از ۳ مؤلفه نور، صوت و حس تشکیل شده است و بدون این ۳ عنصر، درک درستی از جهان و خلقت نخواهیم داشت». اکنون با خود می‌پرسم چگونه از نور برای دیدن زیبایی‌ها بهره بگیرم؟ آیا جایگاه صوت را برای شنیدن صداهای دل‌نشین، درست به کار می‌برم؟ آیا با حس آمیخته به محبت و عشق، جهان را دریافت می‌کنم؟ یا تنها زشتی‌ و تلخی‌ می‌بینم که همین زاویه دید، صور‌‌پنهانی از خشم و انزجار سرشار می‌سازد و به فردی منزوی و افسرده تبدیل می‌کند؟ آیا برای شنیدن سخنان آزار‌دهنده آماده هستم و اجازه می‌دهم با کلماتی که قلبم را به درد می‌آورند، در من نفرت و بی‌محبتی ایجاد کنند؟

این دریافت‌ها تمامی در درون من سر‌چشمه می‌گیرد؛ اگر به تفکر سالم دست یابم، عقل، عمل و عشق سالم هم شکل می‌گیرد؛ آن‌گاه جهانی زیبا و سرشار از آرامش خواهم داشت. هر صبح خورشید طلوع می‌کند و به من یاد‌آور می‌شود که زندگی دوباره آغاز شده است، از من می‌خواهد برخیزم، تزکیه و پالایش انجام ‌دهم، روز را با نور، امید، تغییر و فاصله‌ گرفتن از ضد‌‌ارزش‌ها شروع کنم؛ چون انسان جاری است و صفت گذشته در او صادق نیست؛ بنابراین محکوم به تکرار نیست و می‌تواند در مسیر روشنایی حرکت کند.

در این وادی، دروازه‌های امید گشوده شده است. این مرحله من را به راهی نو، سبز و سرشار از طراوت دعوت می‌کند؛ اگر روزی در مرتبه‌ای بالاتر قرار گرفتم، نباید دچار غرور شوم؛ زیرا انسان جاری می‌باشد و با یک لغزش ممکن است دوباره به تاریکی باز‌گردد و در چاهی فرو بروم که حاصل منیت، مادی‌گرایی و ضد‌ا‌رزش‌ها است؛ پس در هر جایگاهی که هستم باید سعی کنم به جایگاه‌های والاتر انسانی بیندیشم، خود را ارتقاء دهم و با درک درست از مسیر، در روشنایی گام بردارم.

منابع: کنگره‌‌۶۰
نویسنده: همسفر مینا رهجو راهنما همسفر شهلا (لژیون دوم) 
رابط خبری: همسفر اکرم رهجو راهنما همسفر شهلا (لژیون دوم)
عکاس: همسفر نصیبه رهجو راهنما همسفر شهلا (لژیون دوم)
ارسال: همسفر محدثه رهجو راهنما همسفر فاطمه (لژیون سوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی امیر اراک