سومین جلسه از دوره هشتم کارگاههای آموزشی خصوصی کنگره۶۰ نمایندگی صبا به استادی مسافر عباس، نگهبانی مسافر اسماعیل و دبیری مسافر رضا با دستورجلسه «رابطه یادگیری ومعرکهگیری» چهارشنبه ۵ آذر ۱۴۰۴ ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار کرد.
سخنان استاد:
سلام دوستان، عباس هستم یک مسافر؛ پیش از هر چیز لازم میدانم از ایجنت محترم، مرزبانان و خدمتگزارانی که زحمت میکشند تا نمایندگی جدید را برای ما فراهم میکنند تا بتوانیم در محیطی مناسب آموزش بگیریم و از امکانات موجود، به بهترین شکل استفاده کنیم، تشکر کنم.
در خصوص دستور جلسه باید عرض کنم که این دستور جلسات سالانه برای ما مسافران، هرکدام حاصل تجربهای ارزشمند است که برای رشد و آموزش ما تعیین شده و لازم است از آنها بهدرستی استفاده کنیم. وقتی درگیر مصرف مواد بودیم، انواع و اقسام معرکهگیریها را بلد بودیم؛ همیشه تلاش میکردیم مسئولیتها را از خود دور کنیم و توجه دیگران را به سمت دیگری ببریم تا خودمان دیده نشویم، در حالی که همه از وضعیت ما آگاه بودند، جز خودمان؛ میخواستیم دیگران را فریب دهیم ولی در واقع خودمان را گول میزدیم.
یادم هست در اولین سالهای تأسیس کنگره، حدود سال ۱۳۸۰، مهندس برای ایجاد روحیه و شادی در بین مسافران، جلسات سادهای برگزار میکردند. مثلاً شبهای جمعه دور هم جمع میشدیم، خود مهندس آبگوشت درست میکردند، همه کنار هم مینشستیم، صحبت میکردیم و هر کس هنری داشت، ارائه میداد. با این حال، بعضی هنوز در گذشته مانده بودند و رفتارهایی از دوران مصرف را تکرار میکردند؛ معرکهگیری میکردند یا کارهای ضد ارزشی انجام میدادند ولی مهندس همیشه با بزرگواری برخورد میکردند و چیزی به رویشان نمیآورد چون نگاه مهندس بسیار بلند بود و هدفشان ارتقای دانش و جایگاه کنگره بود. آن زمان، منابع آموزشی محدود بود؛ تنها کتاب شصت درجه و دو جزوه از جهانبینی استاد امین وجود داشت. ولی امروز اگر به نشریات و سایت کنگره نگاه کنید، متوجه میشوید سطح علمی کنگره چقدر بالا رفته است. این پیشرفت نتیجه تلاش و درایت مهندس است. برای یادگیری در کنگره و در زندگی، باید چند اصل را رعایت کنیم:
اول اینکه بدانیم که نمیدانیم. اگر میخواهیم چیزی بیاموزیم، باید بپذیریم که از آن آگاه نیستیم. دوم آنکه به استاد یا راهنمای خود احترام بگذاریم. درک کنیم که او تجربه و دانشی دارد که ما در پی یادگیری آن هستیم و در آخر به آموزشها عمل کنیم. تنها دانستن کافی نیست؛ باید آموختهها را در زندگی بهکار بگیریم تا سطح داناییمان بالا رود.

در مقابل یادگیری، «معرکهگیری» قرار دارد. کسانی که نمیخواهند آموزش ببینند، معمولاً با بهانهگیری و شلوغ کاری، توجه دیگران را جلب میکنند. مثلاً سیدی نمینویسند، داروی خود را بهموقع مصرف نمیکنند، یا سروقت در جلسات حاضر نمیشوند. این رفتارها مانع رشد خود فرد است.ما باید بیاموزیم که وقتی وارد کنگره میشویم، زمان و انرژیمان را صرف مسیر درمان کنیم. باید گذشته را کنار بگذاریم، آموزش بگیریم و جهانبینی را در زندگیمان بهکار ببریم. کسانی که امروز در جایگاههای بالای کنگره قرار دارند، همه روزی سفر اولی بودند، آنها با پشتکار و عمل به آموزشها پلهپله رشد کردند.
راهنمای من، آقای صداقت، نمونهای از همین افراد است. یادم هست زمانی که به او پیشنهاد مدیریت یکی از فروشگاههای بزرگ هاکوپیان را داده بودند، تنها بهخاطر عشق به خدمت در کنگره از آن فرصت صرفنظر کردند چرا که میدانستند ارزشهای معنوی خدمت در کنگره بسیار والاتر از جایگاههای مادی است. امروز ایشان با حداقل امکانات زندگی میکنند ولی از نظر آرامش و بهرهمندی از زندگی در بهترین وضعیت قرار دارند. این همان دانایی و قناعت است؛ اینکه بتوانیم با کمترین امکانات، بیشترین بهره را ببریم و تأثیر مثبت بر زندگی دیگران داشته باشیم. بیش از این صحبت نمیکنم و مشارکت را به شما میسپارم. سپاسگزارم که به صحبتهایم توجه کردید.
تایپ: مسافر رضا
ارسال: مسافر حیدررضا
خدمتگزاران سایت نمایندگی صبا
- تعداد بازدید از این مطلب :
33