راه بازگشت در هر شرایطی که باشد وجود دارد

به نام قدرت مطلق الله
وادی‌ها حاوی قوانینی هستند، که به منظور بازپس‌گیری گوهر ربوده شده‌ جان آدمی طراحی گردیده‌اند، گوهری به نام عشق. چقدر این وادی، زیبا و عظیم است و چه بار معنای سحر‌آمیزی را در خود حمل می‌کند. بله صفت گذشته در انسان صادق نیست؛ چون جاری است.

اگر به اطراف‌مان و به هستی نگاه کنیم می‌بینیم چیزی با نام ثابت بودن وجود ندارد، همه چیز در حرکت، تغییر، تبدیل و ترخیص است؛ پس حیات و زندگی  همیشه جاری و در جریان است. هر چند از نقطه‌ای به نقطه‌ دیگر تغییر می‌کند، در واقع جذابیت و زیبایی واقعی زندگی در همین تغییرات است.

انسان مانند رودخانه‌ جاری است.
رودخانه‌ای که در مسیرش پر از خرده سنگ و صخره‌های فراوان است. رودخانه‌ای که به شوق دریا با تمام قدرتش صخره‌های کوچک را جابه‌جا می‌کند و با کمال ابهت از صخره‌های بزرگ به آسانی می‌گذرد. این رودخانه یک هدف دارد و آن رسیدن به دریایی است که معنایش حیات است. حال با این تمثیل در می‌یابیم چنان‌چه انسانی صفات زشت و بدی را با خود حمل می‌کند و یا در نقطه‌ای از ظلمت و تاریکی قرار گرفته باشد به دلیل همین جاری بودنش می‌تواند حرکت کند، برگردد و آغاز خوبی داشته باشد و درهای رحمت خداوند را به روی خود بگشاید؛ ولی متأسفانه برخی با داشتن حس‌های منفی، عظمت و زیبایی‌های آفرینش را نمی‌توانند ببینند، چنان این صفات در آن‌ها نیرومند شده و قدرت درونی آن‌ها را گرفته که قادر به دیدن، شنیدن انوار و اصوات الهی نمی‌باشند؛ پس برای تغییر صفت گذشته باید حس، موج گیرنده و فرستنده را تغییر داد و یا بالعکس ممکن است انسانی در جایگاه ارزشی قرار داشته باشد؛ اگر تلاش نکند و از آن جایگاه مراقبت نکند ممکن است سقوط کند پس انسان هم صعود است و هم سقوط.

دنیایی که ما در آن زندگی می‌کنیم دنیای اضداد است و همه چیز در آن بر مبنای ضدش قابل رؤیت و شناخت است. مگر نه آنکه برای رسیدن به هدف باید چیزهایی را به دست آورد و چیزی‌هایی را هم از دست داد؛ پس برای رسیدن به روشنایی‌ها باید تاریکی‌ها را تجربه کرد، همان‌گونه که برای رسیدن به عشق هم باید نفرت‌ها را از قلب زدود و پاک کرد و این قانونی برگشت‌ناپذیر است.

این وادی با مفهوم زیبایش به ما می‌فهماند که انسان با قدرت اختیاری که دارد می‌تواند حرکت و مسیرش را مشخص کند و بداند دیگران در مسیر زندگی او هیچ نقشی ندارند، تعیین‌کننده‌ اصلی خودش می‌باشد، نه زمان صعودش منیت داشته باشد و نه هنگام سقوط ناامید شود، امیدوار باشد که راه بازگشت در هر شرایطی که باشد وجود دارد و هر روز آغازی دوباره است برای استفاده از فرصت‌های جبران گذشته.

ای انسان بدان خدا در همه حال با تو است، تو هستی و نابودشدنی نیستی فقط از حلقه‌ای به حلقه دیگر یا از شکلی به شکل دیگری در می‌آیی پس هدف آفرینش همین بودن‌ها و وجود داشتن‌ها است؛ پس با این تفاسیر هیچ باختی در زندگی وجود ندارد همش در حال آموزش دادن و آموزش گرفتن هستیم تا به تکامل برسیم. امیدوارم همیشه مانند نهری باشیم جاری، زلال، با جوشش و حرکت خود در کنگره‌۶۰ زندگی پر باری را به خود و خانواده هدیه کنیم؛ زیرا وقتی حرکت می‌کنی هم زنده‌ای و هم به دیگران زندگی می‌بخشی.

شاکر خداوند هستم که به من اجازه داد  تا در مسیر آموزش راستین قرار بگیرم.

نویسنده: راهنمای تازه‌واردین همسفر مریم
رابط‌خبری: همسفر ساحره رهجوی راهنما همسفر لیلا( لژیون اول)
عکاس: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر لیلا ( لژیون اول)
تنظیم و ارسال: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر لیلا( لژیون اول)
همسفران نمایندگی دماوند