مشارکت مکتوب مسافر علی رهجوی راهنمای محترم مسافر علیرضا در مورد: "رابطه یادگیری و معرکه‌گیری"

سلام دوستان علی هستم یک مسافر.

معرکه‌گیری نقطهٔ مقابل یادگیری و آموزش است.

وقتی معرکه می‌گیرم به‌نوعی مغلطه و سفسطه می‌کنم، قبول نمی‌کنم که نمی‌دانم و اشتباه کرده‌ام، بنابراین از اصل موضوع فرار می‌کنم و درب آموزش را می‌بندم. در واقع هنوز از مثلث جهالت عبور نکرده‌ام، چرا که منیت باعث می‌شود تا تصور نمایم نسبت به موضوع یا شخص مقابلم بیشتر می‌دانم و توانمندتر هستم.

ترس باعث می‌شود که فکر کنم اگر اشتباه خود را بپذیرم یا قبول کنم که نمی‌دانم، دیگرکسی به حرفم گوش نمی‌دهد و دیگران روی من حسابی باز نمی‌کنند.

همین دلایل کافی است تا دست به معرکه‌گیری بزنم و حتی موضوع را وارونه نشان دهم که حرف من درست است و بیشتر می‌دانم و می‌فهمم.

اما اکنون در کنگره ۶۰ آموخته‌ام، اگر خواستهٔ من این است که به دانایی و یادگیری برسم باید آموزش‌پذیر باشم.

باید از منیت، ترس و ناامیدی عبور کنم، زیرا انسان‌های دانا بی‌سروصدا و با تأمل به موضوعات و مشکلات نگاه می‌کنند.

آموخته‌ام که اگر می‌خواهم راجع به موضوعی، صاحب‌نظر باشم و معرکه‌ای در جهت مثبت داشته باشم در موردش تحقیق، بررسی، و مطالعه کرده باشم.

چنانچه نمی‌دانم، بپرسم، گوش کنم و در مسیر یادگیری حرکت نموده و آموزش بگیرم. از جناب مهندس متشکرم که بستری همچون کنگره ۶۰ را فراهم کرده‌اند.

نگارش: مسافر علی از لژیون چهارم

ویرایش: مسافر حسین

ارسال: مسافر مرتضی

مرزبان خبری: مسافر علی

نمایندگی عصارزاده مشهد