آموزش تمنای دل می‌خواهد

فرضیه خلقت انسان و موجودات همه بر پایه و اصول یادگیری فراهم شده است. یادگیری فقط درس نیست یادگیری در تمام شئون است. یادگیری موسیقی، یادگیری انواع برخوردها، یادگیری انواع ورزش‌ها و ... . در قدیم شخص معرکه‌گیر بساطی را پهن می‌کرد و تعدادی انسان دور خود جمع می‌کرد و پهلوانی و مارگیری می‌کرد و آن‌ها را سرگرم می‌کرد و در آخر کاسه‌ای می‌چرخاند برای جمع کردن پول که این می‌شد معرکه‌گیری.

کسانی که معرکه می‌گیرند در حاشیه قرار دارند و از هدفشان که به خاطر آن وارد کنگره شده‌اند درمان و حال خوش است دور شده‌اند و معمولاً هم کسانی که با زور خانواده وارد کنگره شده‌اند، وارد حاشیه شده و معرکه می‌گیرند؛ زیرا قصد درمان ندارند. این افراد در زندگی و سفرشان عقب گرد می‌کنند و حتی مصرف و نوع موادشان بیشتر شده و از چاله به چاه می‌افتند.

رهجویی که فرمانبردار خوبی است و در حال تغییر کردن است هیچگاه اسیر حاشیه نشده و معرکه گیری نمی‌کند و همیشه در حال آموزش دیدن است، اما شخصی که در مسیر نیست و نمی‌خواهد تغییر کند همیشه در حاشیه و در حال غر زدن و بهانه تراشی است و هم خود و هم کسانی که همانند خودشان هستند را از مسیر خارج می‌کنند و همیشه حال و اوضاع خوبی ندارند.

کسی که به دنبال معرکه‌گیری می‌رود، می‌خواهد یادگیری را کنار بگذارد. ما زمانی معرکه می‌گیریم که خطایی انجام داده باشیم و حتی در لژیون تغذیه سالم هم معرکه‌گیری صدق می‌کند. رهجویی که خواسته نداشته باشد خود را از آموزش‌ها دور می‌کند، مثلاً سی‌دی نمی‌نویسد، غیبت می‌کند و همیشه نق می‌زند و مرتب و منظم سر لژیون حضور ندارد و مدام بهانه می‌آورد. معرکه‌گیری حواس و تمرکز ما را از آموزش دور کرده و انرژی ما را خراب می‌کند.

سیستم کنگره به آموزش پذیری خدمتگزاران این سیستم است. در زندگی دو مسیر وجود دارد یا صعود یا سقوط و ما باید یکی از این دو را انتخاب کنیم. اگر مسیر درست را انتخاب کردیم و حرکت کردیم و فرمانبردا بودیم صد در صد به رهایی و حال خوش و سلامتی می‌رسیم و همیشه شاکر خداوند و سیستم هستیم. یادگیری یعنی قادر باشیم سه ضلع مثلث دانایی (تفکر، تجربه و آموزش) را به تعادل برسانیم. معرکه‌گیری نقطه مقابل یادگیری و آموزش است و ریشه آن به جهل و ناآگاهی انسان برمی‌گردد.

زمانی‌که انسان اشتباهات و خطاهای خود را در نظر نمی‌گیرد و همیشه دیگران را مقصر می‌داند وارد معرکه‌گیری می‌شود. در معرکه‌گیری سه صفت ترس، منیت و ناامیدی وجود دارد. شخصی که معرکه‌گیر است به دلیل داشتن منیت نمی‌تواند خطاها و اشتباهات خود را قبول کند؛ زیرا ترس آن را دارد که دیگران او را مقصر دانسته و آن را از خواسته‌هایش دور کنند، به همین دلیل همیشه در حاشیه قرار گرفته و ناامید است و عذاب وجدانی در درون خود دارد و با ایراد گرفتن، غر زدن و معرکه‌گیری در حال تلاش است که اشتباه خودش را پنهان کند.

رابطه‌ای که بین یادگیری و معرکه‌گیری وجود دارد این است که هرگاه از آموزش و خدمت کردن در کنگره فاصله گرفتیم با دستان خود، خود را نابود کرده و آینده بدی در انتظار ماست. کسی که خواب باشد را می‌توان بیدار کرد؛ ولی کسی که خودش را به خواب زده را نمی‌توان بیدار کرد و اینکه آموزش تمنای دل می‌خواهد، زمانی‌که تمنای یادگیری در وجودمان باشد با تمام وجود تلاش خواهیم کرد برای ساخته شدن و دیگر بهانه‌ای وجود نخواهد داشت.

نویسنده: راهنمای لژیون تغذیه سالم همسفر فاطمه از نمایندگی دماوند (پارک پردیسان)
ارسال: راهنما همسفر فهیمه از نمایندگی کورش آذرپور (لژیون ششم)
صفحه کاهش و افزایش وزن