معرکه‌گیری دشمن یادگیری

جلسه اول از دوره چهاردهم سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی چرمهین ویژه مسافران با استادی مسافر محمد، نگهبانی مسافر اصغر و دبیری مسافر سلیمان با دستور جلسه " رابطه بین یادگیری و معرکه‌گیری " یک‌شنبه 2 آذر 1404 ساعت 17 آغاز بکار نمود.

خلاصه سخنان استاد :

سلام دوستان محمد هستم یک مسافر، دیدگاه کنگره ۶۰، که نگاهی ژرف به مفهوم یادگیری و تغییر در انسان دارد، رابطه‌ی میان معرکه‌گیری و یادگیری جایگاه ویژه‌ای دارد. در این نگرش، معرکه‌گیری نشانه‌ای است از آن‌که فرد هنوز در مسیر آموزش واقعی قرار نگرفته و ذهنش درگیر منیت، خودنمایی و جلب توجه است. معرکه‌گیر به جای آنکه برای فهمیدن و رشدکردن تلاش کند، در پی اثبات دانسته‌های ناقص خود است و با ایجاد هیاهو، می‌کوشد ضعف درونی‌اش را پنهان کند.
از نظر کنگره، یادگیری واقعی تنها زمانی آغاز می‌شود که انسان از حالت معرکه‌گیری فاصله بگیرد؛ یعنی سکوت کند، جست‌وجوگر باشد و با پذیرش اشتباهات خویش، زمینه‌ی دریافت آموزش را فراهم سازد. کسی که دائم در حال انتقاد، جدل و نمایش دادن خودش است، گوش شنوا برای دریافت علم ندارد.
در جلسات کنگره، بارها تأکید می‌شود که معرکه‌گیری، انسان را از مسیر تغییر بازمی‌دارد چون ذهن را پر از هیاهو، قضاوت و واکنش می‌کند. در حالی‌که یادگیری، نیازمند آرامش، دقت، و فروتنی است. به بیان دیگر، معرکه‌گیری دشمن یادگیری است، چراکه انرژی فرد را صرف نمایش بیرونی می‌کند نه درک درونی.
در مسیر درمان و رشد انسان، لازم است فرد بیاموزد به جای سخن گفتن زیاد، بیشتر بشنود و تجربه کند. این همان نقطه‌ای است که تفاوت بین دانستن و یادگرفتن آشکار می‌شود. دانستن بدون تجربه، تبدیل به منبع معرکه‌گیری می‌گردد، اما تجربه‌ی واقعی، فروتنی و درک می‌آفریند.
به همین دلیل، کنگره یادگیری را فرآیندی تدریجی و درونی می‌داند که در سکوت، نظم و خدمت شکل می‌گیرد، نه در جدل و هیاهوی معرکه. انسان هر چه از معرکه فاصله بگیرد، نور آموزش را بیشتر درک می‌کند و به جای نمایش دادن، تجلی دانایی می‌شود.
در نهایت، از منظر کنگره، معرکه‌گیری و یادگیری در دو مسیر متضاد حرکت می‌کنند: اولی از «جهل و خودبزرگ‌بینی» می‌آید، و دومی از «دانایی و تواضع». تنها با رهایی از معرکه‌گیری است که انسان می‌تواند طعم واقعی آموزش، تغییر و آرامش را بچشد.

تایپ و ارسال : مسافر عسگر