معرکه‌گیری یعنی ماندن در همان نقطه

به نام قدرت مطلق الله

گاهی در مسیر آدم می‌ماند، بین دو واژه که خیلی شبیه‌اند؛ اما نتیجه‌شان زمین تا آسمان فرق دارد یادگیری و معرکه‌گیری. در کنگره به من یاد دادند که معرکه‌گیری؛ یعنی فرار، فرار از دیدن واقعیت، پذیرش اشتباه و همین‌طور مسئولیت.

معرکه‌گیری؛ یعنی به جای حرکت، تغییر و این‌که برگردی سراغ تاریکی‌های خودت، ذره‌بین را بگذاری روی دنیا و تماشاگر جمع کنی؛ اما خودت در همان نقطه بمانی. یادگیری چیز دیگری است؛ یعنی آرام و بی‌صدا خودت را در آینه نگاه کنی و بگویی: من؛ باید تغییر کنم نه دیگران. یادگیری؛ یعنی گوش‌دادن، پذیرفتن، عمل‌کردن؛ حتی وقتی کسی نمی‌بیند؛ یعنی همان راهی که در کنگره گفتند: مسیر درمان از دانایی می‌گذرد نه از نمایش.

بعضی وقت‌ها دلم برای خودم می‌سوزد؛ برای روزهایی که فکر می‌کردم با صدا بلندکردن، شلوغ‌کاری، قهر و گلایه می‌توانم چیزی را عوض کنم؛ اما حقیقت این است معرکه‌گیری فقط نیرو را از انسان می‌گیرد، راه را می‌بندد و انسان را از دیدن خودش محروم می‌کند. امروز دیگر می‌دانم بزرگ‌ترین تغییر، در سکوت اتفاق می‌افتد در همان لحظه‌ای که به جای معرکه می‌نشینم و یاد می‌گیرم تا رها و آرام شوم و دوباره از نو ساخته شوم.

در کنگره یاد گرفتم که هیچ‌کس با معرکه‌گیری رشد نمی‌کند؛ اما هرکس که یاد بگیرد، نجات پیدا می‌کند. یادگیری من را آرام می‌کند، رشد می‌دهد و به مقصد می‌رساند. معرکه‌گیری من را خسته می‌کند و در همان نقطه نگه می‌دارد.

من انتخاب می‌کنم یاد بگیرم، نه معرکه بگیرم. چون رهایی در سکوتِ یادگیری است نه در صدای معرکه‌گیری.

نویسنده: همسفر مهتاب رهجوی راهنما همسفر لیلا (لژیون سوم)
رابط خبری: همسفر حلیمه رهجوی راهنما همسفر لیلا (لژیون سوم)
عکاس: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر صبحگل (لژیون ششم)
ویرایش و ارسال: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون دوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی قائم‌شهر