در کنگره۶۰ جایی برای معرکه‌گیری وجود ندارد

همه‌ ما کم‌و‌بیش معرکه‌گیری را بلدیم؛ حالا ممکن است کم باشد، ممکن است زیاد باشد؛ ولی بوده است. در زمان‌های قدیم معرکه‌گیری می‌کردند؛ مثل مارگیرها یا زنجیر پاره‌کردن؛ یک عده را دور خود جمع می‌کردند و نمایش اجرا می‌کردند، سخنرانی می‌کردند و در آخر سبدی را به‌عنوان پاداش دور می‌چرخاندند تا پول جمع کنند. بعضی‌ها تا سبد می‌آمد محل را ترک می‌کردند. ما از معرکه‌گیری همین را یاد گرفته‌ایم. سبدِ قانون یازدهم در کنگره هم همین‌طور است؛ وقتی قانون یازدهم اجراء می‌شود، بعضی از افراد محل را ترک می‌کنند.

انسان معرکه‌گیر وقتی مشکلی به وجود می‌آید، به‌جای اینکه عذرخواهی کند شروع می‌کند به معرکه‌گیری؛ به‌جای اینکه اشتباه خود را بپذیرد، شروع می‌کند به بهانه‌جویی، درحالی‌که باید مشکل را حل کرد. معرکه‌گیری با یادگیری دو مقوله‌ متفاوت‌اند و می‌توان گفت معرکه‌گیری نقطه‌ مقابل یادگیری و آموزش است. وقتی شخصی وارد معرکه‌گیری می‌شود، درواقع از آموزش دور می‌شود. وقتی انسان در مقابل مسئله‌ای از لحاظ عقل محکوم می‌شود، به‌جای عذرخواهی و سکوت، شروع به معرکه‌گرفتن می‌کند.

در کنگره‌۶۰ هیچ جایی برای معرکه‌گیری وجود ندارد. وقتی افرادی که وظایف خود را انجام نمی‌دهند، شروع می‌کنند به معرکه‌گیری، جو را به هم می‌ریزند؛ مثل بازی شطرنج؛ ۲ نفر با هم بازی می‌کنند. وقتی کیش‌ومات می‌شوند و طرف حس می‌کند که بازی را باخته است همه‌چیز را به هم می‌ریزد و شروع به بهانه‌جویی و ایراد گرفتن می‌کند.

همه باید بدانیم رابطه‌ یادگیری با معرکه‌گیری چیست. خیلی اتفاق می‌افتد که در کنگره، در زندگی، در محل کار، در مدرسه باید هوشیار باشیم که داریم معرکه‌گیری می‌کنیم یا یادگیری! اگر مشکلی پیش آمده است و ما مقصر بوده‌ایم، باید عذرخواهی کنیم و برطرفش کنیم. کنگره یک مرکز تحقیقاتی است و کارش رهایی و درمان است؛ جایی برای معرکه‌گیری وجود ندارد. برای رسیدن به رهایی باید آموزش بگیریم و دوربین را روی خودمان بیندازیم تا معایب خودمان را کشف و برطرف کنیم.

انسانی که در درون خود آشفته و ویرانه است، مطمئناً در بیرون به دنبال معرکه‌گیری است و مدام می‌خواهد از دیگران عیب‌جویی کند. انسان زمانی می‌تواند درباره‌ مسئله‌ای اظهار‌نظر کند که در آن موضوع به درجاتی از دانش و کمال رسیده باشد؛ در غیر این صورت هرگونه اظهار نظری منجر به معرکه‌گیری می‌شود و از آموزش دور می‌شود.

نتیجه می‌گیریم که یادگیری اولین شرطش این است که بگویی «من نمی‌دانم». اگر بگویی «من می‌دانم»، به نتیجه نمی‌رسی. باید باور داشته باشیم و قبول کنیم که یکی از ما بیشتر و بهتر می‌داند و تسلیم شویم. یادگیری و معرکه‌گیری رابطه‌ مستقیم دارند؛ باید بدانیم جایی که بلد نیستیم، شروع به معرکه‌گیری نکنیم.

منبع: صحبت‌های آقای مهندس در جلسات جهان‌بینی روزهای چهارشنبه با دستورجلسه یادگیری و معرکه‌گیری
نویسنده: همسفر زینب رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون اول)
رابط خبری: همسفر مژده رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون اول)
ارسال: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر محدثه (لژیون سوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی ارگ کرمان