در مسیرِ عشق و خدمت

آیا هرکسی که از عصارهٔ محبت در خود اندوخته است، می‌تواند به سهم خویش بپردازد و از آنچه در وجودش خوب، زیبا و ارزشمند است، به دیگران نثار کند تا سببِ شادیِ آن‌ها شود؟ اگر انسان تا این حد گذشت دارد که چنین کند، او عاشق است؛ ظرفِ محبتش پر است و با خدمت‌کردن، پُرتر هم می‌شود. عقابِ سفید

همسفرِ سمیه، تبریک به شما برای دریافتِ شالِ مقدّسِ راهنماییِ تازه‌واردین از دستانِ پُرمهرِ آقای مهندسِ دژاکام. مسلّماً این موفقیتِ بزرگ، حاصلِ تلاش و پشتکارِ شما در خدمت به هم‌نوعان و یاری‌رساندن به دیگران است. امیدواریم در این مسیرِ روشن همواره موفق و سربلند باشید. در ادامه، از زحماتِ کلیهٔ راهنمایانِ ارجمند که با صبر و ایثار سببِ به ثمر نشستن تلاش‌های کنگره ۶۰ شده‌اند، تقدیر و تشکّر به عمل می‌آید.

از تاریکی‌ها گذشتید و به روشنایی رسیدید، و امروز چراغِ راهِ ره‌ گم‌کردگان شدید. طعمِ شیرینِ خدمت، گوارایِ وجودتان باد.

تنظیم و ارسال: همسفر مینا، رهجوی راهنما همسفر اعظم (لژیون اول) دبیر سایت