هرچه بیشتر بیاموزیم، سنگین‌تر و پایدارتر می‌شویم.

جلسه نهم از دوره دوازدهم سری کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره ۶۰، ویژه مسافران و همسفران نمایندگی یوسف، با استادی راهنما مسافر  بیژن، نگهبانی مسافر مجید و دبیری مسافر سعید با دستور جلسه "رابطه یادگیری و معرکه‌گیری" روز شنبه ۱ آذرماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

خدا را شکر می‌کنم که امروز در جمع شما عزیزان حضور دارم و امیدوارم ان‌شاءالله جلسه‌ای پربار و ارزشمند داشته باشیم. در آغاز سخن لازم می‌دانم خدا قوت و خسته نباشید عرض کنم به گروه محترم مرزبانی، به‌ویژه اجنت گرامی جناب آقای مهدی که طی چهارده ماه گذشته با تلاش و زحمات فراوان خدمت کرده‌اند. همچنین از گروه همسفران نیز صمیمانه قدردانی می‌کنم و برایشان آرزوی توفیق دارم. 

در ارتباط با دستور جلسه امروز، اندیشه‌ای در ذهن داشتم که همه چیز در طبیعت بر پایه اضداد شکل گرفته است؛ اگر خیری وجود دارد، شری نیز هست؛ اگر تاریکی هست، روشنایی هم هست؛ و همین‌طور بسیاری از موارد دیگر. یکی از این اضداد، آموزش و یادگیری در برابر معرکه‌گیری است. این دو نیز در مقابل یکدیگر قرار می‌گیرند. 

اجازه دهید ابتدا از تجربه شخصی خودم سخن بگویم. همان‌طور که در قوانین کنگره آمده است، هر فرد می‌تواند تجربه‌های خود را در اختیار دیگران قرار دهد تا همگان بهره‌مند شوند. زمانی که برای نخستین بار وارد کنگره شدم، دیدگاه متفاوتی داشتم. شاید این تجربه برای بسیاری از عزیزان نیز رخ داده باشد. من با مصرف اندک وارد شدم و تصور می‌کردم با دیگران تفاوت دارم؛ این خود نوعی منیت بود. اما پس از گذشت زمان و حضور در کنگره دریافتم که نه تنها تفاوتی با دیگران ندارم، بلکه شرایط من نیز همانند سایرین است و حتی در برخی موارد بدتر. 

در دوران کرونا، سفر اول خود را آغاز کردم. به ما اعلام شد که شعبه تعطیل است و جلسات به‌صورت آنلاین برگزار خواهد شد. در آن زمان در شمال کشور حضور داشتم. رأس ساعت پنج عصر، جلسات به‌صورت لایو آغاز می‌شد و ما با راهنما ارتباط برقرار می‌کردیم و در لژیون شرکت می‌کردیم. باورش شاید دشوار باشد، اما به دلیل نبود آنتن، روزانه دو کیلومتر پیاده‌روی می‌کردم تا به ساختمانی نیمه‌کاره برسم. به طبقه دوم آن ساختمان متروکه می‌رفتم، یک بلوک سیمانی می‌گذاشتم و از همان‌جا در جلسات لایو شرکت می‌کردم تا از آموزش و یادگیری دور نمانم. این تلاش‌ها به من کمک کرد تا بتوانم وزن و عیار خود را بالاتر ببرم. 

یادگیری برای من فرصتی بود تا ایمان و پذیرش کنگره را در وجودم تقویت کنم. زمانی که از مثلث دانایی بهره می‌گیرم، در برابر مثلث نادانی قرار می‌گیرم. منیت می‌تواند مانعی برای یادگیری باشد؛ زیرا فرد را به این باور می‌رساند که همه‌چیز را می‌داند و همین امر سدّی در برابر دریافت آموزش‌ها ایجاد می‌کند و او را به حاشیه و معرکه‌گیری می‌کشاند. 

اگر آموزش‌های کنگره را دریافت کنیم، این آموزش‌ها وزنی به ما می‌بخشند. هرچه وزن ما بیشتر شود، در برابر طوفان‌های زندگی مقاوم‌تر خواهیم بود. همان‌گونه که در طبیعت، طوفان ابتدا اجسام سبک مانند کاغذ و پلاستیک را با خود می‌برد، اما اجسام سنگین و وزین باقی می‌مانند. یادگیری نیز چنین نقشی دارد؛ هرچه بیشتر بیاموزیم، سنگین‌تر و پایدارتر می‌شویم. 

یادگیری و جهان‌بینی در کنگره به من کمک کرده‌اند تا آرامش داشته باشم، در صراط مستقیم حرکت کنم، خدمت بیشتری انجام دهم و به دیگران یاری رسانم. جهان‌بینی، همان‌گونه که استاد امین و جناب مهندس از طریق سی‌دی‌ها و آموزش‌های هفتگی ارائه می‌دهند، دریایی بی‌کران است. هر کس به اندازه ظرف خود می‌تواند از این اقیانوس بهره‌مند شود؛ یکی با پیاله‌ای کوچک و دیگری با ظرفی بزرگ. این ظرفیت بستگی به تلاش و خواست فرد دارد. 

امیدوارم بتوانم خدمتگزار شایسته‌ای برای کنگره باشم و از این دریای بی‌پایان دانش و جهان‌بینی بهره‌مند گردم تا هم خود در مسیر درست زندگی کنم و هم به دیگران در این مسیر یاری رسانم.

ضبط صدا: مسافر محمدحسین خدمتگزار سایت
عکاس: همسفر حسین عکاس سایت
تایپ، ویرایش و ارسال: مسافر محمد خدمتگزار سایت