معرکه‌گیری مانع رشد و یادگیری می‌شود

همسفر صدیقه:

فرضیه‌ خلقت انسان و سایر موجودات بر پایه‌ یادگیری بنا شده است. یادگیری در تمام شئون زندگی حضور دارد: از یادگیری موسیقی، انواع ورزش‌ها، زبان‌های مختلف، تا دیگر مهارت‌ها در طیفی وسیع. ما هر روز در حال یادگیری هستیم و به دانسته‌هایمان افزوده می‌شود. در کنگره۶۰، آموزش و یادگیری به‌صورت مستمر انجام می‌گیرد، اما گاهی در کنار یادگیری شاهد معرکه‌گیری نیز هستیم. در گذشته، معرکه‌گیری به این صورت بود که پهلوانی در میدان، جمعی را دور خود جمع می‌کرد و با انجام کارهایی مانند پاره‌کردن زنجیر، خوابیدن زیر ماشین یا انجام تردستی، توجه دیگران را جلب می‌کرد. به این نمایش‌ها «معرکه‌گیری» می‌گفتند. امروزه نیز نمونه‌هایی از این رفتار را می‌توان دید؛ برای مثال برخی در ایستگاه‌های رادیویی، وقتی صحبت‌هایی پخش می‌شود که برخی افراد نمی‌خواهند شنیده شود، با ایجاد پارازیت مانع شنیده‌شدن آن می‌شوند. در زندگی روزمره نیز معرکه‌گیری به شکل‌های مختلفی بروز می‌کند؛ برای مثال اگر لیوان چایی در وسط اتاق باشد و یکی از اعضاء خانواده آن را ناخواسته بریزد، به‌جای عذرخواهی، فریاد می‌زند: چه کسی این لیوان را این‌جا گذاشته است؟ تقصیر را به گردن دیگران می‌اندازد. در کنگره هم گاهی شاهد چنین رفتارهایی هستیم. مثلاً رهجویی که روی برنامه‌اش نیست و گریز می‌زند، برای پنهان‌کردن خطای خود، شروع به معرکه‌گیری می‌کند، او می‌خواهد بگوید: من مشکلی ندارم، اگر گریز می‌زنم تقصیر کنگره است. در نهایت، زندگی نیز همین‌گونه است. برخی افراد به‌جای آموزش‌پذیری و انجام درست کارها، مدام نق می‌زنند و معرکه‌گیری می‌کنند تا مسئولیت اشتباهات خود را نپذیرند.

همسفر پروین: 

عوامل مختلفی می‌توانند باعث بروز رفتار معرکه‌گیری در ما شوند؛ برای مثال زمانی که نمی‌توانم مسئولیتی را که بر عهده‌ام است به‌درستی انجام دهم یا در کاری با شکست مواجه شده‌ام و نمی‌خواهم دیگران من را سرزنش کنند، ممکن است به‌جای پذیرش مسئولیت خود به معرکه‌گیری روی بیاورم. این افکار منفی، ریشه در ناآگاهی من دارند؛ منی که آموزش ندیده‌ام تا بتوانم با کوچک‌ترین مسائل زندگی، به‌درستی و منطقی برخورد کنم، اما در حال حاضر خداوند را شکر می‌کنم که با حضورم در کنگره۶۰ و بهره‌گیری از سی‌دی‌های آموزشی آقای مهندس و استاد امین، توانسته‌ام تا حدودی با این‌گونه مسائل آگاهانه‌تر و مسئولانه‌تر برخورد کنم.

همسفر پری:

با سلام و درود فراوان به دانشمند بزرگ، آقای مهندس حسین دژاکام و همه‌ اعضاء کنگره۶۰.  خداوند مهربان را هزاران بار شکر می‌گویم که من و مسافرم را در مسیر سبز، پربرکت و نورانی کنگره۶۰ قرار داد. از خداوند می‌خواهم که بندهای ما را در این راه محکم‌تر کند و ما را در مسیر رشد و آگاهی ثابت‌قدم نگه دارد. در مورد موضوع «رابطه‌ یادگیری با معرکه‌گیری» باید بگویم که زندگی سراسر آموختن است. خلقت انسان و تمام موجودات، بر پایه‌ یادگیری استوار است. انسان آگاه، همواره در تلاش است تا با کوشش و پشتکار، بر دانش و آگاهی خود بیفزاید و با تقویت علم و معرفت، سپری محکم برای خود بسازد؛ سپری که هیچ نیروی بازدارنده‌ای نتواند به آن نفوذ کند یا در مسیر او خللی وارد سازد. در مقابل، معرکه‌گیری زمانی رخ می‌دهد که ما با موضوعی مواجه می‌شویم و مورد انتقاد قرار می‌گیریم. به‌جای آن‌که با ادب و متانت برخورد کنیم، شروع به بهانه‌جویی، فریاد و اعتراض می‌کنیم تا خطا و اشتباه‌مان دیده نشود و موضوع اصلی تغییر یابد. با آن‌که می‌دانیم مرتکب اشتباه شده‌ایم، حاضر به پذیرش آن نیستیم و برای فرار از عذاب وجدان، دیگران را مقصر جلوه می‌دهیم. تمام انسان‌ها در هر جایگاهی که باشند، اگر به تعادل نرسیده باشند و آموزش و دانش کافی نداشته باشند، برای توجیه اشتباهات خود، به معرکه‌گیری روی می‌آورند. این رفتار، نوعی فرافکنی و دفاع از خود است که مانع رشد و یادگیری می‌شود. مسافر من، با ورود به کنگره۶۰، درس زندگی کردن را آموخته و سراسر زندگی‌اش سرشار از یادگیری از سی‌دی‌های ارزشمند آقای مهندس دژاکام شده است. این آموزش‌ها تأثیر بسیار مثبتی در خانواده‌مان داشته و به لطف خداوند، آرام‌آرام به آرامش، آسایش و صلح نسبی دست یافته‌ایم.

همسفر سمیرا:

در رابطه با یادگیری، باید گفت که انسان همواره در طول زندگی در حال آموختن است. این یادگیری فقط محدود به مدرسه، دانشگاه یا محیط‌های آموزشی رسمی نیست؛ بلکه اصولاً خودِ زندگی سراسر یادگیری است. یادگیری در زمینه‌های مختلفی اتفاق می‌افتد: یادگیری در ورزش‌، هنر، روابط انسانی که مانند تعامل بین زن و شوهر، مادر و فرزند، و بسیاری موقعیت‌های دیگر است. یادگیری، فرآیندی وسیع و همیشگی است و ما هر روز در حال افزودن به دانسته‌ها و تجربیات خود هستیم. در کنار این موضوع، مبحثی به نام «معرکه‌گیری» نیز وجود دارد. زمانی‌که فردی مرتکب خطا می‌شود، اگر از دانایی کافی برخوردار باشد، خطای خود را می‌پذیرد و در مسیر روشنایی و رشد حرکت می‌کند، اما اگر فردی ناآگاه باشد و مسئولیت اشتباه خود را نپذیرد، شروع به معرکه‌گیری می‌کند؛ یعنی تلاش می‌کند خطا خود را به گردن دیگران بیندازد. مثلاً کسی که لیوانی را می‌شکند، به‌جای عذرخواهی می‌گوید: چه کسی این لیوان را این‌جا گذاشته است؟ در حالی که خودش مقصر است. این مسئله در کنگره نیز دیده می‌شود. گاهی رهجویی که روی برنامه نیست و پنهانی مواد مصرف می‌کند، دچار عذاب وجدان می‌شود و برای فرار از پذیرش مسئولیت، شروع به معرکه‌گیری می‌کند: از کنگره، راهنما یا دیده‌بان ایراد می‌گیرد و می‌گوید: اگر راهنما درست راهنمایی می‌کرد یا اگر دیده‌بان باعث ناراحتی من نمی‌شد، من لغزش نمی‌کردم. در واقع، هر کسی که در کنگره مدام نق می‌زند و ایراد می‌گیرد، نشانه‌ آن است که در مسیر آموزش و درمان قرار ندارد. پاکی و رهایی، گوهری گران‌بها است که به‌راحتی به دست نمی‌آید، اگر کسی این گوهر را به‌درستی به دست آورد، بسیار ارزشمند است، اما اگر کسی فقط ظاهراً به رهایی رسیده باشد، بدون آن‌که حقیقتاً این گوهر را درک کرده باشد، چیزی به‌دست نیاورده که بتواند به آن دل خوش کند. در کنگره دو نکته ثابت شده است:
۱ـ کسی که واقعاً روی برنامه باشد و به رهایی رسیده باشد، هرگز بدی کنگره را نمی‌گوید. 
۲ـ کسی که به ظاهر درمان شده است؛ اما پنهانی هنوز مصرف دارد، معمولاً شروع به معرکه‌گیری می‌کند و در مسیر ضد ارزش‌ها حرکت می‌کند، چنین فردی به رهایی واقعی نخواهد رسید.

رابط خبری: همسفر افسانه رهجو راهنما همسفر مریم(لژیون دوم)، همسفر مهتاب رهجو راهنما همسفر فاطمه(م) (لژیون پنجم)
ویرایش: همسفر زینب رهجو راهنما همسفر مریم(لژیون دوم)
ارسال: همسفر زهرا نگهبان سایت
همسفران نمایندگی اسبیکو خرم‌آباد