هفتمین جلسه از دور چهارم سری کارگاههای آموزشی عمومی کنگره ۶۰، ویژهٔ مسافران و همسفران نمایندگی لامرد، با استادی مسافر حسین، نگهبانی مسافر محمد و دبیری مسافر غلامرضا و با دستور جلسهی «نقش سیدی و نوشتن آن در آموزش»، روز پنجشنبه ۲۹ آبان ۱۴۰۴ ساعت ۱۶ آغاز به کار کرد.
خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان، حسین هستم؛ یک مسافر.
خداوند را شاکرم که در جمع شما دوستان با محبت حضور دارم تا در کنار شما خدمت کنم و آموزش بگیرم.
در ابتدا از ایجنت محترم مسافران، همسفران و عزیزان لژیون مرزبانی برای اعطای فرصت خدمت در این جایگاه قدردانی میکنم. همچنین دریافت شال مرزبانی را به آقای اسماعیل تبریک میگویم و امیدوارم در این مسیر ثابتقدم باشند. رهاییهای هفته گذشته را نیز تبریک عرض مینمایم.
در مسیر ورود به جلسه به این موضوع فکر میکردم که «رهایی» نباید برای ما امری عادی تلقی شود. رهایی یک انسان از بند اعتیاد، مسئلهای بسیار مهم و ارزشمند است. گاهی در بعضی نمایندگیها به علت تکرار این اتفاق، اهمیت آن در نگاه ما کمرنگ میشود؛ چون معمولاً چیزهایی که همیشه مقابل چشمان ما هست، قدرشان را کمتر میدانیم، ولی ما وظیفه داریم عظمت این رویداد را درک و حفظ کنیم.
بهویژه در نمایندگی لامرد که راهنمایان عزیز از بوشهر میآیند و برای تنها سه ساعت حضور در لژیون و جلسه ی عمومی، حدود ده ساعت مسیر رفتوبرگشت را طی میکنند. قطعاً باید قدردان این زحمات و آموزشهای ارزشمند باشیم.
چطور ممکن است فردی که با حال خراب، ناامیدی، ترس، غم و افکار منفی وارد کنگره میشود، تنها طی ده الی یازده ماه به تعادل برسد، نگاهش به زندگی و جامعه تغییر کند و حال خوب پیدا کند؟ این تغییرات نتیجه ی آموزشهای کنگره است؛ البته آموزشی که بهکار گرفته شود.
اولین محل اجرای آموزشها خانواده میباشد.ما در فضای آرام کنگره آموزش میگیریم، اما اصل کار درون خانواده انجام میشود. خانوادهای که بهخاطر مصرف مواد از هم پاشیده بود، باید ابتدا آرامش خود را باز یابد تا سپس این آرامش وارد جامعه شود.
*دستور جلسهی* این هفته «نقش سیدی و نوشتن آن در آموزش» است. همانطور که میدانید، ما در کنگره دو نوع راهنما داریم: یکی راهنمای لژیون و دیگری سیدیها و صدای آقای مهندس. آموزشها قبلاً روی نوار و سیدی بود اما از سال ۹۷ به بعد در قالب اپلیکیشن در دسترس قرار گرفت و اکنون در همه شرایط خانه، محل کار یا داخل خودرو، قابل استفاده است. این آموزشها در هیچ جای دنیا مشابهی ندارند؛ آموزشهایی که علم زندگی کردن را به ما یاد میدهند.
ما مسافران ناگزیر به آموزش هستیم؛ زیرا اگر بلد بودیم چگونه زندگی کنیم، وارد این مسیر نمیشدیم. بسیاری از مشکلات ما از ندانستن همین علم سرچشمه میگیرد. به قول آقای حکیمی: «وقتی میگوییم به کسی اجازه ی ورود به کنگره داده شده، یعنی فرصت دانستن و درمان برای او فراهم شده است.»
نوشتن سیدی برای هر کس معنای خاص خود را دارد. در ابتدا شاید تنها یک خط از آن را بفهمیم، اما همین یک خط در پسزمینه ذهن ما مینشیند و آثارش را در سفر دوم کاملاً مشاهده میکنیم. مهم این است که سیدی فقط نوشته نشود؛ باید تحلیل،فهمیده و در عمل بهکار گرفته شود. آقای مهندس میگویند: «آبروی علم به عمل آن است.» بنابراین اگر دانشی به ما داده شده، وظیفه داریم آن را عملی کنیم.
تجربهی کوچکی هم از خودم را برای شما به اشتراک میگذارم،در سفر اول، صبحها پس از مصرف دارو و انجام ورزش، تنها ده دقیقه سیدی مینوشتم و همین ده دقیقه باعث میشد دارو چند برابر بهتر عمل کند. زیرا ما در سفر اول در حال جنگ هستیم؛ جنگ با نیروهای منفی. و سلاح ما در این جنگ، آموزش است. اگر از آن غافل شویم، حتماً شکست خواهیم خورد.
امیدوارم همه ی مسافران وارد سفر دوم شوند و روزبهروز حال بهتری پیدا کنند. از توجه و همراهی شما سپاسگزارم.
.jpg)
.jpg)
نگارش: مسافر غلامرضا (لژیون یکم)
ویرایش: همسفر علی (لژیون دوم)
عکس: مسافر رضا (لژیون دوم)
ارسال: مسافر رضا (دبیر سایت)
- تعداد بازدید از این مطلب :
129