نهمین جلسه از دوره ششم کارگاه های آموزشی خصوصی مسافران کنگره ۶۰ نمایندگی صفادشت با استادی مسافر حسن، نگهبانی راهنمای تازه واردین مسافرمحمدرضا و دبیری مسافر علی با دستور: جلسه «نقش سی دی ونوشتن آن در آموزش» روز دوشنبه26 آبان ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار نمود.
سخنان استاد:
سلام دوستان،حسن هستم یک مسافر،خدا را شکر می کنم که امروز در اینجا قرار گرفتم از راهنمای گرامی آقا رضا دهقان ممنونم که این فرصت در اختیار من قرارداد تا خدمت کنم و آموزش بگیرم، همچنین از گروه مرزبانی و ايجنت محترم هم تشکر می کنم. امروز میخواهم در مورد یکی از پایههای مهم آموزش در کنگره ۶۰، یعنی نقش سیدی و نوشتن آن در آموزش صحبت کنم.
ما در کنگره ۶۰ یاد گرفتهایم که درمان اعتیاد بدون آموزش ممکن نیست؛ چون جسم، روان و جهانبینی هر سه باید به تعادل برسند. حالا این آموزش از چه مسیری منتقل میشود؟ اصلیترین ابزار آن سیدیها هستند.
سیدیها درواقع همان کلاسهای آموزشی فشردهایاند که از دل تجربه، علم و عشق بیرون آمدهاند. در هر سیدی، نکاتی مطرح میشود که اگر فقط گوش بدهیم، شاید فقط بخش کوچکی از آن در ذهن بماند؛ اما وقتی مینویسیمش، یعنی آن مطلب را دوباره در ذهن خود مرور و تحلیل میکنیم.
نوشتن سیدی تمرینی است برای “فکر کردن”. وقتی شروع به نوشتن میکنیم، ذهن مجبور میشود کلمات را از حالت شنیدهشده به مفهوم تبدیل کند،این کار باعث میشود مطالب از سطح آگاهی کمعمق، وارد حافظهی عمیق و پایدار ما شود،درست مثل کاشتن دانهای است که هر بار با نوشتن، آن را آبیاری میکنیم تا روزی به ثمر بنشیند.
بسیاری از ما در ابتدا فکر میکردیم نوشتن سیدی فقط یک کار تکلیفی یا فرمالیته است، اما وقتی ادامه دادیم، متوجه شدیم که سیدیها آیینهای هستند برای دیدن درون خودمان. گاهی جملهای از جناب مهندس را میشنویم و وقتی روی کاغذ مینویسیم، تازه متوجه میشویم آن جمله دقیقاً دربارهی خودمان است. اینجاست که آموزش از حالت “شنیدن” به حالت “درک و کاربرد در زندگی” تبدیل میشود.
سیدیها کمک میکنند تا ارتباط ما با آموزش مداوم باشد. اگر فقط به جلسات بیاییم، تأثیر آموزشها موقتی میشود؛ اما وقتی گوش دادن و نوشتن سیدی را به عادت تبدیل کنیم، در طول روز حتی در نبود راهنما، آموزش در ذهن و رفتار ما جاری میشود. یعنی آموزش از بیرون به درون منتقل میشود.
در نهایت، نوشتن سیدیها فقط برای درمان اعتیاد نیست، بلکه تمرینی برای نظم، صبر، دقت و تفکر عمیق است. ما یاد میگیریم که هر چیزی ارزش نوشتن و فکر کردن دارد، و این خود یک تغییر بنیادین در جهانبینی ماست.
به یاد داشته باشیم که در کنگره ۶۰، فقط گوش دادن کافی نیست؛ ما باید مطالب را بشنویم، بنویسیم، بفهمیم و بهکار ببریم. در همین مسیر است که آرامآرام دانایی ما تبدیل به دانایی مؤثر میشود، و نتیجهی آن چیزی جز آرامش، تعادل و عشق به زندگی نیست. ممنونم که به حرف های من گوش دادید.
.jpg)
تایپ ، ویراستاری و ارسال: مسافراحمد
عکس: مرزبان خبری مسافر بهمن
مسافران نمایندگی صفادشت
- تعداد بازدید از این مطلب :
152