نوشتن سی‌دی‌ها دقیقاً برای بالابردن عمق یادگیری و درگیری حواس طراحی شده است

سیزدهمین جلسه از دوره پنجم سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی ارگ با دستور جلسه ( نقش سی دی و نوشتن آن در آموزش ) با استادی ایجنت محترم مسافر محسن و نگهبانی مسافر حامد و دبیری مسافر ایمان در روز یکشنبه مورخ ۲۵ آبان ۱۴۰۴ ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود :

خلاصه سخنان استاد :

سلام دوستان؛ محسن هستم، مسافر.

دستور جلسه‌ی امروز درباره‌ی نقش نوشتن سی‌دی‌ها در فرآیند آموزش است. 
وقتی فردی وارد کنگره می‌شود، معمولاً یکی از نخستین مفاهیمی که پذیرشش برای او سخت است، همان *نوشتن سی‌دی* است. 
اما فلسفه‌ی این نوشتن چیست؟ چرا باید هر هفته شصت دقیقه از صحبت‌های آقای مهندس را گوش دهیم و بنویسیم؟ مگر ما دانش‌آموز کلاس اول هستیم که تکلیف بنویسیم؟ بسیاری از ما چهل یا پنجاه ساله هستیم، تحصیلات دانشگاهی داریم — لیسانس، فوق‌لیسانس، حتی دکتری — اما هنوز دچار مصرف‌ کنندگی شده‌ایم. 
پس می‌بینیم که مدرک تحصیلی، الزاماً به درک و آگاهی واقعی منجر نمی‌شود.

استاد امین جمله‌ای دارند که می‌فرمایند: 
«ما هیچ‌گاه دچار رنج‌های بزرگ نمی‌شویم مگر اینکه باورهای عمیق و اشتباهی در درون ما وجود داشته باشد.»

یعنی درد و رنج ما در زندگی، از باورهای غلط ریشه می‌گیرد. 
مثلاً روزی که من مصرف‌کننده شدم، باورم این بود که «من که معتاد نمی‌شوم!»؛ فکر می‌کردم اعتیاد فقط برای دیگران است. اما همین باور اشتباه، مرا گرفتار کرد. در حالی‌که نه خماری داشتم، نه درد، نه گرفتاری — اما با دیدگاه غلط، راه اشتباه را انتخاب کردم.

اگر کسی می‌خواهد از جهان اعتیاد بیرون بیاید، باید جهان‌بینی‌اش تغییر کند؛ باید به آگاهی و دانایی برسد. 
خیلی‌ها تصور می‌کنند صرفاً با مصرف اوتی (OT) می‌توانند بهبودی پیدا کنند؛ در حالی که اوتی فقط سه درصد مسیر است، و ۹۷ درصد باقی به دانایی و آگاهی بستگی دارد. 
اگر این دانایی افزایش نیابد، حتی پس از رهایی نیز ممکن است فرد دوباره بازگردد، چون هنوز به درک واقعی نرسیده است.

نوشتن سی‌دی‌ها دقیقاً برای بالابردن عمق یادگیری و درگیری حواس طراحی شده است. 
وقتی می‌نویسیم، هم چشم درگیر است، هم گوش، هم لامسه. هر قدر حواس بیشتری در آموزش درگیر شوند، یادگیری عمیق‌تر می‌شود. 
خواندن تنها بینایی را به‌کار می‌گیرد، اما نوشتن و گوش دادن باهم، چند برابر تأثیر دارد.

نگاهی به تاریخ بشر بیندازیم: 
تمام دانش‌ها و کتاب‌های آسمانی از طریق نوشتن منتقل شده‌اند. 
خداوند در قرآن به «نون و القلم» سوگند یاد می‌کند؛ یعنی نوشتن جایگاه ویژه‌ای دارد. 
مرکب، حافظه‌ی فکر ماست. هرآنچه می‌خواهی در ذهنت حک شود، باید بنویسی. 
پس حتی خواسته‌ها و آرزوهایت را بنویس و جلوی چشمت نصب کن.

مثلاً گفته‌ام به بچه‌های سفر دوم: بنویسید که «تا اول شهریور ۱۴۰۵ راهنما می‌شوم»؛ هر روز تاریخ را مرور کنید. 
وقتی خواسته و آرزویت را می‌نویسی، ذهن تو آن را باور می‌کند و مسیرش را می‌سازد.

ذهن انسان همیشه یا در گذشته است یا در آینده. اما زمانی که می‌نویسی، در لحظه‌ی حال قرار می‌گیری. این همان مفهوم اصلی آرامش و مدیتیشن است. 
مدیتیشن یعنی ذهن را از بند گذشته و آینده رها کنی و در اکنون باشی. 
آقای مهندس می‌فرمایند: «نوشتن خودش نوعی مدیتیشن است.» 
در واقع نوشتن تو را به لحظه‌ی حال می‌آورد و از اضطراب و پراکندگی رها می‌کند.

در اواخر سفر، بسیاری تجربه می‌کنند که صدای آقای مهندس هنگام گوش دادن به سی‌دی، حالت آرامش و حتی خواب ایجاد می‌کند؛ این نشانه‌ی نفوذ صوت بر روان انسان است. صدا تصادفی نیست — تأثیر دارد.

پس اگر می‌خواهی از جهان اعتیاد رهایی یابی، باید دانا و آگاه شوی. 
رکن اصلی دانایی در کنگره آموزش است، و یکی از مؤثرترین راه‌های آموزش، نوشتن سی‌دی‌هاست. 
نوشتن سی‌دی مثل آن است که مستقیم در جلسه‌ی آقای مهندس نشسته‌ای.

در پایان:
سی‌دی نوشتن شاید یک واحد درد و رنج داشته باشد، اما ننوشتن آن ده واحد درد و رنج دارد. 
من تجربه کرده‌ام — و برای آیندگان هم همین صادق است.

مانند کودکی که درس نمی‌خواند و برایش سخت است، اما آن سختی هزار برابر کمتر از رنج ناآگاهی در آینده است. 
بنابراین همیشه خواسته‌ها و آرزوهایت را بنویس و جلوی چشمت قرار بده. 
اگر به رهایی فکر می‌کنی، آن را بنویس و ببینش؛ تا ساخته شود. 
ممنون به صحبت‌های من گوش کردید .

عکس : مسافر سهیل لژیون دوم

تایپ : مسافر امیررضا لژیون سوم

بارگزاری : مسافر احسان لژیون دوم