نگارش سیدی، نوری در مسیر فهم و آموزش
در کنگره۶۰، سیدی فقط یک فایل صوتی یا تکلیف آموزشی نیست؛ بلکه نوری است در تاریکیِ جهل، صدایی است که از عمق عشق و دانایی برمیخیزد. هر بار که سیدیها را میشنوم، گویی درهای تازهای از درک و بینش به رویم باز میگردد. صدای مهندس و استاد امین که در گوشم میپیچد؛ اما حقیقتاً آنچه شنیده میشود، صدای عشق است، صدای حقیقتی که از قلبی آگاه برمیخیزد تا در دلهای مشتاق بنشیند.
وقتی گوش میدهم، حس میکنم در کلاس زندگی نشستهام؛ جایی که استاد، با آرامش و یقین، از جهانبینی سخن میگوید و من، شاگردی کوچک، سطر به سطرِ این معرفت را مینویسم تا در جانم حک شود. نوشتن سیدی برایم فقط «یادگیری» نیست؛ فرصتی برای خلوت با خود، فهمیدن دوبارهی مسیر و نزدیکتر شدن به حقیقت است.
نگارش سیدی، بخش دیگری از این سفر درونی است. قلم را که بر کاغذ میگذارم، گویی افکارم را مرتب میکنم؛ هر جمله که مینویسم، تکهای از تاریکی ذهنم کنار میرود. در نوشتن، من از حالت شنوندهای ساده بیرون میآیم و به جویندهای فعال تبدیل میشوم. سیدیها به من یاد دادهاند که علم و دانایی، با تکرار و تأمل درونی به دست میآید نه با حفظ کردن و گذشتن سطحی از کلمات.
گاهی در میان نوشتن، جملهای از مهندس یا استاد امین چنان در قلبم نفوذ میکند که بیاختیار دست از نوشتن میکشم و سکوت میکنم... همان یک جمله نوری برای روزهای تاریکم میشود، چراغی که وقتی در بحران یا وسوسهای گرفتار میشوم، راه را نشانم میدهد.
هر بار که سیدی جدیدی پخش میشود، احساس میکنم در مسیر رشد دوباره قرار گرفتهام. گویی روح من با هر سیدی، اندکی تازه میشود، اندکی آرامتر، اندکی روشنتر. سیدیها مثل قطرههای زلال معرفت هستند که آرامآرام بر زمین دل من میبارند تا روزی این زمین خشک و خسته، سبز و تازه شود.
کنگره۶۰ به من یاد داد که آموزش، فقط یادگیری از دیگری نیست؛ بلکه بازسازی خود است. وقتی سیدی مینویسم، در حقیقت خودم را بازنویسی میکنم؛ ذرهذره از جهل به دانایی، از تاریکی به روشنایی و از ترس به عشق حرکت میکنم.
سیدی برای من؛ یعنی حضور همیشگی علم و عشق در کنار هم. یعنی تمرین گوش دادن، صبر کردن، فهمیدن و سپس به عمل رساندن. هر بار که گوش میدهم، یادم میآید که برای یاد گرفتن هیچوقت دیر نیست و هر بار که مینویسم، حس میکنم در حال ساختن نسخهای بهتر از خویش هستم.
آری، سیدی در کنگره۶۰ فقط یک ابزار آموزشی نیست؛ پُلی است میان قلب و عقل، میان گفتار و عمل، میان دیروزِ تاریک و فردای روشن. من هر بار که سیدی جدیدی را مینویسم، شاکر خداوندم که در مسیری قدم میزنم که در آن علم، عشق و ایمان، دست در دست هم دارند؛ مسیری که از صدای مهندس و استاد امین آغاز و به روشنایی درون من ختم میگردد.
تایپ و ویرایش: مسافر تغذیه سالم همسفر ندا
عکاس: مسافر تغذیه سالم همسفر طاهره رهجوی راهنما همسفر فاطمه
ارسال: مسافر تغذیه سالم همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر فاطمه دبیر سایت
همسفران نمایندگی بروجرد
- تعداد بازدید از این مطلب :
107