مهندس دژاکام شما بمانند طناب نجاتی هستید که هزاران نفر انسان توسط شما به رهایی و نور رسیدند

من همیشه به این موضوع  می اندیشم که ما از کجا آمده ایم و به کجا قرار است برویم و دلیل بودن ما در این دنیا چه چیزی است اما هرچه بیشتر فکر میکنم کمتر به نتیجه میرسم اما یک چیز را خوب میدانم و آن این است که این نعمت بینظیر زندگی که به من اعطا شده یک شانس و برنده شدن در یک بلیط بخت آزمایی بزرگ است.در یک مقاله علمی خواندم که یک مرد بالغ داری 60میلیون تا 80 میلیون اسپرم است که یک اسپرم شانس بارور شدن را دارد یعنی من که الان دارم این مطلب را مینویسم از میان 60 تا 80 میلیون اسپرم شانس زندگی را پیدا کردم حالا من قرار است با این زندگی چیکار کنم؟آیا بسمت نور حرکت میکنم یا بطرف ظلمت؟
زمانی که من شروع به مصرف مواد مخدر کردم میدانستم عاقبت یک معتاد بکجا ختم میشود اما چون تجربه ای نداشتم فکر میکردم میتوانم از این سیاهی و تباهی خارج شوم و با دستان خود شروع به کندن چاهی کردم که همیشه خودم در اعماق و ته آن چاه بودم.آنقدر این چاه عمیق و تاریک شد که زمانی بخودم آمدم دیگر نوری را نمیدیدم و در مواد مخدر غرق شده بودم و شد آنچه که نباید میشد.
حالا میخاستم از این تاریکی و چاهی که با دست خودم کنده بودم خارج شوم اما هرچه سعی و تلاش کردم بی فایده بود.گاهی طنابی از این چاه به پایین میامد و من سعی میکردم از این طناب خودم را بالا بکشم اما این طنابها پوسیده بودند و من هربار که میخاستم خود را بالا بکشم طناب پاره میشد و با شدت بیشتری به اعماق این چاه سقوط میکردم.منظورم از این طنابهای پوسیده روشهای مختلف ترک اعتیاد است که من را هرچه بیشتر به مواد مخدر وابسته میکرد.
اما روزی طنابی از عمق تاریکی برایم فرستاده شد و من با ناامیدی تمام بازهم طناب را گرفتم تا شاید بتوانم خودم را نجات دهم و شروع با بالا آمدن کردم و اما این طناب پوسیده نبود و پاره نشد و من توانستم خودم را از تاریکیها نجات دهم.بله این طناب محکم و امیدبخش کنگره 60 بود که روزی شخصی مانند من این طناب را بافته و به سمت تمام کسانی که در این چاه عمیق و هولناک اعتیاد گرفتار بودند میانداخت و خیلی از کسانی که به این حب المتین چنگ زدند از این تباهی نجات یافتند.
جناب مهندس دژاکام شما بمانند طناب نجاتی هستید که هزاران نفر انسان توسط شما به رهایی و نور رسیدند و کنگره60 بمانند بهشتی بود که پس از آن جهنم بر من ظاهر شد.

نویسنده: مسافر بهرام شعبه بیستون