گلریزان سفره‌ای با گل‌های محبت

گلریزان، چه واژه‌ی زیبا و دلنشینی است. همیشه وقتی می‌خواهیم به کسی هدیه‌ای بدهیم، گل نخستین چیزی است که به ذهنمان می‌رسد؛ گل نمادی از مهر، زیبایی و زندگی است. ما که روزگاری در تاریکی غرق بودیم، مردی آسمانی با لباس و محاسنی سپید که تار به تار آن حکایت از سختی‌هایی دارد که در مسیر به ثمر رساندن کنگره۶۰ متحمل شد، به یاری‌ ما آمد. او با تمام وجود، خود را وقف نجات جوانان این سرزمین کرد؛ حتی از نظر مالی نیز بیش از دیگران سرمایه‌گذاری نمود تا دل کودکان بی‌گناهی را که ناخواسته وارد این بازی شده‌اند، شاد کند. پس ای مسافر و همسفر، آیا گاهی به گذشته‌ات باز می‌گردی تا شکرگزار روزهای روشن امروزت باشی؟

دستت را بر قلبت بگذار و با اطمینان گلی از وجودت بچین و هدیه کن به‌جایی که هرچه داری ازآنجا و از وجود پرنور آقای مهندس حسین دژاکام است. بیایید بخشندگی را نخست از خالقمان و سپس از آقای مهندس بیاموزیم. هرچه ببخشیم، حال خودمان بهتر می‌شود. بیایید سفره‌ای پهن کنیم و آن را با گل‌های محبت بیاراییم تا دیگرانی که هنوز وارد این گود نشده‌اند بیایند و از آن توشه بگیرند و به حال خوش برسند. آقای مهندس، گلریزان را بسیار مدبرانه انتخاب کردند؛ چراکه شاید برخی توان مالی برای سردار، دنور یا پهلوان شدن نداشته باشند؛ اما می‌توانند در گلریزان به‌اندازه وسع خود مشارکت کنند و عضوی کوچک اما ارزشمند از این مجموعه باشند.

نویسنده: همسفر اشرف رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون چهارم)
رابط خبری: همسفر منصوره رهحوی همسفر فاطمه (لژیون چهارم)
ارسال: راهنمای تازه‌واردین  همسفر اکرم دبیر سایت
همسفران نمایندگی اردستان