در وادی چهاردهم، آموختیم که برای رسیدن به عشق، باید از دروازه‌های بخشش عبور کنیم.

یکمین جلسه از دوره اول جشن های کنگره ۶۰ (جشن گلریزان) نمایندگی کاشان با استادی راهنمای محترم، همسفر فریبا و نگهبانی مسافر محمد و دبیری مسافر حسن با دستور جلسه "جشن گلریزان" روز پنج شنبه بیست و دوم آبان ماه ۱۴۰۴ ساعت16 آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

با عرض سلام و خیرمقدم خدمت تمام اعضای محترم کنگره ۶۰، و تبریک و شادباش به مناسبت هفته‌ی گلریزان، در رأس به جناب آقای مهندس و خانواده‌ی گرامی‌شان.

ما در کنگره یاد گرفته‌ایم برای آغاز هر کاری بگوییم:
بسم‌الله الرحمن الرحیم.
اما راز این جمله چیست؟
زمانی که می‌گوییم «به نام خداوند بخشنده و مهربان»، این دو صفت از صفات بارز خداوند متعال‌اند. ما خدا را با همین دو صفت می‌شناسیم؛ رحمان و رحیم.
همیشه «رحمان» پیش از «رحیم» می‌آید و این خود رازی بزرگ است، زیرا تا بخشنده نباشیم، مهربان نخواهیم شد.
در وادی چهاردهم، یعنی عشق و محبت، آموختیم که برای رسیدن به عشق، باید از دروازه‌های بخشش عبور کنیم.
بخشیدن، نخست باید از خودمان آغاز شود. زمانی می‌توانیم بخشنده باشیم که قلب خود را از کینه و نفرت پاک کنیم.
در وجود همه‌ی ما بخش‌هایی از تاریکی وجود دارد که همچون بندی به دست و پای ما بسته شده و مانع حرکت به سوی نور می‌شود. من پیش‌تر فکر می‌کردم بخشش یعنی از خود گذشتن، اما امروز به این باور رسیده‌ام که بخشیدن یعنی به خود رسیدن.
وقتی چیزی از خود می‌بخشیم، آن وسیله‌ای می‌شود برای رشد و تکامل نفس ما. هیچ‌گاه با بخشش چیزی از ما کم نمی‌شود، بلکه برعکس، دریافت می‌کنیم.
از نگاه من، هفته‌ی گلریزان یک آزمون الهی است؛ سفره‌ای گسترده که هر کس به اندازه‌ی ظرفیت خود از آن بهره‌مند می‌شود.
وقتی نیت ما خیر باشد، خداوند نیز یاری‌مان می‌کند و برکت را در زندگی و کارمان جاری می‌سازد.
آنچه اهمیت دارد، نیت و عمل ماست، نه مبلغ آن.
شاید کسی با صد تومان، حال خوشی را تجربه کند، و دیگری با بخشش میلیاردی، هنوز آن حس ناب را نیابد.
من باور دارم که ما امانت‌دار هستیم و روزیِ دیگران در روزیِ ما نهاده شده است، تا با دست خود آن را ببخشیم.
در کنگره آموخته‌ایم که بخشش باید بلاعوض باشد؛ ببخشیم و فراموش کنیم.
من اگر می‌بخشم، برای خودم و برای نسل آینده‌ام می‌بخشم.
روزی خواهد رسید که شاید هیچ‌کدام از ما نباشیم، اما کنگره به راه خود ادامه خواهد داد.
در شهر کاشان، متأسفانه مصرف مواد بسیار زیاد است؛ چه از نظر مصرف‌کننده و چه از نظر فروشنده. چرا؟
چون وقتی مصرف زیاد است، عرضه‌کننده هم زیاد می‌شود.
اگر دست در دست هم دهیم و کمک کنیم، می‌توانیم این معضل را از میان برداریم؛ البته با آموزش‌های ناب کنگره و توسعه‌ی آن در سراسر شهرها.
مال دنیا در همین دنیا باقی می‌ماند، اما آنچه را که می‌بخشیم، تا زمانی که هستی پابرجاست، در دنیا و آخرت برای ما باقی خواهد ماند.
زیرا هدف خداوند از آفرینش انسان، یادگیری و خدمت است.
آموزش را در کنگره می‌آموزیم و خدمت را در دو بخش تجربه می‌کنیم:
خدمت مالی، که در قالب لژیون سردار و جشن گلریزان است؛
و خدمت معنوی، که همان تلاش و زحمات بی‌دریغ خدمتگزارانی چون ایجنت‌ها، مسافران و همسفرانی است که با پیمودن مسیرهای طولانی، سعی در گسترش شعب دارند تا انسان‌های دردمند به درمان و آرامش برسند.
امیدوارم در این هفته‌ی باشکوه، همه‌ی ما بتوانیم با شرکت در جشن گلریزان و به اندازه‌ی توان خود، گوشه‌ای از این زحمات را جبران کنیم.
از اینکه به صحبت‌های من گوش دادید، از صمیم قلب از همه‌ی شما سپاسگزارم.

تصاویری از برگزاری جشن گلریزان 1404 در نمایندگی کاشان:

گروه خبری مسافران نمایندگی کاشان