همه چیز از درون کنگره آغاز میشود

جلسه دوم از دوره سوم سری کارگاه های آموزشی خصوصی کنگرۀ ۶۰ ویژه مسافران نمایندگی کارون اهواز با استادی مسافر ساجد، نگهبانی مسافر صادق و دبیری مسافر صادق با دستور جلسه «وادی نهم: وقتی نیرویی از کم شروع بشود و به درجه بالا و بالاتری برسد، نقطه تحمل پیدا می‌شود» در روز سه شنبه مورخ سیزدهم آبان ماه ۱۴۰۴ در ساعت ۱۷:۰۰ آغاز بکار نمود.

سخنان استاد:

سلام دوستان ساجد هستم مسافر.

در آغاز، می‌خواهم از آقا احسان صمیمانه تشکر کنم که این فرصت را در اختیار من گذاشتند تا در این جایگاه حاضر شوم، آموزش ببینم و در کنار شما دوستان عزیز باشم. از همه عزیزان نیز بابت حضور و توجه‌شان سپاسگزارم.

*دستور جلسه این هفته: «وادی نهم»*

برداشت من از این وادی این است: وقتی نیرویی از سطح پایین شروع می‌شود و به درجات بالاتر می‌رسد، «نقطه تحمل» پدید می‌آید. از دیدگاه من، «وادی‌ها» پل‌ها و راه‌هایی برای عبور از تاریکی‌ها، مشکلات و گره‌های زندگی هستند؛ همان مشکلاتی که در زندگی شخصی با آن‌ها روبرو بوده‌ام و اکنون در کنگره، در حال مواجهه و عبور از آن‌ها هستم.

این وادی به ما می‌گوید: تأثیر اصلی باید روی «من» باشد. من باید تأثیر این آموزش‌ها را روی خودم ببینم و بیان کنم.

یکی از بزرگترین مشکلاتی که در ترک‌های قبلم داشتم و شاید برخی از دوستان نیز این تجربه را داشته باشند – نداشتن «نقطه تحمل» لازم بود. این (عدم تحمل) باعث می‌شد نتوانم به موفقیت برسم. جدا از مسیر اشتباهی که در گذشته طی کردم، مسئله اصلی این بود که حتی تحمل «یک روز» بدون مواد، یا حتی «یک ساعت» بدون سیگار را نداشتم.

اما روش «تدریجی» که مهندس دژاکام در کنگره پایه‌گذاری کرده، دقیقاً همان چیزی بود که نقطه تحمل مرا بالا برد. به نظر من، این یکی از رازهای اصلی موفقیت کنگره و شخص آقای مهندس است که من را به سمت درمان، رهایی و تعادل سوق داد.

*برای بالا بردن نقطه تحمل، به «دانایی» نیاز داریم.* وقتی در مسیر ضدارزش‌ها حرکت می‌کنیم، نیازی به دانایی احساس نمی‌شود؛ زیرا هدف، تخریب است. اما وقتی وارد کنگره می‌شویم و بر «صراط مستقیم» گام می‌گذاریم، برای ثابت‌قدم ماندن در این مسیر، باید دانایی خود را افزایش دهیم. باید بفهمیم نقطه تحمل چیست و چگونه عمل می‌کند.

یکی از دوستان مثال خوبی زد: یک کش را در نظر بگیرید. تا حدی می‌توان آن را کشید، اما اگر از حد معینی فراتر بروید، پاره می‌شود. آن نقطه پارگی، همان «نقطه تحمل» کش است. این دقیقاً در مورد ما انسان‌ها هم صادق است. اگر ظرفیت و دانایی لازم برای یک جایگاه یا یک شرایط را نداشته باشم، نقطه تحملم شکسته می‌خورد.

هفته آینده، جشن گلریزان است و من به این نتیجه رسیده‌ام که «ظرفیت» و «بخشش» از کلیدهای اصلی این راه هستند. یادم می‌آید وقتی در شعبه سابق بودیم، عزیزان تعریف می‌کردند که چطور از یک مکان کوچک، به مکانی بزرگتر (شعبه دانیال) رسیدند و حالا من اینجا نشسته‌ام. این رشد، نمادی از افزایش «ظرفیت» است.همچنین، با یکی از دوستان (آقای حسن) در مورد مشکلات زندگی صحبت می‌کردم. ایشان گفتند: «تا نبخشی، آن مشکلات حل نمی‌شوند.» این جمله عمیقاً در ذهنم می‌آید .

آقای مهندس می‌فرمایند: اگر نمی‌توانی درون کنگره کسی را ببخشی، چگونه می‌خواهی در بیرون به دیگران کمک کنی؟ آیا این ظرفیت در من ایجاد شده است که بتوانم ببخشم؟ به این باور رسیده‌ام که وقتی بتوانم از برخی دارایی‌ها و وابستگی‌هایم بگذرم، آن‌گاه خواهم توانست به درمان و تعادل واقعی دست پیدا کنم.از همه شما که به صحبت‌هایم گوش دادید، صمیمانه متشکرم.

گروه سایت نمایندگی کارون