گروه خانواده_ گلریزان باز‌پرداخت بدهی ما به کنگره‌۶۰ است

گلریزان امری است که از دیرباز در ایران و شاید در برخی کشور‌ها مرسوم بوده است به این صورت که گروهی جمع می‌شدند و برای افرادی که نیاز مالی داشتند گلریزان می‌کردند. در کنگره‌۶۰ هم سالهاست که جشن گلریزان برگزار می‌شود؛ اما آن چیزی که مد نظر ماست و به‌عنوان جشن گلریزان در آن شرکت می‌کنیم در حقیقت باز‌پرداخت اندکی از بدهی ما به کنگره‌ است.

گلریزان هم مانند سایر مسائل دو صورت دارد صور آشکار و صور پنهان. در صور آشکار و به‌اصطلاح عامیانه ما بخشی از مال یا پول خود را برای کمک به دیگران می‌بخشیم و این ظاهر قضیه است؛ ولی در صور پنهان این کمک به خود ما برمی‌گردد؛ یعنی به نوعی از بند نیروهای منفی و گره‌های درونی که ما را به اسارت گرفته‌اند رها می‌شویم؛ اگر ما نتوانیم از مال خود بگذریم و بخشی از آن را ببخشیم نمی‌توانیم از این بند‌ها رها شویم.

گلریزان در واقع ماهیت درونی خود انسان است، وقتی که فرد می‌بخشد، درواقع یک سری از بندهای سخت درونی باز می‌شود و حس سبکی به انسان دست می‌دهد. گلریزان سنگ محکی‌ست برای افرادی که ادعای انسانیت می‌کنند و در واقع مصداق همان جمله معروف است: «دیگران کاشتند ما خوردیم، ما بکاریم دیگران بخورند.»

یک‌سری از انسان‌ها قبل از ما آمدند و سقف‌هایی را بنا نهادند، چراغ‌هایی را روشن کردند و امروز من و مسافرم در پناه این سقف‌ها و نور این چراغ‌ها به رهایی و درمان رسیدیم؛ پس وظیفه من است که با شرکت در جشن گلریزان این چراغ را برای آیندگان روشن نگه دارم. انسان‌هایی خوشبخت می‌شوند که در پی خوشبختی دیگران هستند و ما  برای به دست‌آوردن این خوشبختی باید بخشش را یاد بگیریم.

خیلی وقت‌ها آدم فکر می‌کند که چیزی برای بخشیدن ندارد؛ ولی اگر درست نگاه کند خیلی چیزها برای بخشیدن دارد، بعضی وقت‌ها یک لبخند می‌تواند زندگی شخصی را عوض کند و نور امید را به زندگی او برگرداند. در بخشش مال، مبلغ خیلی مهم نیست مهم این است که ما از سرمایه خود چه‌قدر می‌بخشیم به طور مثال شخصی سرمایه‌اش ۱ میلیارد است و ۵۰۰ میلیون آن را می‌بخشد و شخص دیگری از ۱۰۰ هزار تومان سرمایه خود ۸۰ هزار تومان آن را می‌بخشد قطعاً این ۸۰ هزار تومان خیلی ارزش بیشتری دارد.

ان‌شاءالله که همه ما بخشنده‌های خوبی باشیم. در پایان تشکر می‌کنم از آقای مهندس که این بستر را برای ما مهیا کردند تا این جایگاه‌ و حس بخشش و آرامش را تجربه کنیم. خداوند را شاکرم که این لیاقت را به من داد تا بتوانم قدمی دیگر در راه آشنایی با وظایف خویش بردارم و سپاسگزار سیستمی باشم که زندگی، حال خوب و آرامش امروزم را مدیون آن هستم و امیدوارم امسال هم قدمی هر‌چند کوچک به پاس بهترین دریافت‌هایم از کنگره‌۶۰ بردارم.

نویسنده: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر فخری (لژیون چهارم)
عکاس: همسفر عطیه رهجوی راهنما همسفر شهناز (لژیون ششم)
ویرایش: همسفر لیلا رهجوی راهنما همسفر فخری (لژیون چهارم) دبیر اول سایت
ارسال: همسفر طاهره رهجوی راهنما همسفر فخری (لژیون چهارم) نگهبان سایت
همسفران باشگاه تیر‌اندازی با کمان کنگره‌۶۰