دیگران کاشتند ما خوردیم ما هم می‌کاریم تا دیگران بخورند

اولین جلسه از دوره‌ی اول جلسات لژیون سردار ویژه همسفران آقا نمایندگی شهرری به استادی پهلوان محترم مسافر حسین،نگهبانی راهنما محترم همسفر مهراب و دبیری همسفر محمد رضا با دستور جلسه‌"وادی نهم و تاثیر آن روی من" روز پنجشنبه ۱۵ آبان‌ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۲:۳۰ آغاز به کار نمود.                                                                                

 خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان حسین هستم یک مسافر

از آخرین جلسه‌ای که در جمع همسفران بودم و نماینده پرستار را معرفی کردم، یادآوری می‌کنم. در آنجا مهراب یا علیرضای عزیز که دقیقاً به خاطر ندارم دعوت شده بودند. در این جلسه، بسیار خوشحالم که شما عزیزان حضور دارید. ما با یکدیگر صحبت می‌کردیم که نمایندگی فعال‌تر و پویاتری داشته و نقش همسفر در این زمینه بسیار برجسته و متمایز بوده است. می‌توانیم این نقش را آغاز کنیم. شروع کار همیشه زیباست. هفته گلریزان رو داریم که آغاز مجدد و تازه‌ای است. هنگامی که در دفتر می‌نویسم، ابتدای آن را خوش خط می‌نویسم؛ در میانه دفترنویسی، کمی ناخوانا و نامرتب می‌نویسم، اما در پایان، نوشته‌ام منظم و زیبا می‌شود. گاهی می‌نشینم و فکر می‌کنم: چه کاری انجام می‌دهم؟ سپس خودکارم را عوض می‌کنم و از دو یا سه رنگ استفاده می‌کنم تا زیباتر بنویسم. اگر انسانی با یک دوربین، جهان فیزیکی و کل شئونات را بگردد و بخواهد وقایع قبایل را ثبت کند، تنها ردپای یک چیز را می‌تواند مشاهده کند: همه انسان‌ها در پی عدالتند و می‌خواهند عدالت در موردشان اجرا شود. همیشه در این فکر بوده‌ایم که چرا عدالت در مورد ما اجرا نشده است؛ اما ردپای یک چیز در عدالت به وضوح آشکار است و آن، اعمال انسان‌هاست. اگر با آن دوربین ثبت وقایع کنید، می‌بینید که همه از جایگاه خود ناراضی‌اند، اما تنها یک چیز است که عدالت را در مورد ما اجرا می‌کند و آن، اعمال انسان‌هاست. اگر اعمال انسانی متفاوت از دیگران باشد، عدالت در مورد او به‌گونه‌ای دیگر و متمایز اجرا می‌شود. به نظر من، عدالت تنها به یک گزینه توجه دارد و آن، بخشش است. بخشش انسان‌ها می‌تواند عدالت را برایشان پررنگ‌تر کند. بخشش واژه بزرگی است که از صفات متعالی خداوند است. همان‌طور که خداوند موسیقی روح است و به زیبایی عنوان شده، این صفت از ذات خداوند به انسان منتقل می‌شود و یکی از صفات بارز پروردگار، بخشندگی است. این صفت یا همان عمل بخششی که من انجام می‌دهم، درون هستی باارزش است. در آیه‌ای از سوره نمل داریم که می‌گوید: «خداوند به آنچه در شبانگاه روی می‌دهد، حتی بر روی مورچه سیاه بر روی تخته‌سنگ، آگاه است.» بنابراین، اعمالی که من انجام می‌دهم، هرگز پوشیده نیست. این جمعی که امروز دیدم، یاد هشت یا نه سال پیش، زمانی که به عنوان نگهبان لژیون مالی بودم  سردار نبود  با چهار یا پنج نفر، جلسات مشابهی برگزار می‌کردیم، برایم زنده شد. چقدر لطف داشت و چقدر هنوز ارتباط و محبت میان ما و بچه‌های آن دوران زمانی که تازه شروع کرده بودیم  به گونه‌ای دیگر و ویژه است. هنوز هم وقتی یکدیگر را می‌بینیم، روزهای اول و جلسات مالی‌مان به یادمان می‌آید. صفات بزرگی که انسان‌ها در هستی اجرا می‌کنند تا جایگاهی کسب کنند، دارای ارزش است

 این صفات مانند سوره نمل نیست که خداوند تنها به اعمال ما روی زمین آگاه باشد؛ بلکه نباید فکر کنیم اگر امروز کاری انجام دادیم، منتظر بازگشت فوری آن باشیم. ما می‌دانیم که این اتفاق قطعاً می‌افتد. سیستم کنگره به گونه‌ای است که ابتدا به انسان می‌دهد، سپس منتظر عمل فرد است. کنگره در قبال این کار، برون‌دهی دارد. روزی که من درگیر اعتیاد و مواد بودم، ابتدا به من داده شد تا توانستم قدم بردارم و به جایگاه بخشندگی وارد شوم. وقتی وارد جایگاه بخشندگی می‌شوی، نشانه‌دار می‌شوی و دیگر در مسیر گم نمی‌شوی. در مسیرها نشانه‌هایی وجود دارد؛ مثلاً وقتی مسیری را می‌خواهی طی کنی، ستاره‌ای در آسمان می‌بینیم که نشان‌دهنده مقصد است  مانند منزل پدر، منزل خود یا منزل دوست. صفت بخشش این ویژگی را برای انسان ایجاد می‌کند و برای هستی باارزش است. وقتی پا در عرصه بخشندگی می‌گذاری، نشانه‌دار می‌شوی. یکی از این نشانه‌ها، انگشترهای دنوری است که دست بچه‌هاست. آقای مهندس فرمودند: «کسی که  بخشش می‌کند در راه اهداف کنگره‌۶۰، انگشتر به دست دارد و نشانه‌دار است.» این نشانه باعث می‌شود من راه و مسیرم را گم نکنم و در مسیری که می‌روم، شناخت کافی داشته باشم.                                                                                                           

تایپ،بارگذاری و ویراستاری: همسفر نیما

خدمتگزاران سایت همسفران آقا،شعبه شهرری