کنگره یک دیسیپلین نظامی دارد

جلسه سوم از دوره بیست‌ و نهم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰، نمایندگی کاسپین با استادی مسافر حسین، نگهبانی مسافر محسن و دبیری مسافر محمد، با دستور جلسه‌ی «وادی نهم » روز سه‌شنبه13آبان‌ماه ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار کرد.

سخنان استاد:

از نگهبان، دبیر و گروه مرزبانی تشکر می‌کنم که اجازه دادند اولین مشارکتم را داشته باشم. امیدوارم در کنار هم جلسه‌ی خوبی داشته باشیم. دستور جلسه امروز، وادی نهم با موضوع «نقطه تحمل» است. امیدوارم جلسه پرباری داشته باشیم.

در کنگره، با پشت سر گذاشتن وادی‌ها به وادی نهم رسیده‌ایم تا روی نقطه تحمل خود کار کنیم و آن را در برابر اتفاقاتی که پیرامون ما رخ می‌دهد، بالا ببریم. بعد از حدود هشت ماه سفر، به این وادی رسیده‌ایم، اما باید توجه کنیم که رسیدن به این نقطه یعنی اینکه من باید در این مدت روی خودم کار کرده باشم تا آرام‌آرام بتوانم پذیرش پیدا کنم و آموزش‌هایی را که می‌گیرم، در عمل به‌کار ببرم.

یعنی اگر راهنما از من می‌خواهد تکالیفم را درست انجام دهم، سرِ وقت در شعبه حضور داشته باشم و قوانین را رعایت کنم، باید عمل کنم تا مسبب هرج‌ومرج و مشکل در شعبه نشوم. همین یاد گرفتن‌ها خود به‌تنهایی نوعی تمرین برای افزایش نقطه تحمل است.

گاهی ممکن است به خاطر انجام ندادن بعضی وظایف، راهنما من را تنبیه کند. تنبیه در کنگره به معنی شلاق زدن نیست! در کنگره مفهومی داریم به نام «قهر و مهر». یعنی اگر راهنما در برخورد با رهجو تعادل را رعایت نکند و بیش از حد نزدیک یا دور شود، باعث تخریب در مسیر رهجو می‌شود. راهنما باید آرامش رهجو را حفظ کند و در عین حال تعادل را نگه دارد.

اگر این تعادل رعایت شود، راهنما می‌تواند با قاطعیت به رهجو بگوید که اشتباه کرده‌ای و باید جریمه شوی. این جریمه می‌تواند نوشتن سی‌دی، گزارش درباره حضور نداشتن به‌موقع یا حتی فرستادن رهجو به مرزبانی باشد.

چند روز پیش با تازه‌واردین صحبت می‌کردیم و گفتیم: «کنگره یک دیسیپلین نظامی دارد.» اگر این نظم و دیسیپلین نباشد، هرج‌ومرج در کنگره اتفاق می‌افتد. علت اینکه کنگره نزدیک به سه دهه دوام آورده، همین رعایت دقیق قوانین و مقررات است. شاید همیشه صددرصد نبوده، ولی دست‌کم نوددرصد اجرا شده است. این اتفاق فقط زمانی می‌افتد که همه‌ی ما در چهارچوب قوانین حرکت کنیم.

ما که بیماری خود را پذیرفته‌ایم و وارد کنگره شده‌ایم تا درمان شویم، باید قوانین را مو به مو رعایت کنیم. دلیلش چیست که باید رأس ساعت پنج این‌جا باشم، دارو مصرف کنم، سی‌دی بنویسم و مرتب بیایم و بروم؟ دلیلش فقط یک چیز است: درمان.

مثل بیماری که در بیمارستان بستری شده و هدفش درمان است، نه ناز کشیدن. ما هم اگر اعتیاد را به‌عنوان یک بیماری پذیرفته‌ایم، باید برای درمانش قوانین را به‌طور کامل رعایت کنیم. در غیر این صورت خودمان آسیب می‌بینیم و دچار مشکل می‌شویم.

این اتفاق، یعنی درمان واقعی، فقط زمانی رخ می‌دهد که در وادی نهم بیشتر روی خودمان کار کنیم و نقطه تحملمان را بالا ببریم. یک آهن زمانی خم می‌شود که حرارت زیاد ببیند و به نقطه ذوب برسد؛ در کنگره هم همین‌طور است. اگر نقطه تحمل خود را بالا نبریم، دیر یا زود ضربه می‌خوریم.

از اینکه به صحبت‌های من گوش دادید، ممنونم.

مرزبان کشیک: مسافر محمد رضا
عکاس: مسافر امیر
تایپ: مسافر سعید ل5
تنظیم: مسافر سعید ل 5
تهیه‌شده در سایت مسافران کاسپین