در مسیر تکاملی انسان هیچ چیز به اندازه‌ی رشد تدریجی و حرکت حساب شده نقش تعیین‌کننده ندارد. عنوان وادی نهم: (وقتی نیرویی از کم شروع بشود و به درجه‌ی بالا و بالاتری برسد، نقطه‌ی تحمل پیدا می‌شود.) این جمله در ظاهر درباره‌ی تحمل؛ اما در واقع از ظرفیت و تعادل انسان صحبت می‌کند. ظرفیتی که در اثر حرکت تدریجی، آموزش و تجربه به مرور گسترش می‌یابد.
نقطه تحمل در کنگره۶۰ به این معنا است که انسان می‌تواند در برابر نیروهای بیرونی و درونی تعادل خود را حفظ کند بدون آنکه دچار افراط یا تفریط شود. نقطه تحمل همان مرز ناپیدایی است که بین توان و ناتوانی ما قرار دارد. حدی که اگر زیر آن باشیم تعادل داریم و اگر از آن فراتر برویم از هم فرو می‌پاشیم. این نقطه در جسم، روان و اندیشه‌ی هر انسانی وجود دارد و با توجه به نوع تجربه و میزان تمرین می‌تواند گسترش یابد یا کوچک شود. درست مانند عضله‌ای در بدن است که هر چه بیشتر کار کند قوی‌تر می‌شود.
در جهان اعتیاد مفهوم نقطه تحمل کاملاً مشهود است. فردی که برای نخستین بار مواد‌مخدر یا نیکوتین مصرف می‌کند با مقدار اندکی تأثیر می‌پذیرد؛ اما با تکرار جایگزینی اتفاق می‌افتد و برای رسیدن به همان حالت نیازمند مقدار بیشتری می‌شود. این یعنی نقطه تحمل او در برابر آن بالا رفته است؛ اما در کنگره۶۰ این افزایشِ تحمل نشانه‌ی قدرت نیست بلکه نشانه‌ی سقوط است؛ چرا که نیرو در مسیر منفی بالا رفته است.
زمانی فردی در مسیر درمان اعتیاد قدم می‌گذارد باید درک کند که هیچ تغییری ناگهانی و یکباره به تعادل نمی‌انجامد. همان‌گونه که در متد DST درمان با جایگزینی تدریجی و کاهش مرحله به مرحله‌ی ماده مخدر انجام می‌شود. در این وادی نیز بر اصل (از کم به زیاد و از ساده به پیچیده) تأکید می‌شود. یعنی نیرو باید به آرامی و با نظم رشد کند تا نقطه تعادل جدیدی در بدن و ذهن شکل گیرد.
در نگاه علمی نقطه تحمل مفهومی نزدیک به ظرفیت سازگاری دارد. وقتی انسان با آرامش و در چارچوب نظم و آموزش تغییر را تجربه می‌کند سیستم جسم و روان او فرصت تطبیق پیدا می‌کند. از جمله چیزهایی که متد DST به آن تکیه دارد از جمله: ایجاد فرصت برای بازسازی سیستم‌های از کار افتاده‌ی بدن، باز گرداندن عملکرد طبیعی نیکوتین، دوپامین و سایر ناقل‌های عصبی است.
اگر بخواهیم وادی نهم را در سفر نیکوتین معنا کنیم باید بدانیم که در این مسیر ما نیکوتین مصرفی را با آدامس نیکوتین‌دار جایگزین می‌کنیم و مقدار آن را طبق برنامه‌ی دقیق به تدریج کاهش می‌دهیم. این کار نه تنها باعث فشار یا کمبود نمی‌شود؛ بلکه بدن به آرامی یاد می‌گیرد که چگونه بدون شوک و بی‌تعادلی، نیکوتین طبیعی بدن را جایگزین نیکوتین موجود در سیگار، قلیان و ویپ کند. در این روند هر بار کاهش مقدار آدامس نیکوتین‌دار مانند بالا رفتن یک پله است. نیروی درونی فرد از کم آغاز می‌شود و به‌تدریج بالا می‌رود؛ اما این بالا رفتن از جنس تحمل درد نیست؛ بلکه از جنس افزایش ظرفیت طبیعی بدن و ذهن برای رسیدن به تعادل است. انسان یاد می‌گیرد به جای مقاومت همکاری کند و به جای سرکوب سازگاری بیاموزد.
وادی نهم به ما یاد می‌دهد که هیچ جهشی در رشد وجود ندارد. همان‌طور که نمی‌توان یک دفعه از پله‌ی اول به دهم رفت در درمان نیکوتین نیز نمی‌توان یکدفعه نیکوتین را حذف کرد. کاهش ناگهانی فقط به بی‌قراری، اضطراب و شکست می‌انجامد؛ اما وقتی نیرو از کم شروع شود و آرام آرام افزایش یابد سیستم‌های درونی فرصت بازسازی پیدا می‌کنند.
سفر نیکوتین در کنگره۶۰ نمونه‌ای روشن از تحقق وادی نهم است. در این مسیر فرد هیچ فشاری بر خود تحمیل نمی‌کند؛ بلکه به صورت آگاهانه، آموزش و راهنمایی راهنما به بدن و ذهن خود فرصت بازسازی می‌دهد. این یعنی ساختن نقطه تحمل نه از طریق مقاومت؛ بلکه از طریق شناخت و همکاری با قوانین طبیعت. زمانی که فرد به رهایی از نیکوتین می‌رسد تنها وابستگی جسمی او از بین نرفته است؛ بلکه ذهن و روانش نیز در تعادل تازه‌ای قرار گرفته‌اند. او دیگر نه به زور و اجبار؛ بلکه از روی آرامش و درک، نیکوتین را نمی‌خواهد. این همان نقطه نهایی وادی نهم است. نقطه‌ای که نیروی درون انسان از ضعف و ناتوانی به قدرت و تعادل تبدیل می‌شود.
نقطه تحمل واقعی زمانی شکل می‌گیرد که جسم، روان و جهان‌بینی در یک راستا حرکت کنند. اگر اندیشه در مسیر ضد‌ارزش باشد هرچند فرد ظاهر آرامی داشته باشد نقطه تحمل او درونی نیست و دیر یا زود فرو می‌ریزد؛ اما اگر اندیشه در مسیر ارزش‌ها قرار گیرد و ایمان در قلب شکل بگیرد حتی در سخت‌ترین شرایط فرد متزلزل نمی‌شود. هرجا که انسان خواسته‌ی چیزی را دارد؛ اما صبر نداشته باشد سقوط و هر جا در سختی‌ها ایستاده رشد کرده است. در این مسیر هر گام کوچک گامی بزرگ به سوی تعادل است و هر روز که آگاهانه پیموده شود، نشانه‌ای از رشد نیرو در جهت ارزش‌ها است.
در نهایت وادی نهم ما را به حقیقت رشد عمیق می‌رساند؛ اما نه در پرهیز از سختی بلکه در توانایی تحمل آن است. رهایی یعنی رسیدن به نقطه‌ای که درون انسان چنان قوی می‌شود که هیچ فشار بیرونی نمی‌تواند او را از مسیرش خارج کند. چنین انسانی نه تنها از بند مواد‌مخدر یا نیکوتین آزاد می‌شود؛ بلکه از بند ضعف و ناتوانی درون نیز رها می‌گردد. وادی نهم نردبان صعود انسان است. جایی که از دل‌رنج، آرامش زاده می‌شود و از میان تحمل، قدرتی تازه برمی‌خیزد.
منابع: کتاب ۱۴ وادی عشق برای رسیدن به خود
کتاب عبور از منطقه ۶۰درجه زیر صفر
نویسنده و رابط خبری: راهنمای ویلیام‌وایت همسفر فائزه (نمایندگی ابن‌سینا)
ویرایش و ارسال: مسافر نیکوتین همسفر مهناز رهجوی راهنمای ویلیام‌وایت همسفر ندا (نمایندگی صادق قم)
گروه همسفران ویلیام وایت کنگره۶۰
- تعداد بازدید از این مطلب :
157