بخشیدن به داشتن نیست؛ بخشیدن يعني دست شما به راحتی در جیب برود، بدون هیچ ترديدي

جلسه پنجم از دوره هفتم لژیون سردار نمایندگی ارتش، با استادی مسافر مرزبان علی، نگهبانی مسافر فرید و دبیری مسافر صابر با دستور جلسه «وادی نهم و تاثیر آن روی من» در روز دوشنبه 12 آبان ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۵:۳۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان علی هستم یک مسافر؛ قبل از هرچیز به نگهبان، دبیر و خزانه دار محترم عرض خسته نباشید میگم و تشکر میکنم ازین که امروز من رو دعوت نمودند تا در این جایگاه خدمت کنم و از شما عزیزان آموزش بگیرم.

اصولا در لژیون سردار مسافرینی حضور دارند که در جایگاه سردار، دنور و پهلوانی هستند و سخنوری در محضر این بزرگواران کار راحتی نیست؛ اما در کنگره هر زمان خدمتی به ما پیشنهاد شود، بایستی آن را قبول کرد چرا که در پی آن، آموزش ها و حس و حالی بی نظیر همراه است.

آرزوی من در زمان مصرف این بود که اگر روزی مواد نداشتم، بتوانم باز هم به امور خود برسم و یا اگر روزی یک گرم کم تر از مصرفم داشتم باز هم بتوانم با مابقی مقدار مصرفم سر کنم و هیچ وقت به آرزوی خود نرسیدم وهمیشه درگیر یک بست بیشتر، یک پایپ و درگیر مصرف بیشتر بودم. در بدو ورود به کنگره، پایپ رو از من گرفتند و به به جای آن او تی به من دادند. کاری که خودم هیچ وقت نمی توانستم به تنهایی انجام دهم و کنگره این کار را برای من انجام داد. کنگره از روز اول به من درس بخشش داد چرا که به من آموخت مواد رو ببخشم و به جای آن اوتی بگیرم.

هیچ نیرویی قادر نبود سیگار را از من بگیرد ولی کنگره سیگار و از من گرفت و آدامس رو به من داد؛ چیزی که مدام باعث آزار خودم و خصوصا همسفرانم بود.
همیشه به جای رسیدگی به امور خانواده و یا روابط با اهل فامیل، درگیر پیدا کردن مواد بودم به طوری که هیچ وقت به هیچ مجلس و مهمانی خانوادگی و فامیلی نمی رسیدم و ذهن و جسم من اسیر مواد بود ولی کنگره نظم را به من بخشید. امروز در هر مراسم و برنامه ای دعوت باشم اولین نفری هستم که همه آشنایان روی او حساب می کنند.
من بعد از آنکه 8 سال در کنگره حضور داشتم، هنوز عضو لژیون سردار نبودم و همیشه این ذهنیت غلط را داشتم که شرکت در لژیون سردار، برای افرادی است که وسع مالی دارند و من که نمی خواهم مشارکتی کنم و پولی ندارم، نیازی نیست در این لژیون باشم و می توانم در جایی دیگر، خدمتگزار باشم؛ اما امروز می فهمم درگیر چه اشتباه بزرگی شده بودم. یکی از دغدغه هایی که در دوران سفر داشتم این بود که چرا تا به حال پای همسفر من به کنگره باز نشده؟ در صورتی که کاملا در جریان رفت و آمدهای من به شعب مختلف جهت انجام امور کنگره و اصول کلی و نظام کنگره60 بود.

در همان زمان من تصمیم گرفتم عضوی از لژیون سردار باشم و با واریز یک میلیون تومان به عنوان پیش پرداخت شروع کردم. وقتی به منزل رفتم، موضوع عضویت خود در لژیون سردار را با همسرم در میان گذاشتم و ایشان به من تبریک گفتند.بعد ازین اتفاق به یک ماه نرسید که ایشان از من خواستند که ایشان را هم همراه خود به کنگره بیاورم و این باعث خوشحالی من شد. ورود ایشان دقیقا 2 ماه قبل از هفته گلریزان بود. لازم به ذکر است که همسر بنده در مسائل و امور مالی همیشه مقتصدانه و با حساب و کتاب عمل می نمود ولی 2 ماه بعد از ورود به کنگره، در روز جشن گلریزان ایشان خود را دنور اعلام کردند.

وقتی از ایشان در مورد این تجربه پرسیدم گفتند: علی جان شما نمیدانی کجا رفته ای و اگر می دانستی خیلی زودتر از من دنور میشدی. همسفر من بعد از مدت اندکی سفر از من جلو افتاد و دنور شد و من سردار ماندم. من بعد از 9 سال هنوز نفهمیده بودم کجا هستم و او بعد از 2 ماه فهمیده بود. همه این ها را عرض کردم که در نهایت بگویم، لژیون سردار لژیون پولدارها نیست لژیون سردار لژیونی است که آموزشهایی فراتر از یک گارگاه آموزشی به ما می آموزد.

زمانی که به عنوان خزانه دار لژیون سردار مشغول خدمت شدم، چیزهایی در آن یک سال آموختم که در طی 9 سال سفر خود نیاموخته بودم. یاد گرفتم که بخشیدن به داشتن نیست بخشیدن به این است که دست شما به راحتی در جیب برود، بدون هیچ چشم داشت و دودوتا چهارتایی. اصلا هم مهم نیست با چه مبلغی؛ بسیارند افرادی که جیبشان پر از پول است و زمان خرج کردن آن که می رسد، دست و دلشان میلرزد.

وجود کنگره صرفا جهت درمان نیست؛ باید آگاه باشیم تا بفهمیم، کنگره چیزی بسیار فراتر از درمان را به ما می بخشد. و این همان چیزی است که نباید هیچ زمان فراموش کنیم و همیشه قدردان این بخشش کنگره و لژیون سردار به خود باشیم.

تایپ، ویرایش و ارسال: مسافر فرهاد از لژیون چهارم