برداشت من از سیدی هفته «دعانویس»
در این سیدی مهندس دژاکام به موضوع بسیار زیبایی اشاره میکنند؛ اینکه بسیاری از انسانها وقتی دچار مشکل یا گرفتاری میشوند، دنبال کسی میگردند که برایشان دعا بنویسد یا با نیرویی بیرونی کاری کند تا مشکلاتشان حل شود. اما مهندس توضیح میدهد که دعای واقعی در درون خود ما است، نه در کاغذ و نوشتهی کسی دیگر.
ایشان میگویند انسان باید یاد بگیرد چگونه نیروی درونی خودش را بیدار کند. یعنی وقتی ما در مسیر آموزش، تزکیه و خودشناسی قرار میگیریم، کمکم یاد میگیریم که خیر و شر، نیروهای منفی و مثبت، همه در درون خود ما هستند. هر زمان که ما با تفکر درست، ایمان، و عشق به خدا حرکت کنیم، در واقع خودمان داریم دعای زندگیمان را مینویسیم.
مهندس اشاره میکند که کسی که بهدنبال دعانویس میگردد، در واقع بهدنبال این است که بدون تلاش، نتیجهای بگیرد. اما در جهان هستی، هیچ چیز بدون تلاش و تغییر درونی اتفاق نمیافتد. اگر درون ما اصلاح شود، بیرون ما هم بهتدریج تغییر میکند.
در واقع، آن دعای واقعی که اثر دارد، دعای عمل و نیت پاک ما است، نه دعایی که کسی بنویسد.
وقتی انسان به مرحلهای میرسد که خودش را میشناسد، بر افکارش تسلط پیدا میکند و از جهل به دانایی میرود، دیگر نیاز ندارد کسی برایش دعا بنویسد. چون خودش به منبع قدرت و عشق الهی وصل میشود.
در آن مرحله، انسان یاد میگیرد هر خواسته و مشکلی را با تفکر، صبر، و ایمان حل کند.
به نظر من، مفهوم اصلی این سیدی این است که هرکدام از ما باید دعانویس زندگی خودمان باشیم. با رفتار درست، تفکر سالم، و عشق به خدا میتوانیم سرنوشتمان را بنویسیم. وقتی در مسیر درست قرار بگیریم، دعاهای ما خودبهخود مستجاب میشوند، چون هماهنگ با قانون هستی و خواست خدا هستند.
دلنوشته: راهنمای محترم مسافر رضا
تهیه و ارسال متن: مسافر محمد علی لژیون 15
- تعداد بازدید از این مطلب :
23