دلنوشته از مسافر حسین لژیون 21

به نام عادل دادگر
سلام دوستان حسین هستم، یک مسافر 
روز جشن گلریزان بهانه‌ای شد تا دلنوشته‌ای بنویسم و حس‌وحال خود و تجربه‌های ناموفقم را در قالب کلمات به رشته‌ی تحریر درآورم.
زمانی که در ظلمت و تاریکی اعتیاد گرفتار بودم، هر روز بیش از روز قبل در عمق این تاریکی فرو می‌رفتم. همواره به دنبال روزنه‌ای می‌گشتم تا از این وحشت و تاریکی نجات پیدا کنم. راه‌های زیادی را برای ترک اعتیاد امتحان کردم، اما پایان همه‌ی آن مسیرها شکست بود و ناامیدی. بیشتر از قبل در تاریکی فرو می‌رفتم. از خودم بدم می‌آمد و حتی دیگر امیدی برای زندگی نداشتم.
اما عاقبت دعایم مستجاب شد. انگار خداوند لحظه‌به‌لحظه مرا رصد می‌کرد. شاید آن روزها آزمونی بود برای رشد و تعالی‌ام. خدا را شکر، بالاخره راهی برایم نمایان شد و رحمت الهی شامل حالم گردید و باران لطف خدا بر من باریدن گرفت. به این صورت بود که پیام کنگره ۶۰ و روش درمان و رهایی، توسط یکی از دوستان به من رسید.
از لحظه‌ی دریافت پیام درمان تا ورودم به کنگره، داستانی دارم که دوست دارم با شما به اشتراک بگذارم. آمدم... با دلی شکسته، پاهایی لرزان، و دلی پر از یأس، ترس و هزاران شک و تردید وارد کنگره شدم. اما وقتی وارد کنگره ۶۰ شدم، حس و حال دیگری داشت. با وجود تمام حس‌های منفی، نوری از امید در دل من روشن شد.
وقتی راهنمای تازه‌واردین با من صحبت کرد، حس کردم امیدی تازه در دلم جان گرفته است. در چند جلسه‌ی اول لژیون، هنوز شک و تردید با من بود، اما صحبت‌های راهنمای خوبم آرام‌بخش بود. آن‌قدر آرامش می‌گرفتم که نمی‌خواستم زمان لژیون تمام شود. دوستان لژیون نیز به من محبت می‌کردند و انرژی زیادی می‌گرفتم. متوجه شدم این مسیر برایم تازگی دارد.
با خودم گفتم: «من که همه‌ی راه‌های ترک مواد را رفته‌ام، این مسیر را هم امتحان می‌کنم.» 
خدا را شکر می‌کنم که ماندم و خداوند مرا در این مسیر زیبا و سازنده هدایت کرد.
اکنون که به روز جشن گلریزان نزدیک می‌شویم، دوست دارم چند بیت شعر بنویسم و تقدیم کنم به بنیان‌گذار متفکر کنگره ۶۰، راهنمای محترمم، و همه‌ی دوستان در خانواده‌ی بزرگ کنگره:
روز جشن است، دوستان، از من سلامی بر شما 
مهربانی، عشق، دوستی، هدیه و یار شما
روز گلریزان، محبت را به هم قسمت کنیم 
حال خوش را هم به خود، هم دیگران دعوت کنیم
گل به گلشن تازه ماند، دوستان در کنگره 
مهر را اصل و اساس است، پایه‌های کنگره
رهنمای راه باشد، صحبت استاد ما 
چون چراغ راه باشد، بر همه احوال ما
صحبت جشن است و شادی، و طرب دل خوش کنیم 
غم ز دل بیرون کنیم و ساغر از نو پُر کنید
امید است که همه‌ی اعضای خانواده‌ی بزرگ کنگره ۶۰ با دریافت آموزش‌های ناب کنگره و جناب آقای مهندس، در این جشن زیبا شرکت نمایند. هر عضو در حد توان عالی خود در این آزمون شرکت کند و سربلند بیرون آید. باشد که یکی از سنت‌های زیبای ایران باستان را دوباره احیا کنیم و بذر نیکو بیفشانیم.
با آرزوی موفقیت برای همه‌ی عزیزان 
تا باد چنین بادا  سربلند و پیروز باشید.

به قلم مسافر حسین لژیون 21 سفر اول