ورزش حرکت هماهنگ جسم و روح است

مدتی‌ است که در پارک، کنار شما و زیر پرچم زیبای کنگره‌۶۰ ورزش می‌کنم و امروز می‌خواهم از احساسی بگویم که با هیچ واژه‌ای به‌ راحتی قابل بیان نیست. احساسی که هر بار با سلام صبحگاهی و صدای خنده‌ یاران آغاز می‌شود و با آرامش و رضایتی درونی به پایان می‌رسد. اوایل که وارد پارک شدم فکر می‌کردم، ورزش فقط برای سلامتی جسم و تقویت عضله و استقامت است؛ اما کم‌کم فهمیدم ورزش در کنگره، چیزی فراتر از حرکت فیزیکی است. این‌جا، ورزش تمرین نظم، ادب، عشق و بخشش است، یاد گرفتن، این‌که چگونه در جمع باشم؛ اما آرام بمانم، چگونه رقابت کنم؛ اما از رفاقت دور نشوم و این همان «جهان‌بینی در ورزش» است، یعنی این‌که نگاه تازه‌ای به خودم، به دیگران و به جهان اطراف خودم داشته باشم.

هر هفته که به پارک می‌آیم، احساس می‌کنم در کلاس بزرگی از معرفت قدم می‌گذارم. وقتی زمین می‌خورم و دوباره بلند می‌شوم، انگار تمرین می‌کنم برای روزهایی که در زندگی زمین می‌خورم. وقتی دوستی توپ را برای من می‌فرستد، یادم می‌افتد که در مسیر رهایی هم ما تنها نیستیم، دست‌های زیادی هستند که به ما کمک می‌کنند. وقتی بعد از ورزش، با لبخند از زمین بیرون می‌آیم، درونم پر از آرامشی می‌شود که هیچ قرصی نمی‌توانست به من بدهد. در کنگره یاد گرفتم که بدون جهان‌بینی، هیچ کاری حتی ورزش، ماندگار نیست؛ اگر فقط برای برنده شدن، دویدن، یا امتیاز گرفتن ورزش کنم، خیلی زود خسته می‌شوم؛ اما وقتی با دید جهان‌بینی ورزش می‌کنم، هدف من رشد است نه رقابت، آن‌‌وقت دیگر مهم نیست چند بار باخته‌ام؛ چون هر بار چیزی یاد گرفته‌ام. دیگر به جای مقایسه، به قدردانی می‌رسم، به جای غرور، به تواضع، به جای خشم، به آرامش می‌رسم.

جهان‌بینی به من یاد داده است که ورزش، حرکت هماهنگ جسم و روح است؛ یعنی این‌که وقتی بدن من عرق می‌ریزد، ذهن من از افکار منفی پاک می‌شود و روح من سبک‌تر می‌شود. در آن لحظه‌ ناب که باد صبحگاهی صورت من را نوازش می‌دهد و صدای درود بر شما ورزشکاران در فضا می‌پیچد، می‌فهمم که دارم خدا را در همین لحظه، در همین زمین ساده، در همین دل‌های صادق حس می‌کنم. برای من، ورزش در کنگره بازسازی دوباره‌ خود است. هر حرکت، درسی از زندگی است؛ هر نفس، یادآور شکرگزاری است و هر لبخند، نوری از امید برای ادامه‌ مسیر رهایی است؛ پس بیایید، نه فقط برای قوی شدن جسم؛ بلکه برای آرام شدن جان ورزش کنیم، بیایید با جهان‌بینی درست، ورزش را به عبادتی عاشقانه تبدیل کنیم؛ چون تنها در این صورت است که می‌توانیم بگوییم: ما آمده‌ایم تا خود را نه تنها در زمین ورزش، بلکه در زمین زندگی بسازیم.

نویسنده: راهنما تازه‌واردین همسفر مریم
ویرایش: همسفر پریسا رهجوی راهنما همسفر آرزو (لژیون یازدهم) دبیر اول سایت
ارسال: همسفر فریبا رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون نهم)
همسفران نمایندگی امام قلی خان