جهان بینی در ورزش یعنی تعادل بین جسم و روان

دومین جلسه از دوره ششم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ ویژه مسافران با استادی مسافر احمد، نگهبانی مسافر محمد، دبیری مسافر علی با دستور جلسه" جهان بینی در ورزش "چهارشنبه 30 مهرماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷ آغاز به کار کرد.
سخنان استاد:
سلام دوستان، احمد هستم، یک مسافر.
در ابتدا لازم می‌دانم تشکر کنم از راهنمای عزیز آقا جلال و همچنین نگهبان، دبیر و مرزبانان محترم که این فرصت را به من دادند تا در این جایگاه خدمت کنم و آموزش بگیرم.
موضوع دستور جلسه امروز «جهان‌بینی در ورزش» است.
قبل از ورود به کنگره، ما هم مثل خیلی‌های دیگر، ورزش را کم‌وبیش می‌شناختیم. گاهی می‌رفتیم باشگاه یا رشته‌ای را امتحان می‌کردیم، اما معمولاً بعد از سه یا چهار ماه آن را رها می‌کردیم، چون واقعاً نمی‌دانستیم چرا ورزش می‌کنیم و از ورزش چه می‌خواهیم. هدف ما بیشتر این بود که اندامی خوب پیدا کنیم یا صرفاً به تقلید از دیگران ورزش کنیم.
اما با ورود به کنگره، حدود یک ماه بعد از حضور در لژیون، خیلی کنجکاو بودم ببینم بچه‌ها در پارک چه‌کار می‌کنند. مشتاق بودم که استاد اجازه بدهد من هم به پارک بروم. وقتی اولین بار رفتم پارک، تازه فهمیدم منظور از «جهان‌بینی در ورزش» چیست.
محیطی بود کاملاً دوستانه، پر از احترام و نظم. استاد گفت هرکسی می‌تواند رشته‌ی ورزشی موردعلاقه‌اش را انتخاب کند. من و چند نفر از بچه‌ها به سمت زمین والیبال رفتیم و بدون اطلاع از قوانین شروع به بازی کردیم. ناگهان آقا غفار آمد و با دلسوزی گفت: «شما اجازه دارید اینجا بازی کنید، اما باید قوانین را بلد باشید
در ابتدا کمی به ما برخورد، چون فکر می‌کردیم استاد گفته فقط ورزش کنید، ولی وقتی آقا غفار آرام و با احترام توضیح داد که هر ورزشی قبل از شروع، نیاز به یادگیری نظم و قوانین خودش دارد، تازه متوجه شدیم موضوع فقط ورزش کردن نیست، بلکه آموزش نظم، احترام و هماهنگی است.
آن روز برای من درس بزرگی بود و فهمیدم یکی از دلایل، اینکه در کنگره گفته می‌شود حداقل یک ماه بعد از شروع سفر اول به پارک برویم، همین است؛ چون باید اول نظم، حرمت و آداب کنگره را یاد بگیریم تا بتوانیم در پارک، آن را به‌درستی اجرا کنیم، الآن وقتی به پارک می‌رویم، می‌بینیم هیچ‌کس سیگار نمی‌کشد، کسی با دیگری درگیر نمی‌شود و همه با احترام کنار هم ورزش می‌کنند. این همان جهان‌بینی در ورزش است؛ یعنی یاد بگیریم هدف از ورزش فقط قوی شدن جسم نیست، بلکه رسیدن به حال خوش و تعادل بین جسم و روان است. ما به پارک نمی‌رویم تا خودنمایی کنیم یا حتماً قهرمان شویم. هدف، همان حال خوب و آرامشی است که از ورزش دست جمعی و سالم به دست می‌آید. حتی اگر مسابقه را ببازیم، طبق فرمایش مهندس، باید حالمان خوب بماند، چون هدف اصلی آموزش و رشد است، نه برنده شدن. در پایان، از جناب آقای مهندس دژاکام صمیمانه تشکر می‌کنم که با علم و جهان‌بینی خود، این مسیر زیبا و سالم را برای ما فراهم کردند تا در کنار آموزش، خدمت و ورزش، به حال خوب و تعادل برسیم.ممنونم که به صحبت‌هایم گوش کردید.

تایپ، ویراستاری و ارسال: مسافر مختار 
عکس: مرزبان خبری مسافر بهمن