ورزش در کنگره، تمرین زندگی است

در ورزش کنگره ۶۰، جهان‌بینی نقش بسیار مهمی دارد؛ زیرا ما نه تنها بدنمان را ورزش می‌دهیم؛ بلکه ذهن و روحمان را نیز تربیت می‌کنیم. زمانی که صبح‌های جمعه بین لژیون‌ها و گروه‌های ورزشی قرار گرفتم، تازه فهمیدم که ورزش در کنگره فقط دویدن یا والیبال نیست؛ بلکه تمرین نظم، احترام، همکاری و عشق است.

جهان‌بینی یعنی طرز نگاه من به خودم، دیگران و هستی. وقتی یاد گرفتم که دیدگاهم را اصلاح کنم، حتی برخورد من با توپ و هم‌تیمی‌ام نیز تغییر کرد. دیگر دنبال برنده شدن به هر قیمتی نبودم؛ بلکه به دنبال بهتر شدن بودم. گاهی می‌باختیم، اما چون درست بازی کرده بودیم، حس خوبی داشتیم . این همان جهان‌بینی سالم است که آموزش‌های کنگره به ما یاد می‌دهد.

قبلاً وقتی ورزش می‌کردم، اگر کسی اشتباه می‌کرد، عصبانی می‌شدم؛ اما حالا می‌دانم که باید صبور باشم، چون همه ما در مسیر رشد هستیم. یاد گرفتم که انرژی خوب در زمین می‌چرخد و اگر من با لبخند و عشق بازی کنم، همان انرژی به من برمی‌گردد.

ورزش باعث می‌شود آموخته‌های جهان‌بینی را در عمل، تجربه کنیم؛ مانند قانون عمل و عکس‌العمل. وقتی احترام می‌گذارم، احترام می‌بینم. وقتی تلاش می‌کنم، نتیجه‌اش را می‌گیرم. همین تجربه‌های ساده باعث می‌شود مفاهیم تئوری جهان‌بینی برایم واقعی شوند.

در نهایت فهمیدم که هدف ورزش در کنگره فقط سلامتی بدن نیست؛ بلکه هماهنگی جسم، روان و جهان‌بینی است. کسی که در زمین، منظم، مهربان و بردبار است، در زندگی نیز تعادل بیش‌تری دارد. به همین دلیل من همیشه می‌گویم ورزش کنگره فقط دو ساعت تعریق نیست؛ بلکه دو ساعت تمرین زندگی است.

نویسنده: همسفر فریبا، رهجوی راهنما همسفر هما لژیون دوم، رشته ورزشی بدمینتون 
رابط خبری: همسفر منصوره مرزبان خبری پارک خانواده الیگودرز
ارسال: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر مریم لژیون دوم نمایندگی شیخ‌بهایی(دبیر سایت)
گروه ورزش همسفران کنگره ۶۰