لژیون ویلیام وایت_ نمایندگی ارغوان تهران

لژیون ویلیام وایت؛ نمایندگی ارغوان تهران
دستور جلسه: وادی هشتم و تأثیر آن روی من

استاد لژیون: راهنما مسافر الهام

سخنان استاد:

سلام دوستان، الهام هستم، یک مسافر.

دستور جلسه امروز، وادی هشتم با عنوان «با حرکت راه نمایان می‌شود» است.

زندگی فقط این نیست که بگوییم «همینه»؛ باید بدانیم که زندگی ادامه دارد، بقا دارد و جهان تنها محدود به همین دنیایی که ما در آن هستیم نیست. نباید بگوییم: «خوب دیگر، دنیا دو روزه است، پس سیگار بکشم، مواد مصرف کنم»؛ زیرا با ساکن بودن و یک‌جا نشستن، هیچ چیزی درست نمی‌شود.

ما چیزی به نام نیستی و نابودی نداریم که بگوییم «بعدش می‌میریم و همه‌چیز تمام می‌شود». اصلاً نیستی یعنی چه؟ همه‌چیز از حرکت پدیدار می‌شود. این وادی یک قانون است؛ وقتی حرکت می‌کنیم و راه می‌افتیم، خودِ راه به ما می‌گوید چه کار کنیم و مسیر را به ما نشان می‌دهد.

وقتی وارد کنگره می‌شویم و در مسیر قرار می‌گیریم، همه‌چیز برای ما نمایان می‌شود و با قوانینی آشنا می‌شویم که در طول سفر به کار ما می‌آیند. برای حرکت کردن و رسیدن به صلح و آرامش، باید چند نکته را در نظر داشته باشیم:

نخست، خواسته و هدف ما باید مشخص باشد. از خود بپرسیم: آیا می‌خواهم درمان شوم؟ آیا می‌خواهم سیگارم را درمان کنم؟ و بسیاری از مسائل دیگر. باید خواسته و هدف داشته باشیم، مانند تشنه‌ای که خواهان آب است. برای رسیدن به خواسته‌مان باید تلاش کنیم و حتماً پارامتر زمان را در نظر بگیریم.

هر روز باید به خواسته‌مان فکر کنیم و برای رسیدن به آن مصمم باشیم. برای نزدیک شدن به خواسته‌ها و اهداف‌مان باید کارهایی انجام دهیم. برای رسیدن به صلح و آرامش، ابتدا باید جبران خسارت کنیم؛ از خود، خانواده و جامعه.

پیش از هر چیز، باید خود را ببخشیم. در دوران مصرف، با مواد، سیگار، تغذیه ناسالم و افکار و اندیشه‌های غلط، به جسم خود صدمه زده‌ایم. باید خود را ببخشیم و در مسیر درست درمان قرار بگیریم.

در مرحله بعد، باید از خانواده‌مان جبران خسارت کنیم؛ از پدر، مادر، فرزند، همسر، خواهر و برادر. آنان را با رفتارهای نادرست و نامتعادل خود آزار داده‌ایم؛ با دود سیگار و بسیاری از مسائل دیگر.

و در نهایت، باید از جامعه جبران خسارت کنیم. چقدر به طبیعت آسیب زده‌ایم؟ ته سیگارها را در طبیعت ریخته‌ایم، در پای درختان. در حالی که انتهای سیگار از ماده‌ای پلاستیکی به نام «سلولز استات» تشکیل شده و تجزیه‌ی آن ده تا پانزده سال طول می‌کشد. من با انداختن ته سیگار کنار درختان، باعث می‌شدم سموم وارد خاک شوند و بسیاری از گیاهان خشک شوند، و حشراتی که در خاک زندگی می‌کردند، از بین بروند.

باید تصمیم بگیریم دیگر کارهای ضد ارزشی انجام ندهیم. اگر در طبیعت زباله یا ته سیگاری دیدیم، آن را برداریم و در سطل زباله بیندازیم. این یعنی رسیدن به فرمان عقل و جبران خسارت از جامعه. وقتی به فرمان عقل عمل می‌کنم، سیستم شبه‌افیونی بدنم درست کار می‌کند و در نتیجه، حال من خوب می‌شود و به سلامتی می‌رسم.

امیدوارم بتوانیم از این وادی، به‌عنوان یک قانون در تمام زندگی خود استفاده کنیم و از آن به بهترین شکل بهره‌مند شویم.

تایپ و ویرایش: مسافر الهام _ نمایندگی ارغوان تهران
بازبینی و ارسال: همسفر سولماز