جهان‌بینی در ورزش برای من یعنی تمرین برای زندگی

بنام قدرت مطلق الله
«جهان‌بینی در ورزش و تأثیر آن برروی من»
ورزش فقط حرکت دادن بدن نیست، بلکه فرصتی‌ است برای ساختن ذهن، روح و شخصیت. برای من جهان‌بینی در ورزش یعنی نگاه تازه‌ای به زندگی.نگاهی که شکست را پایان نمیداند بلکه آغاز یادگیری می‌داند
من در زمان مصرف اگر می‌باختم فکر میکردم دنیا به آخر رسیده و در ترک مواد هم بارها شکست خوردم چون جهانبینی من کامل نبود.وقتی دوباره تصمیم به ترک مواد می‌گرفتم،با خود می‌گفتم نه اصلا نمیشود. در کنگره فهمیدم که شکست مقدمه پیروزی است. یا علی گفتم وحرکت کردم که با حرکت راه روز به روز برایم نمایان‌تر شد.
وقتی انسان با نگرش درست ورزش می‌کند، انگیزه‌اش از درون می‌آید، نه فقط برای بردن یا دیده شدن. من یاد می‌گیرم که نظم، تلاش، احترام و صبر، فقط در زمین بازی نیست بلکه در تمام زندگی کاربرد دارد.من قبلا هیچ گونه نظمی نداشتم. رفتنم از خودم بود و برگشتنم با خدا. اصلا حتی خبر هم نمی‌دادم کجا هستم. اگر کسی با من تماس می‌گرفت ناراحت می‌شدم.حالا فهمیدم که اشتباه می‌کردم و خانواده حق داشت بداند من کجا هستم.
در مسیر درمان و رشد در کنگره ۶۰، ورزش هم با جهان‌بینی خاص خودش در کنگره به ما کمک می‌کند تا خودمان را بهتر بشناسیم و با دیگران ارتباط سالم‌تری برقرار کنیم. این نگرش باعث می‌شود هم جسم خود را تقویت کنیم و هم ذهن و جهانبینی خود را تقویت کنیم.
در نهایت، جهان‌بینی در ورزش برای من یعنی تمرین برای زندگی؛ یعنی ساختن انسانی متعادل، امیدوار و مسئول.
نویسنده: مسافر محمد از لژیون ششم
راهنما: مسافرعلی