در کنگره ۶۰، ورزش جایگاهی ویژه و بنیادین دارد

جلسه اول از دور یازدهم سری کارگاه های آموزشی خصوصی ویژه مسافران کنگره 60نمایندگی قوچان در روزهای یکشنبه  با دستور جلسه (جهان بینی در ورزش) با نگهبانی مسافر رضا و دبیری موقت مسافر حمید و استادی راهنمای محترم مسافر حمید تاریخ 27 مهرماه 1404 در ساعت ۱۷ شروع به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان حمیدهستم مسافر.

ازایجنت ولژیون مرزبانی ونگهبان تشکر میکنم فرصت خدمت را به من دادندتا آموزش بگیرم .در کنگره ۶۰، ورزش جایگاهی ویژه و بنیادین دارد؛ زیرا ورزش تنها فعالیتی برای تحرک جسم نیست، بلکه ابزاری است برای تعادل جسم، روان و جهان‌بینی. اگر انسان در هر یک از این سه مؤلفه دچار عدم‌تعادل شود، از مسیر رشد و سلامتی فاصله خواهد گرفت. ازاین‌رو، ورزش در کنگره ۶۰ تنها یک تمرین بدنی نیست، بلکه بخشی از مسیر درمان، آموزش و خودشناسی است.
جهان‌بینی در ورزش به ما می‌آموزد که پیش از هر حرکت، باید اندیشه و هدف خود را اصلاح کنیم. ورزش بدون تفکر، به همان اندازه زیان‌بار است که تفکر بدون حرکت. آن‌گاه که اندیشه‌ی انسان بر پایه‌ی عشق، احترام و نظم شکل بگیرد، ورزش به عبادت تبدیل می‌شود؛ حرکتی که نه از روی رقابت و برتری‌جویی، بلکه با نیت رشد، محبت و سلامتی انجام می‌گیرد.
در کنگره ۶۰، ورزش به‌منزله‌ی تمرینی برای زندگی است. انسان در میدان ورزش می‌آموزد که چگونه با قانون، نظم و انضباط حرکت کند؛ چگونه شکست را بپذیرد و در پیروزی، فروتن باشد. این آموزش‌ها در ظاهر ساده، اما در باطن بسیار عمیق‌اند؛ زیرا انسان را برای رویارویی با چالش‌های زندگی آماده می‌سازند.
در زمین ورزش، همه اعضا در کنار یکدیگر قرار می‌گیرند؛ بدون تمایز جایگاه، سن، یا سفر. این هم‌نشینی، تمرینی است برای برابری، برای فروتنی و برای احترام متقابل. زمانی که اعضا در کنار یکدیگر با عشق و احترام فعالیت می‌کنند، نیروی عظیمی از همدلی و انرژی مثبت در جمع جریان می‌یابد که آثار آن تا مدت‌ها در روان و جسم باقی می‌ماند.
از منظر جهان‌بینی، ورزش یعنی حرکت در مسیر تعادل. رکود و ایستایی، دشمن حیات و اندیشه است. همان‌گونه که آب اگر در مسیر خود جریان نداشته باشد، فاسد می‌شود، انسان نیز اگر در مسیر رشد حرکت نکند، دچار پژمردگی و افسردگی خواهد شد. ورزش، این حرکت را زنده نگاه می‌دارد و باعث می‌شود نیروهای حیاتی در انسان فعال شوند.
کسی که با نگاه صحیح به ورزش می‌نگرد، درمی‌یابد که قدرت واقعی در کنترل و انضباط است، نه در نمایش توانایی‌ها. ورزشکار کنگره‌ای با جهان‌بینی روشن، در اوج توان جسمی، سرشار از آرامش و تواضع است. او می‌داند که هر حرکت، فرصتی است برای شکرگزاری و هر تمرین، راهی است برای نزدیک‌تر شدن به تعادل درونی.از سوی دیگر، ورزش در کنگره ابزاری برای خدمت است. بسیاری از اعضا با حضور در رشته‌های مختلف، با همکاری و همدلی، زمینه‌ی رشد و نشاط دیگران را فراهم می‌سازند. این روحیه‌ی خدمت، ورزش را از قالب فردی خارج کرده و به بستری برای رشد جمعی تبدیل نموده است.همان‌گونه که درمان اعتیاد بدون آموزش جهان‌بینی ممکن نیست، ورزش نیز بدون بینش و شناخت صحیح، به نتیجه‌ی مطلوب نخواهد رسید. اگر ورزش صرفاً برای رقابت، دیده‌شدن یا برتری انجام شود، نه‌تنها سودی ندارد بلکه موجب افزایش خودخواهی و دوری از تعادل خواهد شد. اما اگر هدف از ورزش، تعالی، آرامش، نظم و شکرگزاری باشد، آن ورزش در حقیقت تلاشی برای تزکیه‌ی نفس است.ورزش در کنگره ۶۰، ادامه‌ی مسیر درمان است؛ زیرا جسم مصرف‌کننده‌ی مواد، سال‌ها در تخریب بوده و برای بازسازی، نیازمند حرکت و گردش انرژی است. ورزش، خون را به جریان می‌اندازد، سیستم عصبی را متعادل می‌سازد و نشاط را به جسم و روان بازمی‌گرداند. به همین دلیل، مهندس دژاکام ورزش را مکمل درمان می‌دانند و بر حضور منظم اعضا در ورزش صبحگاهی تأکید ویژه دارند.در پایان می‌توان گفت جهان‌بینی در ورزش، یعنی آگاهی از چرایی حرکت. یعنی بدانیم برای چه ورزش می‌کنیم، با چه هدفی تلاش می‌کنیم و چه نتیجه‌ای از آن می‌خواهیم. زمانی که نیت انسان از درون پاک و آگاه باشد، ورزش تبدیل به نیایش می‌شود و نتیجه‌ی آن سلامتی، آرامش و تعادل خواهد بود.خداوند را شکر می‌کنم که در سایه‌ی آموزش‌های کنگره ۶۰، ورزش برای ما نه‌تنها فعالیتی جسمی، بلکه راهی برای پالایش ذهن و تزکیه‌ی درون شده است. امید است همه‌ی اعضا، با درک و شناخت صحیح از این دستور جلسه، از ورزش به‌عنوان ابزاری برای رشد، خدمت و رسیدن به حال خوش بهره‌مند شوند.
به امید سلامتی، تعادل، عشق و آرامش برای تمامی اعضای کنگره ۶۰.از اینکه با سکوتتان به صحبت های من گوش دادین متشکرم

 لژیون یکم ویلیام

 لژیون دوم ویلیام
 

تایپ و ویرایش مسافر سلیمان و مسافراحمد لژیون دوم

واحد ارسال خبر نمایندگی قوچان