وادی هشتم به ما یادآوری میکند که هیچ چیز در حالت سکون نیست. این وادی به من یاد داد که تا وقتی در سکون باشم هیچ راهی برای من روشن نیست و باید حرکت کنم تا مسیر آشکار شود. مانند این که تا بذری کاشته نشود و رشد نکند به درخت تبدیل نمیشود. حرکت آغاز آفرینش است و تمامی موجودات با حرکت معنا پیدا میکنند؛ حال اگر افکار من منفی باشد به بیراهه میروم، همان طور که شیطان بخاطر نافرمانیاش از مسیر اصلی جدا شد. من هم اگر از فرمان عقل و راهنما پیروی نکنم دچار سقوط میشوم پس باید با ایمان و حرکت درست مسیر رشد و آگاهی را ادامه دهم تا به آرامش برسم. امروزه میدانم و آگاه هستم که هر حرکت کوچک من، اگر در راه صراط مستقیم باشد میتواند سرنوشت مرا تغییر دهد. میدانم با ایمان، نیروی عشق و حرکت هیچ تلاشی بی ثمر نمیماند؛ شاید قدمهایم آرام آرام باشد اما در مسیر عشق و دانایی است. وادی هشتم به من آموخت که حتی اگر زمین خوردم باید برخیزم چون ادامه راه مهم است. اکنون متوجه شدم که تنها با کوشش و تلاش زندگی معنا پیدا میکند و نور امید در دلم روشن میماند.
نویسنده: همسفر فاطه رهجوی راهنما همسفر لیلا (لژیوندوم)
رابطخبری: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر لیلا (لژیوندوم)
عکاس: همسفر سهیلا رهجوی راهنما همسفر لیلا (لژیوندوم)
ویرایش: همسفر مهناز رهجوی راهنما همسفر لیلا (لژیوندوم) دبیر دوم سایت
ارسال: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر منصوره (لژیونهفتم)
همسفران نمایندگی صادق قم
- تعداد بازدید از این مطلب :
115