دستور جلسه هفته جاری ما عبارت است از مثلث «نظم، انضباط و احترام در کنگره۶۰».

هفتمین جلسه از دوره چهل و دوم کارگاه‌های آموزشی خصوصی مسافران کنگره۶٠ نمایندگی عمان سامانی شهرکرد، به استادی راهنمای محترم دنورمسافر هادی، نگهبانی مسافر مهرداد و دبیری مسافر حکمت با دستور جلسه "نظم، انضباط و احترام در کنگره۶۰" در روز سه‌شنبه ۱۵ مهرماه ۱۴۰۴ رأس ساعت ۱۷ آغاز به کار کرد.

خلاصه صحبت‌های استاد:
سلام دوستان هادی هستم، یک مسافر.

بسیار خوشحالم که جمع شما هستم. از نگهبان جلسه سپاسگزارم که مسئولیت استادی و اداره جلسه را به من واگذار نمودند.

دستور جلسه هفته جاری ما عبارت است از مثلث «نظم، انضباط و احترام در کنگره۶۰».
نظم اصولاً درباره آراستگی شخصی و شخصیتی به کار می‌رود. مثلا همین الان وقتی به جلسه نگاه می‌کنم، می‌بینم که همه با لباس سفید در ردیف‌های مرتب نشسته‌اند. پس ضلع نظم اشاره می‌کند که اول از همه، من باید به خودم برسم و خودم را آراسته کنم؛ از نظر ظاهری، وقت‌شناسی، حضور در جلسه، خوردن دارو و ...

ضلع دوم این مثلث، انضباط است.
انضباط یک مسئله گروهی است. وقتی سر ساعت ۱۷ زنگ شروع جلسه به صدا در می‌آید، در سراسر کشور، همه شعب جلسات خود را شروع می‌کنند؛ همه راجع به یک دستور جلسه صحبت می‌کنند؛ روی یه برنامه حرکت می‌کنند؛ یک سی‌دی هفتگی را گوش می‌کنند.
فرقی نمی‌کند که سفر اولی باشیم یا سفر دومی، رهجو باشیم یا رهنما؛ در هر جایگاهی باشیم، با این کاروان همراه هستیم و آن «وقت‌شناسی» که زمانی درون ما گم شده بود، آرام آرام به ما بازخواهد گشت. با رعایت این نظم، انضباط و وقت‌شناسی، در واقع ما در حال یادگیری هستیم؛ یادگیری تعهد، یادگیری تشخیص نحوه انجام کارها، یادگیری برنامه‌ریزی. با رعایت همین موارد است که من یاد می‌گیرم در هر جایگاهی چه رفتاری داشته باشم؛ با راهنمایم با چه تن صدایی صحبت کنم؛ با فرزندم، با همسرم و ... چگونه برخورد کنم.
آموزش و تکرار این موارد در طول سفر، باعث می‌شود که از منِ مسافر، شخصیتی ساخته شود که ناخودآگاه ضلع سوم مثلث یعنی احترام، برای من به ارمغان آورده شود.

احترام از ریشه حریم و حرمت است.
احترام، آبرو و عزتی است که شخص به واسطه رعایت نظم و انضباط برای خودش جمع کرده است.
آقای مهندس در جایی فرمودند که من دیگران را وادار می‌کنم که به من احترام بگذارند. اما منظور از وادار کردن چیست؟
ایشان به واسطه نظم و دقت و انضباطی که در رفتار و عملکردشان از خود نشان دادند، همه ما را وادار کردند که احترام بگذاریم؛ به آقای مهندس، به ساختار کنگره، به راهنما، به جایگاه‌های افراد. و این‌ها تماماً نتیجه ساختار منظمی‌ است که در کنگره جریان دارد.

دوست دارم چند جمله‌ای هم در مورد لژیون سردار صحبت کنم.
حضرت علی می‌فرمایند؛ مردی که می‌تواند ببخشد، عزت دارد.
آنچه که باعث می‌شود انسان‌ها و در درجه اول خودم، نجات پیدا کنند، بخشش است.
در ساختار کنگره، چهار لژیون فعالیت می‌کنند. لژیون اول، برای درمان اعتیاد است؛ که ما در آن مواد مصرفی خود را می‌بخشیم و سیستم ایکس بدنمان را پس می‌گیریم.
دومین لژیون، لژیون درمان سیگار است؛ که ما در آن نیکوتین مصرفی خود را می‌بخشیم و سلامتی و طول عمرمان را به دست می‌آوریم.
در لژیون جونز، لذت هرچیزی و هرمقداری خوردن را می‌بخشیم و سلامتی و تناسب وزن را به دست می‌آوریم.
و اما لژیون سردار، در این لژیون قرار است چه چیزی به دست آوریم؟

کل بار کنگره را لژیون سردار به دوش می‌کشد.
لژیون سردار هم، سفر دارد، رهایی دارد.
یک بچه را در نظر بگیرید؛ این بچه با پدر خود به مغازه می‌رود. پدر می‌خواهد به او آموزش بدهد؛ پول را به دست بچه می‌دهد و می‌گوید، بده به آقا.
حالا آن بچه، من هستم، و کنگره آن پدری که در حال آموزش من است. کنگره دست من را می‌گیرد، پول را به دست من می‌دهد تا من بتوانم ببخشم.
یک بار دیگر رسم کنگره را مرور کنید. شخص می‌آید و در لژیون سردار شرکت می‌کند یا دنور می‌شود؛ نگهبان او را صدا می‌کند و همه برای او دست می‌زنند. اما کسی که می‌خواهد پهلوان شود باید زانو بزند و برای آن درخواست کند. کسی که می‌خواهد نشان بی‌نشانی بگیرد و بیشتر از یک میلیارد ببخشد، دیگر نامی از او برده نمی‌شود. می‌خواهم بگویم که هرچه بیشتر ببخشی بیشتر در صور پنهان وارد می‌شوی و بیشتر به پشت پرده می‌روی؛ و این رسم کنگره است و ما یاد می‌گیریم که ما نمی‌بخشیم، کس دیگریست که دارد به من می‌‌بخشد و بخشش را به من هم یاد می‌دهد.
کار لژیون سردار این است که انسان‌ها را از فقر نجات دهد. رهایی لژیون سردار این است که انسان از فقر درونی خودش جدا شود. همانطور که کسی که مشکل اعتیاد دارد به لژیون درمان اعتیاد وارد می‌شود، کسی هم که در ضلع مالی به مشکل خورده باید به لژیون سردار برود. پس اگر دستتان خالیست، جای شما در لژیون سردار است.

این وظیفه تک‌تک ماست که در کنگره بمانیم، این مسیر را ادامه دهیم و این پرچم را به دست نسل های بعد برسانیم تا این مکان امن را برای دردمندانی که روزی دست خود به سوی ما دراز می‌کند، حفظ کنیم.

از همه شما سپاسگزارم که به صحبت‌های من توجه کردید.

عکس‌برداری: مسافر میلاد لژیون هشتم

نگارش و ارسال: مسئول سایت مسافر حمید