انضباط یعنی تعهد به خود

همسفر فاطمه(ص)

بعضی چیزها فریاد نمی‌زنند؛ اما عمیق‌ترین تأثیر را دارند. مثل نظم که بی‌صدا می‌آید و بی‌ادعا زندگی را از آشفتگی نجات می‌دهد. مثل انضباط که در سکوتِ انتخاب‌های کوچک، شخصیت ما را می‌سازد. مثل احترام که در نگاهِ آرام، در گوش دادنِ بی‌قضاوت معنا پیدا می‌کند. نظم برای من به معنی آشتی با زمان است. یعنی اینکه هر لحظه را جدی بگیرم؛ نه با اضطراب، بلکه با آگاهی! یعنی اینکه بدانم هر کاری، فکری و هر کلمه‌ای جای و وقتی دارد.

انضباط به معنی تعهد به خود است. یعنی اینکه حتی وقتی کسی نمی‌بیند، من ببینم. حتی وقتی کسی نمی‌پرسد، من پاسخ بدهم. انضباط یعنی تمرینِ وفاداری به ارزش‌ها، نه فقط به وظایف! احترام؛ احترام یعنی دیدنِ انسان، نه فقط شنیدنِ صدایش! یعنی اینکه باور کنم هر کسی داستانی دارد، زخمی دارد، نوری دارد. احترام یعنی اینکه جای قضاوت، جا برای فهمیدن باز کنم.

نظم و انضباط، ستون‌های زندگی‌اند؛ اما احترام، سقفِ آن خانه است. بدون احترام، همه چیز فرو می‌ریزد؛ حتی اگر دیوارها صاف و محکم باشند. من یاد گرفته‌ام که هر روز را، با احترام به خودم شروع کنم. با یک لبخند به آینه، با یک «تو می‌توانی» در دل! چون کسی که خودش را محترم می‌داند، جهان را هم محترمانه‌تر می‌بیند. نظم، انضباط و احترام سه واژه‌اند؛ اما یک روح دارند. روحی که زندگی را از آشفتگی نجات می‌دهد و آن را به یک قطعه‌ موسیقی تبدیل می‌کند. قطعه‌ای که هر نت آن، با عشق نواخته می‌شود.

ارسال: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر معصومه (لژیون سوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی رضوی