طلوعی پس از صبوری

تلخی انتظاری که می‌کشم، نه‌تنها انتظار توست؛ بلکه انتظار یک معجزه است. می‌دانم که گاهی زندگی چالش‌هایی بزرگ‌تر از آن چیزی دارد که تصور می‌کنیم؛ اما اکنون زمان آن است که با شجاعت و امید به سمت نور بروی. تو لایق یک زندگی شاد و آزاد هستی. در دنیای شلوغ و پر از تنش‌های زندگی، هنوز جایی برای عشق و امید وجود دارد. چهار سالی که سپری شده، محکم‌تر از همیشه شانه‌های من را به دوش می‌کشد و انتظار آمدن تو، قلبم را پر از امید و نور می‌کند. بیش از هر چیزی، خودت را باور داشته باش. می‌دانم که سفرت هنوز نصفه مانده و این انتظار گاهی ناامیدکننده به نظر می‌رسد؛ اما عشق من به تو، همچون چشمه‌ای جوشان از آرزو و اشتیاق است. هر روز برای آمدنت دعا می‌کنم و باور دارم که هر قدمی که برمی‌داری، تو را بیشتر به مسیر درست نزدیک می‌کند.

صبر، گوهری است که در دل من جا دارد. هر لحظه که می‌گذرد، گویی قوی‌تر می‌شوم و عشق‌ام به تو، ناامیدی را از دلم می‌زداید. می‌دانم روزی خواهد آمد که دوباره در کنار هم خواهیم بود و می‌توانیم با هم قله‌های جدیدی را فتح کنیم. من رهجوی زنده‌یاد همسفر رقیه هستم و به خودم قول داده‌ام راهش را ادامه دهم. تصور شال نارنجی و خدمت در مسیر عشق هر روز به من جان تازه می‌دهد. تا آن روز، همه‌ لحظات را با یاد تو و امید به آینده زندگی می‌کنم. تو در قلبم جا داری و هر روز با عشق و صبر، منتظر بازگشتت هستم. در گرماگرم زندگی، وقتی آگاهی به درونم راه پیدا کرد، حس کردم که شعله‌ای روشن در دل تاریکی‌ها برافروخته شده است. هر لحظه‌ای که آگاهانه زندگی می‌کنم، به من یادآوری می‌کند که ما تنها رصد گران زندگی نیستیم؛ بلکه خالقان حقیقت خودمان هستیم.

آگاهی به من این قدرت را می‌دهد تا از لحظات کوچک لذت ببرم، از صدای پرندگانی که دور و برم پرواز می‌کنند، تا بوی هوا و لحظات خوشی که با عزیزانم به اشتراک می‌گذارم. حال خوبم از لحظه‌ای به لحظه دیگر رشد می‌کند؛ چون یاد گرفته‌ام که به هر حس و فکری توجه کنم و با آن‌ها ارتباط برقرار نمایم. به یاد داشته باشیم که آگاهی همان چراغی است که ما را به سمت روشنایی می‌برد. بیایید با هم به این سفر ادامه دهیم و زیبایی‌های هر لحظه را بپذیریم. در میان ناملایمات زندگی، وقتی در برابر چالش‌ها ایستاده‌ام، به یاد می‌آورم که شکرگزاری می‌تواند نیرویی فوق‌العاده باشد. هر روز که از خواب بیدار می‌شوم، به‌خاطر نعمت‌های کوچک و بزرگ، قلبم را پر از شوق می‌کنم. گاهی در میان سختی‌ها ممکن است فراموش کنیم که چقدر چیزها زیبا هستند؛ حتی در دل تاریکی‌ها.

در این مسیر سخت، با تمام ناامیدی‌ها و چالش‌هایی که پیش رو دارم، ایستادگی می‌کنم. یاد می‌گیرم که هر مشکل، درس‌های خود را به همراه دارد. این درس‌ها، تابش‌های نورانی هستند که به من یادآوری می‌کنند قوی‌تر از آن هستم که تصور می‌کنم. شکرگزاری نه‌تنها باعث می‌شود به چیزهای خوب توجه کنیم‌‌؛ بلکه نیرویی می‌دهد تا در برابر سختی‌ها بایستیم و امیدوار باقی بمانیم. وقتی به نعمت وجود عزیزانم می‌نگرم، به یاد می‌آورم که زندگی هر لحظه‌اش ارزشمند است و هرچه داریم باید گرامی بداریم. این ایستادگی، همچون درختی است که ریشه‌هایش در زمین محکمی نفوذ کرده و در برابر طوفان‌ها انعطاف‌پذیر است. من نیز تلاش می‌کنم که همچون آن درخت، قوی و سرسخت باشم و با شکرگزاری و ایمان گام بردارم. هر لحظه فرصتی است برای رشد و یادگیری. با تقدیر از چالش‌ها و ایمان به آینده، می‌توانیم به اهداف‌مان نزدیک‌تر شویم و زندگی را با لبخند ادامه دهیم.

نویسنده:  همسفر راضیه رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون اول)
رابط خبری و ویرایش: همسفر الهام رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون اول)
ارسال: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر عاطفه (لژیون سوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی بیرجند