چه انسان‌هایی که استخوان‌هایشان زیر بار سنگینی اعتیاد خرد شد

نهمین جلسه از دوره‌ی سیزدهم کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره ۶۰ نمایندگی دلیجان، با استادی همسفر روح الدین، نگهبانی مسافر رضا، و دبیری همسفر پیمان، با دستور جلسه:" صورت مسئله اعتیاد"، شنبه ۵ مهرماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷ آغاز به کار کرد.

سخنان استاد:

در کنگره ۶۰ ما یک گام جلوتریم و باید واقعاً قدردان این نعمتی باشیم که کنگره به ما داده است.

دستور جلسه این هفته درباره «صورت مسئله اعتیاد» است. من به عنوان یک همسفر، این باور را دارم که درباره چیزی که خودم به طور مستقیم تجربه نکرده‌ام، نمی‌توانم به طور کامل سخن بگویم. اما در کتاب‌ها خوانده‌ام که انسان‌ها و خانواده‌های بسیاری چه رنج‌های طاقت‌فرسایی متحمل شدند؛ خانواده‌هایی که نابود شدند و انسان‌هایی که استخوان‌هایشان زیر بار سنگین اعتیاد خرد شد. برای سال‌ها هیچ راه گشایشی وجود نداشت.

هر دری که می‌زدند، بسته بود. یکی از دوستان در شعبه ما تعریف می‌کرد: «من همه کارها را کردم. خانه‌ام را عوض کردند، با کمربند و شلاق مرا زدند، روی سرم آب سرد ریختند، اما به هیچ نتیجه‌ای نرسیدم. حتی به من پول دادند و یک سال به سوئیس رفتم، اما وقتی به فرودگاه بازگشتم، اولین کاری که کردم، خرید مواد و مصرف آن بود و بعد به خانه رفتم.» این حکایت، گویای آن است که واقعاً هیچ راه نجات مؤثری وجود نداشت.

اما آمدن «متد DST» این راه را کشف کرد و معجزه‌ای بود که اتفاق افتاد. چند روز پیش در کلام‌الله می‌خواندم که آمده است: اگر در صراط مستقیم باشید و بمانید، من به شما نوری می‌دهم که به وسیله آن می‌توانید درست راه بروید. این نورِ درست راه رفتن، همان علم و دانشی است که کنگره به ما می‌دهد.

در هر بخشی از زندگی که با مشکلی روبرو می‌شویم، اگر مسئله‌ای برایمان پیش آمد، باید به خودمان رجوع کنیم و ببینیم کنگره در این رابطه چه آموزشی به ما داده است. اگر این نور را به مشکلمان بتابانیم، بدون شک آن را حل خواهیم کرد و قطعاً در چاله‌ها و دام‌های آن گرفتار نخواهیم شد.

از همگی شما بسیار متشکرم که به صحبت‌هایم گوش دادید. بابت زمانی که طول کشید عذرخواهی می‌کنم. بسیار ممنونم.

عکس: مسافر محمد- لژیون یکم 

تایپ و ارسال خبر: همسفر مسعود- لژیون دوم 

نمایندگی دلیجان