کنار گذاشتن سریع به روش سقوط آزاد امکان‌پذیر نیست

جلسه نهم از دور پانزدهم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره۶۰، شعبه دنا؛ با استادی مسافر صمد، نگهبانی مسافر طاها و دبیری مسافر صادق با دستور جلسه: «صورت مسئله اعتیاد» روز یکشنبه ۰۶ مهرماه ۱۴۰۴ رأس ساعت ۱۷:۰۰ شروع به کارکرد.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان صمد هستم یک مسافر. دستور جلسه این هفته به «صورت‌مسئله اعتیاد» اختصاص دارد. همان‌طور که جناب مهندس دژاکام می‌فرمایند، ما در ابتدا باید بدانیم که اعتیاد دقیقاً چیست تا بتوانیم برای آن راهکاری درمانی بیابیم. بر این اساس بود که ایشان مثلث «جسم، روان و جهان‌بینی» را مطرح کردند و با آزمایش‌های موفقیت‌آمیز بر روی موش‌های آزمایشگاهی، روش درمان DST را ابداع و به نتیجه رساندند.

برخلاف دیدگاه بسیاری از سازمان‌های غیردولتی (NGO) و مراکز ترک اعتیاد که اعتیاد را صرفاً یک بیماری روانی می‌دانند، جناب مهندس این سؤال را مطرح می‌کنند که: «موش که روان یا جهان‌بینی ندارد، پس چرا معتاد می‌شود؟» این موضوع اهمیت صورت‌مسئله اعتیاد را برای منِ مسافر بیش از پیش روشن می‌کند.

جناب مهندس می‌فرمایند که خودشان بیش از سی سال پیش صورت‌مسئله اعتیاد را کشف، حل و کنار گذاشتند، در حالی که بسیاری از مردم همچنان معتقدند اعتیاد درمان‌ناپذیر است. ایشان تأکید می‌کنند: «من اعتیاد را درمان کرده‌ام.»

باید در نظر داشت که آسیبی که در طول دوره اعتیاد به خود وارد می‌کنیم، مستقیماً به جسم یا فیزیولوژی بدنمان وارد می‌شود. مصرف مواد مخدر باعث ورود ضد ارزش‌ها به جسم شده و سیستم ایکس (سیستم بیوشیمی شبه‌افیونی) بدن را از کار می‌اندازد. بنابراین، در فرآیند درمان اعتیاد، باید این سیستم مجدداً احیا و فعال شود.

برای روشن شدن موضوع، مثالی شخصی می‌زنم: زمانی که در کلاس سوم ابتدایی بودم، جدول ضرب را بلد نبودم. معلم با آموزش روش و علم جدول ضرب، این دانش را به من منتقل کرد و پس از آن، می‌توانستم به سرعت به هر سؤالی در مورد ضرب اعداد پاسخ دهم. طبق گفته‌های جناب مهندس، ما زمانی می‌توانیم ادعا کنیم در یک رشته «علم» داریم که بتوانیم به هر سؤالی در آن زمینه پاسخگو باشیم.

جناب مهندس زحمات بسیاری در زمینه کشف و حل صورت‌مسئله اعتیاد متحمل شدند و آزمایش‌های فراوانی انجام دادند تا سی سال پیش این امر مهم را حل کنند. سپس، یافته‌های خود را به دانشگاه سیستان و بلوچستان ارائه دادند. ایشان در آن نشست، پرده از صورت‌مسئله اعتیاد برداشتند و آن را تشریح کردند. در آنجا به کسانی که اعتیاد را یک «بیماری مزمن و مسموم» یا «درمان‌ناپذیر» می‌دانستند، اثبات کردند که این دیدگاه‌ها نادرست است.

برای مثال، اگر فردی با بیماری سرطان به پزشک مراجعه کند و بپرسد آیا درمان می‌شود، پزشک احتمالاً پاسخی مبهم می‌دهد که «شاید درمان شود و به عوامل دیگری بستگی دارد»، یا در مورد دوره درمان یا نتیجه جراحی پاسخ قطعی و زمان‌بندی‌شده‌ای ارائه نمی‌دهد.

اما جناب مهندس با قاطعیت می‌فرمایند: اگر سی سال پیش یا امروز کسی از من بپرسد که آیا اعتیاد درمان دارد؟ با صراحت اعلام می‌کنم: بله، اعتیاد درمان دارد. اگر بپرسند دوره درمان چقدر است؟ پاسخ می‌دهم: ۱۰ تا ۱۱ ماه زمان می‌برد. و اگر بپرسند آیا نوع مواد مصرفی (سنتی، صنعتی یا قرص) در درمان تأثیرگذار است؟ پاسخ می‌دهم: خیر، هیچ تأثیری ندارد؛ هر نوع ماده مخدری با روش DST و داروی اپیوم قابل درمان است. حتی سن فرد نیز در این روش درمانی مطرح نیست.

بنابراین، جناب مهندس بیش از سی سال پیش صورت‌مسئله اعتیاد را برای ما مشخص کرده‌اند. وقتی من به عنوان مسافر یا رهجو وارد کنگره ۶۰ می‌شوم، پس از گذراندن سه جلسه مشاوره تازه‌واردین، انتخاب و استقرار در لژیون، صورت‌مسئله اعتیاد برای راهنمای من مشخص است؛ اما ممکن است برای منِ مصرف‌کننده هنوز مبهم باشد. وقتی راهنما می‌پرسد برای چه به کنگره آمده‌ام، پاسخ می‌دهم: «آمده‌ام تا اعتیادم را درمان کنم.»

پس از مشخص شدن نوع و مقدار مصرف من در شبانه‌روز، راهنما بر اساس اطلاعات داده‌شده، مقدار و ساعات مصرف داروی اپیوم تینکچر (OT) را برای من تعیین می‌کند. با در اختیار داشتن شربت OT، منِ مسافر با اجرا دقیق دستورات و شروط راهنما و قوانین کنگره می‌توانم به درمان برسم. به عنوان مثال، ملزم هستم حداقل هفته‌ای یک CD بنویسم، رأس ساعت در کنگره حضور یابم و تا پایان وقت در لژیون بمانم.

اگر بتوانیم به نحو احسنت دستورات راهنما و قوانین کنگره را اجرا کنیم، پس از ۱۰ تا ۱۱ ماه به رهایی رسیده و به یکی از الگوهای کنگره ۶۰ تبدیل می‌شویم؛ الگوهایی مانند راهنمایانی که هر کدام بیش از پنج سال یا ده سال است که در کنگره حضور فعال دارند.

همان‌طور که جناب مهندس تأکید می‌کنند، ما در کنگره، علاوه بر تجربه، الگوهای بسیاری نیز داریم. این الگوها کسانی نیستند جز مسافرانی که این سفر را طی کرده و به رهایی رسیده‌اند.

بنابراین، با پذیرش و اجرای شایسته قوانین کنگره، که صورت‌مسئله اعتیاد آن توسط جناب مهندس حل شده است، مسیر درمان هموار می‌شود. لازم به ذکر است که کنار گذاشتن سریع و به روش «سقوط آزاد» امکان‌پذیر نیست و منجر به مشکلات آشکاری نظیر بیرون‌روی، استخوان‌درد، آبریزش بینی و مسائل بسیار دیگری می‌شود که همگی تحت تأثیر ترک ناگهانی هستند. اما ما در کنگره، به واسطه داروی OT و فرآیند تیپر کردن (کاهش تدریجی دوز دارو)، این مشکلات را نداریم و صورت‌مسئله اعتیاد برای ما کاملاً واضح و روشن است. کسی که بخواهد اعتیاد را درمان کند، هیچ دردی را متحمل نخواهد شد. از اینکه به صحبت‌های من گوش دادید، سپاسگزارم. 

برگزاری یازدهمین آزمون داخلی شعبه دنا، شهرضا 

تایپ: مسافر بهنام لژیون هفتم 

عکس: مسافر اسماعیل لژیون دهم 

ویرایش و ارسال: مسافر طاها لژیون دوم