دلنوشته مسافر مریم_ لژیون نهم_ نمایندگی یاس اصفهان
سلام دوستان، مریم هستم یک مسافر.
در مسیر بهبودی، هر وسیلهای میتواند دارو باشد یا زهر؛ این را در کنگره ۶۰ آموختهام. حالا اینترنت و تلفن همراه هم از همان ابزارهاست؛ اما ما اینجا یاد گرفتهایم که چگونه از آنها بهعنوان دارو استفاده کنیم.
سایت کنگره ۶۰ برایم همچون یک دفترچهی راهنمای همیشه باز است. وقتی وسوسه میشوم یا در روزهای سخت قرار میگیرم، بهجای جستوجو در فضای بیپایان اینترنت، مستقیم به سراغ همان خانهی امن دیجیتال میروم. مقالات، تجربهها و راهکارهایش یادآور میشود که تنها نیستم؛ انگار همسفرانی همیشه بیدار، آنسوی صفحه نشستهاند و منتظرند تا دستم را بگیرند.
فضای مجازی برای ما، بهجای مکانی برای نمایش و غرق شدن در خود، به پلی برای ارتباط تبدیل شده است. هر کس، در هر ساعتی از شبانهروز که نیاز داشته باشد، میتواند فریاد بزند: «حالم خوب نیست!» و بیست دست، فوری به سویش دراز میشود: «ما اینجاییم، نگهت میداریم.» اینجا، فضای مجازی، دیگر مجازی نیست؛ بسیار واقعی و ملموس است. نفسهای گرم همسفران، از پشت صفحه به گوش میرسد.
و اما هوش مصنوعی...
این یکی تازهوارد است، اما در کنگره ۶۰ حتی از این تازهوارد هم استقبال میکنیم؛ به شرط آنکه در خدمت حقیقت و خدمت باشد. از آن برای گردآوری اطلاعات صحیح دربارهی اعتیاد و بهبودی استفاده میکنیم؛ گاهی برای نوشتن یک متن الهامبخش، یا ترجمهی مقالهای که میتواند به دیگر همسفران کمک کند.
اما هرگز اجازه نمیدهیم جای احساس واقعی و تجربهی زیستهی یک همسفر را بگیرد.
هوش مصنوعی میتواند یک متن زیبا بنویسد، اما هرگز نمیتواند جای خاطرهی اشکی را بگیرد که مادری، در جمع، برای بهبودی فرزندش میریزد.
در نهایت، فلسفهی ما این است: ما از هر ابزاری که بتواند پیام بهبودی، امید و زندگی را سریعتر و گستردهتر منتقل کند، استقبال میکنیم؛ اما هرگز فراموش نمیکنیم که این ابزارها، فقط وسیله هستند. اصل، همان انسان و احساس انسانی است.
کنگره ۶۰ به من آموخته است که چگونه از این پنجرههای مجازی به جهان نگاه کنم، بدون آنکه از خودم و اطرافیانم غافل شوم. اینجا، تکنولوژی در خدمت زندگی است؛ نه جایگزین آن.
و این، زیباترین مصداق عقلانیت است: استفاده از پیشرفتهترین ابزارها، برای زنده نگهداشتن اصیلترین احساسات انسانی؛ عشق، امید و خدمت.
بازبینی و ارسال: همسفر سولماز
- تعداد بازدید از این مطلب :
4042