بعد از خداوند، خدمتگزاران تکیه‌گاه شما هستند

دومین جلسه از دوره اول هفته ایجنت و مرزبان کنگره۶۰ ویژه مسافران نمایندگی سنایی نیشابور با استادی: مسافر محمد، نگهبانی: مسافر مهدی و دبیری: مسافر زضا، با دستور جلسه «هفته ایجنت و مرزبان»  مورخ یکشنبه 25 شهریور ۱۴۰۴ ساعت ۱۷ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:
"بزرگ‌ترین دارو برای انسان دردمند، محبت یک انسان خردمند است."
سلام دوستان، محمد هستم، مسافر.تشکر می‌کنم از نگهبان محترم جلسه، آقای مهدی، دبیر جلسه، و همچنین گروه مرزبانی عزیز که این فرصت را به من دادند تا امروز در این جایگاه خدمت کنم. امیدوارم امروز جشن پرباری از نظر آموزشی و معنوی داشته باشیم تا بتوانیم با حال خوش به زندگی‌مان ادامه دهیم.

ما در طول سال چهار جشن بزرگ داریم: جشن هفته راهنما؛ جشن همسفر؛ جشن ایجنت و مرزبان؛ جشن هفته دیده‌بان. خواهش من این است که نسبت به این روزها و جشن‌ها بی‌تفاوت نباشید، زیرا این‌ها فرصت‌هایی هستند که خداوند در اختیار ما قرار داده تا شکرگزاری‌مان را به‌صورت عملی نشان دهیم. امروز قرار است از عزیزانی قدردانی کنیم که با جان و دل خدمت می‌کنند. از کسانی که از عصاره جانشان می‌بخشند تا دیگران حیات پیدا کنند. کسانی که بسیاری جاها خودشان را کوچک می‌کنند تا دیگران بزرگ شوند.
یک فرد زمانی رشد می‌کند که کمک کند دیگران نیز رشد کنند. هر مجموعه‌ای در هستی هدفی دارد و مجموعه‌ی کنگره 60 نیز از این قاعده مستثنی نیست. هدف کنگره درمان اعتیاد است؛ یعنی رسیدن به رهایی، تعادل و تعالی. درمان از دردی می‌آید که در حال بهبودی است. اما کدام درد، بدتر از اعتیاد؟ دردی که خیلی از زندگی‌ها را نابود کرده. سر چشمه توان گرفتن به بیل، چو پر شد نتوان بستن به فیل.
در پارک‌ها می‌بینیم که جوان‌ها دارند پرپر می‌شوند و خودشان هم متوجه نیستند. اعتیاد چیزهای زیادی را از انسان می‌گیرد، او را فلج و گوشه‌گیر می‌کند. اگر در کنگره 60 درمان نشویم، باید تا آخر عمر رنج و ذلت اعتیاد را تحمل کنیم. اما کار کنگره فقط درمان نیست. بعد از درمان، هدف رساندن افراد به تعادل و تعالی است.
تعادل یعنی: بتوانی کار ضد ارزشی انجام دهی، ولی انجام ندهی. برای رسیدن به تعادل و تعالی، نیاز به بستر مناسب داریم، که در کنگره 60 این بستر فراهم شده. اما این بستر به سه عامل اساسی نیاز دارد: مسائل مالی؛ مسائل علمی؛ نیروی انسانی
اگر من بر مسائل مالی تأکید می‌کنم، برای خودم نیست؛ برای آن کسانی است که همین الان زیر پل زندگی می‌کنند. مسئله دوم، علمی است، که راهنمایان ما این علم را به‌خوبی آموخته‌اند. و سومین مورد، نیروی انسانی است؛ از راهنما گرفته تا مرزبان، ایجنت، خادمان سایت، مسئولین اوتی، پرتال، صوت و حتی نگهبان نظم.
کار مرزبانی بسیار دشوار است؛ مثل راه رفتن روی زغال گداخته. اما به این باور رسیده‌اند که: یک نفر برای همه، و همه برای یک نفر و وعده‌ی خداوند هم دروغ نیست. کاری که مرزبانان و خدمت‌گزاران انجام می‌دهند، کاری عاقلانه است، نه حسابگرانه. کار دنیوی برای مردم، حسابگرانه است؛ اما کار اخروی، برای رضای خداوند، عاقلانه است. وقتی حسابگرانه نگاه می‌کنی، در این دنیا که عصا را از کور می‌دزدند، کار عاقلانه مفهومی ندارد!
اما با خدمت در کنگره، می‌توانی کوله‌بار معنویتت را پر کنی و به بهترین شکل، تعیین جایگاه شوی. کار عاقلانه، نزد خدا و بندگان خدا، عزیزت می‌کند. خداوند و فرشتگان، دو جا به انسان می‌خندند: آنجا که همه می‌خواهند تو را زمین بزنند ولی نمی‌توانند، و خدا تو را بلند می‌کند. و آنجا که همه می‌خواهند عزیزت کنند، اما خدا نمی‌خواهد. یعنی عزت و ذلت تنها در دستان خداوند است.
وقتی وارد مسیر کنگره می‌شوی، خدا خدایی می‌کند. این را فقط کسی می‌فهمد که کنگره را درک کرده باشد. از کسانی که بد خدمت‌گذاران را می‌گویند دوری کنید؛ به شجره خبیثه و گیاه خاردار نزدیک نشوید، چون شما را از گردباد سبز کنگره خارج می‌کنند. وقتی درمان شدی، دروازه‌های جدیدی از زندگی به رویت باز می‌شود.
زندگی بدون مصرف مواد مخدر، یک زندگی لذت‌بخش است: بغل کردن همسر، بوسیدن دست پدر و مادر، در آغوش گرفتن فرزند… بدون مصرف مواد، همه‌چیز ارزشمندتر می‌شود. خدمت‌گذاران در کنگره 60 نیازی به پاکت ندارند. ما باید یاد بگیریم قدردان زحماتشان باشیم. باید با قدمی، قلمی، درمی در مهار این آتش ویرانگر مشارکت کنیم. شرکت در جشن‌ها و دادن پاکت، کار عاقلانه‌ای است. باید قدر این فرصت‌ها را بدانیم.
پاکت در کنگره، یک "صور آشکار" دارد و یک "صور پنهان". صور آشکار، همان پاکتی‌ست که اهدا می‌شود. صور پنهان، درک خدمت‌گذاران از قدردانی شماست. از همان لحظه‌ای که وارد کنگره می‌شوید، کسی از شما درباره مسائل مالی‌تان نمی‌پرسد؛ چون قرار است دست شما را بگیرند. بخشیدن و شکرگزاری، دو مولفه‌ای هستند که انسان را به صلح و آرامش می‌رسانند. خداوند قلم امور را داده به دست خودتان؛ هرطور می‌خواهید نقاشی کنید.
اما من کسانی را دیده‌ام که شکرگزار نبودند و برگشتشان به تاریکی، صد درصد بود. با بخشیدن و شکرگزاری، محصول زندگی شما صلح و آرامش خواهد بود. شما یک قدم بیایید، خدمت‌گذاران پنجاه قدم می‌آیند. پس ناامید و دلواپس نباشید؛ بعد از خداوند، خدمت‌گذاران تکیه‌گاه شما هستند. خدای ما، خدای خوبی‌ست. اگر او را درک کنی، می‌بینی همان خدایی‌ست که یوسف را به یعقوب برگرداند، موسی را به مادرش، و ابراهیم را به اسماعیل. پس غصه نخورید؛ خداوند نظاره‌گر اعمال و رفتار شماست.

ای ساربان، غمگین مباش، خوش روزگاری می‌رسد
یا عمر غم سر می‌رسد، یا غم‌گساری می‌رسد
ای ساربان، آهسته ران، قدری تحمّل بیشتر
این کشتی طوفان‌زده، آخر کناری می‌رسد...
به افتخار مرزبانان عزیز و جایگاه ایجنت امروز گرد هم آمده ایم تا این هفته را جشن بگیریم.

عکس تایپ ویراستاری مسافر بهروز لژیون یکم سنایی